کسب مدال طلای المپیک و بازگشت نماینده شیراز به لیگ برتر پس از سال ها دوری، از اتفاقات قشنگ و به یاد ماندنی سال ۱۴۰۰ بود که توانست برای ساعت‌ها مردم ورزش دوست شهر را به خیابان‌ها بکشاند.
بنابراین فصل تابستان برای شیراز خوش یمن و شیرین طی شد.
در ابتدای پاییز هم کسب چند مدال زرین از مسابقات جهانی کشتی، دوباره موجی از شور و شادی را به سمت شیراز روانه کرد، اما پس از آن دیگر به ندرت شاهد اتفاقات آن چنانی بودیم که شهر را به آن درجه از هیجان برساند.
در عوض، اتفاقات ناخوشایندی به خصوص در حوزه فوتبال رخ داد.
ورزشگاه‌های شیراز آمادگی برگزاری رقابت‌های لیگ برتر را نداشتند تا این شهر پس از بازگشت به سطح اول فوتبال کشور، دوباره دستمایه تاسف و گاهی خنده اهالی فوتبال در سایر نقاط کشور شود.
در سال ۱۴۰۰ نیز مانند سال ۹۹ ورزش فارس دو مدیر را به چشم دید. عباس حاجی زاده که از خرداد ۹۹ جانشین حیدرعلی کامیاب شده بود، در دی‌ماه ۱۴۰۰ جای خود را به حیدر صفرپور جوان داد.
یک ماه پس از انتصاب صفرپور به عنوان سرپرست اداره ورزش و جوانان فارس، مسابقات بین المللی بدمینتون در شیراز برگزار شد و همزمان، وزیر ورزش و جوانان نیز به شیراز آمد تا از ورزشگاه‌های بزرگ شهر بازدید کند که در این بازدیدها نیز وضعیت اسفبار ورزشگاه ها بیش از پیش نمایان شد.
معلوم نبود چرا در بهبود وضعیت سالن شش هزار نفری و ورزشگاه ۵۰ هزار نفری پارس، تا این حد اهمال و کم کاری انچام شد که گویی از زمان افتتاح رسمی آن ها تاکنون، هیچ پیشرفتی حاصل نشده است! وضعیت ورزشگاه حافظیه هم که امسال ویترین ورزش استان فارس بود، بدتر از همه جا!
چهره ناخوشایند چمن ورزشگاه، بیشتر از خرابی ها و ناهمواری هایش که روی کیفیت و فنی تیم ها اثر می‌گذاشت، به حیثیت فوتبال و روان فوتبال دوستان شیرازی لطمه زد.
تیم‌های فوتبال شیراز نیز در فصل جدید رقابت‌های دسته های مختلف، عملکرد ضعیفی از خود به جا گذاشتند و همگی آن ها با ناکامی سال ۱۴۰۰ را به پایان رساندند.
شهر شیراز پنج تیم در دسته های مختلف فوتبال کشور داشت که با احتساب نماینده کوار، تعداد تیم های کشوری استان به عدد ۶ می‌رسید.
تیم‌های پرسپولیس و عقاب شیراز در مسابقات زیرگروه لیگ دسته سوم نتوانستند عملکرد مطلوبی داشته باشند و دست در دست یکدیگر به رقابت های لیگ استانی سقوط کردند! تنها تیم شایان دیزل کوار بود که با هدایت جمشید غدیری، به زحمت توانست سهمیه اش را در لیگ زیر گروه لیگ سه حفظ کند.
تیم ایمان سبز هم که پس از ناکامی در صعود به لیگ دو، امتیاز یکی از تیم های این دسته را خرید و به دسته سوم فوتبال کشور راه یافت، با وجود تقبل هزینه های گزاف، بهره گیری از بازیکنان نامی و البته کادر فنی متشکل از چهره‌های نامدار فوتبال شیراز، اما عملکرد بسیار ضعیفی در لیگ دست دوم به جا گذاشت و در نهایت در آخرین روزهای سال، علی رغم میل باطنی با غلامحسین پیروانی خداحافظی کرد.
نماینده لیگ یکی شیراز یعنی قشقایی هم که فصل را با مهدی رجب زاده طوفانی شروع کرده بود و حتی در صدر جدول هم قرار گرفت، در ادامه رو به افول گذاشت. رجب زاده در اعتراض به شرایط نابسامان باشگاه استعفا داد و پس از او هم قشقایی نتوانست هرگز به روند خوب هفته‌های ابتدایی برگردد.
این تیم در نهایت با رتبه سیزدهمی سال ۱۴۰۰ را به پایان رساند و در بهار ۱۴۰۱ نگران حفظ سهمیه اش خواهد بود.
و بالاخره تیم فجر شهید سپاسی که در سال‌های نابودی تیم اول شهر (برق شیراز) به عنوان محبوب‌ترین تیم فعال استان فارس راهی لیگ برتر شد، نتوانست خاطرات خوبی را برای هوادارانش به جای بگذارد.
فجر با علی‌اصغر کلانتری فقط ۵ هفته را به خوبی طی کرد و پس از آن، ۱۶ هفته را بدون پیروزی پشت سر گذاشت تا بدترین رکورد تاریخ این تیم به ثبت برسد.
پس از تعلل فراوان و از دست رفتن امتیازات بسیار، بالاخره مدیران این تیم موفق به اخراج کلانتری شدند اما حاصل کار معدنچیِ جوان نیز، شکست در دو بازی باقیمانده امسال بود.
حالا هدف فجر نیز مانند ایمان سبز و قشقایی، فقط و فقط بقاست! و البته با توجه به شرایطی که به وجود آمده، نسبت به دو تیم دیگر شرایط خطرناک تری دارد.
اگر تحول خاصی در تعطیلات نوروز انجام نشود شاید فوتبال شیراز در فاصله کمتر از یک سال از کامیابیِ بزرگش، با یک تراژدی بزرگ مواجه شود!
استان فارس همچنان در سایر رشته های توپی پرطرفدار نیز با فقدان یک تیم بزرگ مواجه است.
بسکتبال و والیبال استان سال هاست از لیگ برتر کشور دور افتاده اند و معلوم نیست چه زمانی این دوری به پایان خواهد رسید. تنها رشته توپی موفق استان فارس، مانند سال های اخیر هندبال است.
در پایان مرحله دوم از دور برگشت مسابقات لیگ برتر هندبال ایران که اواسط اسفندماه به انجام رسید، تیم نیروی زمینی شهید شاملی کازرون برغم پذیرش نخستین شکست فصل خود، با یک بازی بیشتر از فولاد سپاهان اصفهان صدرنشین لیگ برتر باقی ماند.
ورزش فارس در سال ۱۴۰۱ چالش‌های زیادی را پیش رو دارد که در ابعاد مهم تر می توان به وضعیت ورزشگاه‌ها، تیم‌های بزرگ حرفه‌ای و البته بازی‌های آسیایی اشاره کرد که از نوزدهم شهریورماه آغاز خواهد شد و حضور موفق در آن میدان بزرگ، نیازمند طرح و برنامه قدرتمند به همراه اجرای مطلوب به خصوص در رشته‌های انفرادی است.
باید منتظر ماند و دید که مدیریت ورزش استان و هیئت های ورزشی چه برنامه ای را برای حضور پررنگ در این رقابت ها در نظرگرفته اند و در نهایت چه تعداد از ورزشکاران استان جواز حضور در این میدان بزرگ قاره را به دست آورده و عملکردشان در هانگژو چین چگونه خواهد بود.
ضمن آرزوی موفقیت برای کلیه ورزشکاران شهر شیراز و استان فارس در میادین مختلف (به خصوص در بازی‌های آسیایی) امیدواریم در سال ۱۴۰۱ ورزشگاه های بزرگ‌شیراز بالاخره به شرایط ایده‌آل رسیده و به طور کلی وضعیت زیرساخت های ورزش استان از نظر کمی و کیفی با پیشرفت چشمگیری مواجه شود.
همچنین این توقع نیز از مدیریت کلان استان وجود دارد که بزرگترین، قدیمی ترین و محبوب ترین تیم ورزش فارس یعنی تیم فوتبال برق شیراز را به صحنه فوتبال بازگردانده و فصل جدیدی را در تاریخ فوتبال و ورزش استان بگشایند.