سیارات در منظومه شمسی به دو شکل هستند، برخی از آن‌ها سنگی و برخی دیگر گازی هستند؛ اما تمام قمرهای منظومه شمسی حتی آن‌هایی که به دور سیارات گازی می‌چرخند، از جنس سنگ هستند. اکنون این سوال در ذهن ما ایجاد می‌شود که هیچ قمری به شکل گاز در منظومه شمسی وجود ندارد و آیا می‌توان آن را در نقاط دیگری از کیهان پیدا کرد؟
بر اساس گزارش لایو ساینس، دلایل زیادی برای توجیه این مسئله وجود دارد. جاناتان لونین، رئیس دپارتمان نجوم دانشگاه کرنل می‌گوید اگرچه تاکنون حتی یک قمر گازی فراتر از منظومه شمسی پیدا نشده، اما ایجاد این نوع از قمر‌ها می‌تواند در شرایط مناسب امکان پذیر باشد. تحقق یافتن چنین اتفاقی به جرم ماه، دمای اطراف آن و تأثیر نیرو‌های جزر و مدی مثل کشش گرانشی اجسام و سیاره‌های مجاور آن بستگی دارد.
برای متوجه شدن اینکه چگونه این شرایط ممکن است بر یک قمر تشکیل شده از گاز تأثیر بگذارد، تصور کنید که ترکیب سنگی قمر سیاره ما با هیدروژن خالص جایگزین شده است. لونین می‌گوید چگالی گاز هیدروژن بسیار کمتر از سنگ است، بنابراین، ماه می‌توانست اندازه‌ای به وسعت سیاره زمین داشته باشد.
در واقع، اندازه عظیم غول‌های گازی مثل مشتری، یکی از دلایلی است که وجود این سیاره‌ها را تضمین می‌کند. اگر این سیاره‌ها خیلی کوچک بودند، نیروی گرانش آنقدر قوی نبود که بتواند عناصر سبک را کنار هم نگه دارد. اما دما هم در این فرآیند بی تاثیر نیست.
لونین به لایو ساینس گفت: "باید ماه را همانطور که هست، به شکل یک قمر سنگی در نظر بگیریم و یک اتمسفر هیدروژنی در اطراف آن قرار دهیم. اتمسفر هیدروژنی به دلیل اثرات حرارتی به سرعت نابود می‌شود. به عبارت دیگر گرمای خورشید باعث تبخیر هیدروژن می‌شود."
لونین ادامه می‌دهد: "بنابراین وجود یک قمر کاملاً هیدروژنی در فاصله‌ای که زمین از خورشید قرار دارد به صورت پایدار امکان پذیر نخواهد بود. او می‌گوید این شرایط تا مدار نزدیک پلوتون برقرار است؛ بنابراین برای اینکه یک قمر گازی بتواند ایجاد شود یا باید بسیار دور و سرد باشد و یا اندازه بسیار بزرگی داشته باشد."
بیشتر بخوانید