باشگاه خبرنگاران جوان - مجتبا عثمانی، نماینده شرکت بشیر نوید در بلخ میگوید که این شرکت در شش ماه گذشته به بیش از ۲۰ هزار خانواده در ولایتهای بلخ، کابل، پروان، غزنی و چندین ولایت دیگر کمک توزیع کرده.
این کمکها در حالی صورت میگیرد که با تحولات سیاسی اخیر، اقتصاد مردم رو به رکود است. صفهای طولانی از مردان و زنانی که منتظر دریافت کمک هستند، بیانگر این وضعیت است.
جمیله، بانوی بیجا شده از ولایت فاریاب است که از دو سال به این سو به دلیل جنگ و ناامنی در ولایت بلخ مسکنگزین شده .
او هفت فرزند دارد و تنها نانآور خانوادهاش است.
جمیله میگوید که از دو سال به این سو زیر خیمه زندگی میکند و توانایی تأمین مایحتاج زندگیاش را ندارد.
او گفت: دربهدر و خاکبرسر دو سال میشود در همینجا زیر خیمه افتاده هستیم. اگر به نان رسیده توانستم، به مواد سوخت رسیده نتوانستم و اگر به مواد سوخت رسیدم، به یک نیازمندی دیگر رسیده نتوانستم. امشب پسرم ناگهان افتاد و من به خاطر مشکلات اقتصادی نتوانستم که پیش داکتر ببرم. ۲۰۰ افغانی قرض گرفتم و پسرم را به شفاخانه بردم.
صفیه و محمدرفیق نیز از بیجا شدهگان هستند که با مشکلات زیاد اقتصادی دست و پنجه نرم میکنند. آنان میگویند که از چندین روز به این سو غذایی درست نخوردهاند و در وضعیت بد معیشتی زندهگی میکنند. با این حال این خانوادهها خواهان کمکهای بیشتر از نهادهای مددرسان هستند.
مجتبی عثمانی گفت: این خانوادهها که از ولایات شمال کشور به بلخ بیجا شده، در وضعیت بد اقتصادی بسر می برند به این دلیل؛ ما برای جلوگیری از فاجعه انسانی در فصل سرما برای این خانوادهها آرد و روغن توزیع کردیم.
به گفته او پس از تحولات اخیر تاکنون توانستیم در ولایات کابل، پروان، غزنی و بلخ برای بیش از ۲۰ هزار خانواده نیازمند، بستههای موادغذایی توزیع کنیم این کمکها بسنده نیست. بازرگانان دیگر نیز باید برای بیجاشدگان کمک نمایند.
شماری از بیجاشدگان و خیمه نشینان میگویند مردم در حالت بد معیشتی قرار دارند ،حکومت، بازرگانان و نهادهای خیریه به ما توجه کند تا مردم از گرسنگی تلف نشوند.
عبدالله آگاه مسائل اجتماعی در رابطه با گسترش فقر گفت: عدم فعالیت بانکها و نبود سرمایه گذاری سبب کاهش اشتغال زایی در افغانستان شده و اگر دولت طالبان اقداماتی را در این زمینه انجام ندهند قطعا بحرانهای جدی تری دامنگیر مردم خواهد شد.
در ولایت بلخ بیش از ۲۰ هزار خانواده بیجاشده در زیر خیمهها ساکن هستند که نبود سرپناه، آب آشامیدنی صحی، مکتب، مراکز بهداشتی و اشتغال از بزرگترین مشکلات آنان محسوب میشود.
انتهای پیام/ب