باشگاه خبرنگاران جوان ـ مجتبی پرهیزکار که ۱۸ سال سابقه فعالیت در نیروی انتظامی دارد و ۶ سالی هم می‌شود به صورت تخصصی در حفاظت و حراست از مجتمع‌های تجاری، مسکونی و اداری فعالیت دارد، درخواست‌های زیادی برای معرفی بادیگارد دارد.
او درباره مشکلات بادیگاردهای شخصی در فضای مجازی می‌گوید: «متاسفانه یک عده اراذل یا افرادی با هیکل‌های درشت در اینستاگرام صفحه ساخته‌اند و در مراسمی که هنرپیشه‌ها حضور داشته‌اند درخواست کرده‌اند تا با آنان همراه شوند و بعد هم عکس انداخته‌اند و موقعیت خودشان را به عنوان بادیگارد تثبیت کرده‌اند.»
پرهیزکار تاکید می‌کند: «تخصص تیم ما تامین نگهبانان محله‌ها و مجتمع‌های تجاری و اداری است؛ گرچه برای حفاظت و برقراری نظم کنسرت‌ها، همایش‌ها و مراسم خاص در هتل‌ها هم از ما درخواست تیم حفاظتی و مراقبتی می‌شود. عملا کار بادیگاردی در ایران قانونی نیست به همین دلیل هم ما بیشتر تمرکزمان را روی حفاظت از اماکن گذاشته‌ایم. ممکن است شخصی در یک فروشگاه فروش بالایی داشته باشد و نیازمند افرادی باشد که نظم آنجا را تامین کنند که به همین دلیل سراغ ما می‌آید.»
او درباره حقوق نیرو‌های حفاظتی می‌گوید: «معمولا حقوق نیرو‌های حفاظتی ساعتی پرداخت می‌شود؛ از ساعتی ۲۵۰ تا ۸۰۰ هزار تومان که بر اساس توافق پیش می‌رود. این قیمت به چهره‌بودن و شهرت هم بستگی دارد؛ بویژه اگر فرد در دو سکانس فیلم هم بازی کرده باشد، اما مبنای حقوق ما ساعتی بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان است، چون ممکن است یک نیرو مجبور باشد ۱۲ ساعت یک جای ثابت بایستد به همین دلیل در یک روز فشار زیادی را متحمل می‌شود.»
پرهیزکار اضافه می‌کند: «هر کسی به واسطه ظاهر و قد و قواره‌ای که دارد در این حوزه ورود می‌کند. مرجعی که به این افراد آموزش دهد یا آنان را تربیت کند وجود ندارد. از طرفی یک نهادی باید مسئولیت این حوزه را به عهده بگیرد و به شرکت‌ها و موسسات حفاظتی و مراقبتی رسمیت ببخشد تا اگر روزی مشکلی پیش آمد دست کارفرما‌ها برای طرح دعوا به جایی بند باشد. چون ما مجوز مرکز انتظام نیروی انتظامی را داریم افراد با اطمینان به ما مراجعه می‌کنند.»
او اظهار می‌کند: «چون حرفه بادیگاردی در ایران قانونی نیست آمار مشخصی مبنی بر اینکه چه تعداد در حال حاضر به عنوان بادیگارد مشغول به کار هستند وجود ندارد، اما در بحث موسسات حفاظتی یکسری بازنشستگان نیروی انتظامی که افسر ارشد بوده‌اند بعد از آنکه سن خدمتی‌شان تمام می‌شود مجوز می‌گیرند و موسسات حفاظتی - مراقبتی را تاسیس می‌کنند. گرفتن مجوز‌های این‌چنینی هم بسیار سخت است و حتی به هر کسی حتی هر فرد شاغل در نیروی انتظامی هم داده نمی‌شود.»
او به درخواست مشتریان در دوران قبل از کرونا هم اشاره می‌کند: «قبل از کرونا درخواست‌ها برای بادیگار بیشتر بود. مثلا کسی می‌خواست برای افتتاح طلافروشی‌اش از هنرمندان کشور دعوت کند و از ما می‌خواست که هر فرد را از داخل پارکینگ تا پایان مراسم همراهی کنیم تا از هنرمندان هنگام عکس و امضاگرفتن مراقبت شود. مواردی هم داشتیم که درخواست بادیگارد برای رفتن به مراسم ختم یا تولد داشتند، اما من ترجیح می‌دهم بیشتر مسئولیت حفاظت از فیزیک مجموعه و نظم‌دادن به آن را بپذیرم.»
پرهیزکار درباره تفاوت بادیگارد سلبریتی و شخصیت‌های سیاسی هم توضیحاتی می‌دهد: «خودم یک سال دوره حفاظت از شخصیت‌ها را در یکی از پادگان‌های نظامی گذرانده‌ام. شخصیت‌های سیاسی بر اساس نوع فعالیت‌ها و حساسیت‌های شغلی‌شان رتبه‌بندی می‌شوند که نوع مراقبت خاص خود را می‌طلبند. ممکن است یک قاضی دادگستری یک محافظ داشته باشد که ترجیحا به سلاح گرم هم مجهز باشد، اما ممکن است یک وزیر چندین محافظ داشته باشد و چند ماشین اسکورتش کنند. بحث حفاظت از شخصیت‌های هنری با شخصیت‌های سیاسی کاملا متفاوت است. البته همه این موارد بسته به صلاحدید دستگاه‌های حفاظتی و نظارتی آن مجموعه است. حفاظت از شخصیت‌های هنری، ظاهری است و بیشتر جنبه نمایش دارد به همین دلیل هم در تشریفات حفاظت از سلبریتی‌ها بیشتر هیکل و جثه مهم است. هنرپیشه‌هایی بیشتر از بادیگارد استفاده می‌کنند که به نحوی خودشان شاخ مجازی هم به حساب می‌آیند و شناخته‌شده هستند. البته تعداد این افراد محدود است و این کار را برای آنکه بیشتر مورد توجه قرار بگیرند، انجام می‌دهند.»
او می‌گوید: «در زمان شروع جشنواره‌های سینمایی درخواست برای تیم حفاظتی و همراه بیشتر می‌شود. معمولا برای محافظت در این مراسم از تیم‌های تشریفات خود مجموعه‌های استفاده می‌شود، چون عموم مردم مجوز ورود به کاخ جشنواره‌ای مثل جشنواره فیلم فجر را ندارند، اما در محل نمایش سینما‌های مردمی درخواست برای این کار وجود دارد. از طرفی، چون تیم حفاظت مجبور است از جلوی در خودرو تا سر صحنه، هنرمند را همراهی کند مردم فکر می‌کنند آن هنرپیشه بادیگارد شخصی دارد در حالی که چنین نیست و محافظ، او را تا جایی که برایش تعریف شده همراهی می‌کند.»
از پرهیزکار می‌پرسم آیا تا کنون برای نیرو‌های حفاظتی تیم شما در حین انجام ماموریت مشکلی به وجود آمده؟ جواب می‌دهد: «بیشتر آسیب‌دیدگی‌ها در کنسرت‌ها اتفاق می‌افتد. ازدیاد جمعیت موجب می‌شود لباس نیروی حفاظتی پاره شود یا زیر فشار جمعیت آسیب‌هایی ببیند، اما با توجه به اینکه خودمان در نیروی انتظامی فعالیت کرده‌ایم آموزش‌های لازم را به این افراد می‌دهیم که هم فرد سلبریتی یا هنرپیشه آسیب نبیند و هم خود بادیگارد مشکل کمتری داشته باشد و به مردم حاضر در آن صحنه هم آسیبی نرسد.»
او درباره اینکه یک بادیگارد باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد، توضیح می‌دهد: «افکار عمومی تصور می‌کنند که همه بادیگارد‌ها اراذل و اوباش هستند یا به اصطلاح بزرگ‌شده محله‌هایی‌اند که چندان اسم و رسم خوبی ندارند. این موارد به کم‌کاری و نبود آگاهی رسانه‌ها و همچنین عدم اطلاع‌رسانی آن‌ها برمی‌گردد. اگر تعریف دقیقی از نوع کار این افراد داشته باشیم به مراتب سطح آگاهی مردم هم بالاتر می‌رود. اولین ویژگی برای کسی که می‌خواهد حفاظت و مراقبت را به عهده بگیرد، داشتن آی‌کیو و ایکیوی مناسب است. ویژگی بعدی قد است که باید بالای ۱۹۰ سانتی‌متر باشد. یک محافظ حتما باید در یکی از رشته‌های ورزشی بخصوص دفاع شخصی دوره دیده باشد. همچنین باید درباره آنان از مراجع قانونی استعلام شود و گواهی سوءپیشینه بگیرند. نیروی انتظامی دستورالعملی برای استفاده از نیرو‌ها در قالب تشریفات، حفاظت و نگهبانی با مدرک تحصیلی دیپلم به بالا را در نظر گرفته است.»
وی در پاسخ به اینکه شما از نیرو‌هایی که جذب می‌کنید تست آی‌کیو یا ایکیو هم می‌گیرید، می‌گوید: «با توجه به تجربه‌ای که در نیروی انتظامی داشتم با داوطلبان این کار مصاحبه و آنان را گزینش می‌کنم.»
پرهیزکار با گشت‌زنی در سطح حوزه استحفاظی در شیفت کاری‌اش همیشه دغدغه حفاظت از پروژه‌ها و ساختمان‌ها را داشته چرا که نیرو‌های فعال در این اماکن آموزش‌های لازم را نمی‌بینند به همین دلیل موسسه‌ای راه‌اندازی می‌کند که در حال حاضر ۱۰۰ نیرو دارد که همگی بیمه شده‌اند و در هر پروژه سه خانواده امرار معاش می‌کنند.
او معتقد است با افزایش تورم و ایجاد سطح طبقاتی برای دهک‌ها، طبیعتا آمار جرم و سرقت هم بالاتر می‌رود و منجر به آسیب‌های اجتماعی می‌شود. به همین دلیل مجتمع‌های تجاری و مسکونی نیاز به حفاظت بیشتری دارند.
حسین رحیمی، فرمانده انتظامی تهران بزرگ پیش از این اعلام کرده بود چیزی به نام «بادیگارد» نداریم و در بخش خصوصی هم چنین چیزی مطرح نیست. شرکت‌هایی هم دارای مجوز قانونی هستند مثل مراکز انتظام که برای امنیت محلات و اماکن عمومی به پلیس و کلانتری‌ها کمک می‌کنند، اما اینکه چیزی به نام بادیگارد شخصی داشته باشیم درست نیست و چنین چیزی نداریم. اما همچنان عده‌ای در فضای مجازی در این زمینه مشغول به کار هستند و از این راه درآمد دارند و تا کنون هیچ نهادی متولی آن نشده است.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
منم حاضرم بادیگارد بشم کتک خورم خوبه تا من کتک میزنن فرد مورد نظر فرصت فرار داره