وقتی با ویلچر هم می‌توان روی پای خود ایستاد

امید؛ واژه‌ای که برخی از افراد با وجود تمامی فراز و نشیب‌های زندگیشان، توانسته اند به خوبی آن را معنا کنند؛ سعید ضروری، یکی از همین افراد است.

او در رشته زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرده است و در حال حاضر، مدیر یک دارالترجمه، موسس گروه «ماجراجویان معلول ایران» و عضو کمیته «پارا رفتینگ» و همچنین یکی از اعضای کمیته بین المللی ماجراجویی درمانی «ادونچر تراپی» است که در زمینه گردشگری ماجراجویانه برای افراد دارای معلولیت نیز فعالیت می‌کند.

او می گوید:  معلولیت من از نوع بسیار شدید و ناشی از دیستروفی عضلانی است؛ در این نوع بیماری، عضلات تحلیل می‌روند و ضعیف می‌شوند.

اما این اتفاق باعث نشد دست از اهدافش بردارد. ضروری، پس از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، تصمیم گرفت آموزشگاه مجازی زبان خود را تأسیس کند تا نه تنها فرصت یادگیری زبان برای افرادی که مثل خودش، فراهم شود بلکه برای او نیز خوداشتغالی ایجاد شود. او در این مسیر، با شناختی که از روحیات خود داشت، متوجه شد به سفر و هیجان علاقه دارد و همین علاقه، پایش را به فرودگاه آزادی در اطراف آبیک قزوین باز کرد.

این طبیعت گرد و ماجراجو در این باره بیان کرد: تجربه اولین پروازم با هواپیمای فوق سبک باعث شد که بیشتر از قبل متوجه علاقه‌هایم شوم و به مرور، یکی از سفر‌های من به کنفرانسی در هند به عنوان مترجم انجمن دیستروفی عضلانی، نقطه پرتاب من به منظور خارج شدن از فضای امن خانه و زمینه ساز ورودم به دنیای سفر شد تا جایی که شفاف‌تر متوجه شدم که از این دنیا، سفر و ماجراجویی را می‌خواهم و اتفاقا در حوزه روزنامه نگاری، مقاله‌ها و یادداشت‌های زیادی نوشته ام.

ضروری، بعد از ماجراجویی‌هایی که از اوج آسمان تا اعماق دریا و زمین داشت، تصمیم گرفت این تجربیات را با افراد علاقه‌مند به سفر و ماجراجویی که دارای معلولیت هستند، به اشتراک بگذارد. به همین دلیل، گروهی تحت عنوان «ماجراجویان معلول ایرانی» را به کمک افراد متخصص تشکیل داد که فراهم کردن فرصت برابر در ماجراجویی و سفر یکی از اهدافشان بود.

فعالیت‌های ماجراجویانه او دامنه وسیعی را دربر می‌گرفت که از آن جمله می‌توان به پرواز با پاراگلایدر، جایروپلن، پاراموتور، انواع سفر‌های طبیعت محور و غواصی بود؛ به گفته او هدف گروه «ماجراجویان معلول ایرانی» نیز همین بود که این افراد بتوانند ماجراجویی‌های متفاوتی را تجربه کنند.

این طبیعت گرد در رابطه با فراز و نشیب‌های ناشی از ماجراجویی‌هایش تصریح کرد: ماجراجویی سختی‌های زیادی دارد که برای افراد دارای معلولیت بسیار بیشتر از دیگر افراد است، اما فعالیت‌های من در تمامی این سال‌ها باعث شد که در سطح بین الملل شناخته شوم چراکه با وجود شدت معلولیت توانسته ام در اعماق دریا غواصی کنم و تجربه سه بار سقوط آزاد از هواپیما و بالگرد، پرواز تا ارتفاع ۵۰۰ متر از روی ویلچر، زیپ لاین با ویلچر را دارم که در تمام دنیا، من را به دلیل ماجراجویی هایم می‌شناسند.

وی با اشاره به شعار «معلولیت، محدودیت نیست» تصریح کرد: باید بگویم که این جمله، شعار زیبا و در عین حال، زردی است که واقعیت ندارد چرا که هر نوع ناتوانی چه کوتاه و چه بلندمدت باعث بروز محدودیت‌ها و موانع زیادی می‌شود و روی زندگی شخصی و اجتماعی افراد تاثیر می‌گذارد و این یک واقعیت انکارناپذیر است. اما در این میان، موضوع مهم این است که این معلولیت‌ها و محدودیت‌ها نباید جلوی اراده و پشتکار افراد معلول را بگیرد و آن‌ها باید تلاش کنند که این موانع را به خوبی پشت سر بگذارند و امید خود را ازدست ندهند و زندگی با کیفیت تری را برای خود به وجود آورند.

ضروری کتاب زندگی خود را هم نوشته؛ کتابی با نام «زندگی ضروری». اومی گوید: این کتاب با اولین تصویری که در ذهن دارم شروع می‌شود؛ اولین تصویر از آخرین شب بهار و زلزله سال ۶۹ که برای هزاران نفر، آخرین شب زندگیشان بود.

البته این کتاب صرفا اتفاق‌ها و ماجرا‌های زندگی را بیان نمی‌کند بلکه نمایش نحوه عملکرد ذهن او در مواجهه با چالش ها، سختی‌ها، شکست‌ها و موفقیت هاست. نویسنده سعی کرده به اهمیت وجود تاب آوری و داشتن برنامه برای زندگی با وجود تمامی جبر‌های موجود بپردازد  و خواننده با خواندن این کتاب، شاهد چگونگی برنامه ریزی و رخ دادن اتفاق‌های مهم و هیجان انگیز برای او و سایر افراد دارای معلولیت است.