هنگ کردن مغز چگونه رخ می دهد؟

باشگاه خبرنگاران جوان ـ احتمالا متوجه شده‌اید که وقتی در زمان هنگ کردن کامپیوتر، دستورات زیادی را با تایپ کردن پشت سر هم در کیبورد صادر می‌کنید، بعد از چند ثانیه دستورات به ترتیب اجرا خواهند شد. زیرا دستوراتی که با فشردن کلید‌های کیبورد به کامپیوتر می‌دهید در حافظه‌ای به نام بافر ذخیره می‌شود تا بعد از رفع کندی سیستم پردازنده بتواند آن دستورات را پردازش کند و بعد از پردازش در حافظه RAM قرار دهد تا نتیجه اجرای دستورات قابل نمایش باشد.

حال محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی دریافته‌اند که مغز انسان به جای اینکه بخواهد بینایی‌اش را در زمان واقعی به‌روز کند، تصویر ۱۵ ثانیه گذشته را به ما نشان می‌دهد. به گفته محققان، این مکانیسم که به عنوان «میدان تداوم» شناخته می‌شود، به ما ثبات بیشتری می‌دهد.

پروفسور دیوید ویتنی، یکی از محققان این پروژه، می‌گوید: اگر مغز ما همیشه در زمان واقعی به‌روز می‌شد، جهان مکانی آشفته با نوسانات دائمی سایه، نور و حرکت می‌شد و احساس توهم به ما دست می‌داد.

محققان می‌گویند: مغز ما مانند ماشین زمان است. به این معنا که ما را در زمان به عقب برمی‌گرداند. دقیقا مثل این است که برنامه‌ای داریم که هر ۱۵ ثانیه یک بار ورودی بصری ما را یکپارچه می‌کند تا بتوانیم زندگی روزمره را مدیریت کنیم.

محققان در این مطالعه به دنبال درک مکانیسم «تغییر کوری» بودند که در آن ما متوجه تغییرات ظریف در طول زمان نمی‌شویم. اگر چیزی در زمینه دیدتان دقیقا قبل از چشمان شما تغییر کند، بلافاصله متوجه آن می‌شوید؛ در حالی که ممکن است فکر کنید همه تغییراتی را که در محیط نزدیک شما اتفاق می‌افتد می‌بینید یا از آن‌ها آگاه هستید. در واقع، مغز نمی‌تواند از تک تک مواردی که در جهان پیرامون شما اتفاق می‌افتد آگاه باشد. تغییرات بزرگ می‌تواند در زمینه بینایی شما اتفاق بیفتد و شما هرگز حتی از این تغییرات آگاه نیستید. روانشناسان از اصطلاح تغییر کوری برای توصیف گرایش افراد برای از دست دادن تغییرات در محیط بینایی فوری خود استفاده می‌کنند.

تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا حدود ۱۰۰ شرکت‌کننده را انتخاب کردند و سپس ویدئو‌های نمای نزدیک از چهره‌های مختلف را در ۳۰ ثانیه برای آن‌ها نمایش دادند. برای اینکه ویدئو‌ها جزئیات زیادی نداشته باشند، تصاویر شامل مو‌های سر یا صورت نبود و فقط چشم‌ها، ابروها، بینی، دهان، چانه و گونه‌ها را شامل می‌شد. پس از مشاهده ویدئو‌های ۳۰ ثانیه‌ای، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا چهره نهایی را که دیده‌اند، شناسایی کنند.

نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان تقریبا به‌طور پیوسته فریمی را که در نیمه راه ویدئو دیده بودند، به جای فریم نهایی انتخاب می‌کنند. پس می‌توان گفت که مغز ما در حال تعلل است. به‌روز رسانی مداوم تصاویر برای مغز کار بسیار بزرگی است، بنابراین به گذشته می‌چسبد. زیرا گذشته پیش‌بینی خوبی برای زمان حال است. در واقع، ما اطلاعات گذشته را بازیافت می‌کنیم، زیرا سریع‌تر، کارآمدتر و کار کمتری دارد.

به گفته محققان، این یافته‌ها نشان می‌دهد که مغز در پردازش محرک‌های بینایی با تاخیر جزئی کار می‌کند. این تاخیر برای جلوگیری از بمباران ورودی‌های بصری در زندگی روزمره عالی است، اما در صورت نیاز به دقت جراحی می‌تواند منجر به عواقب مرگ یا زندگی شود.

به عنوان مثال، رادیولوژیست‌ها تومور‌ها را غربالگری می‌کنند و جراحان باید بتوانند آنچه را که در مقابل آن‌ها قرار دارد در زمان واقعی ببینند. اگر مغز آن‌ها نسبت به چیزی که کمتر از یک دقیقه پیش دیده‌اند مغرضانه باشد، ممکن است چیزی را از دست بدهند.

در حالی که مکانیسم تغییر کوری ابداع شده است، محققان اطمینان دادند که ما به معنای واقعی کلمه کور نمی‌شویم. بلکه کندی سیستم بینایی ما برای به‌روز رسانی می‌تواند ما را نسبت به تغییرات فوری کور کند، زیرا اولین برداشت ما را می‌گیرد و ما را به سمت گذشته می‌کشاند. به این معنا که از تجربه ما از جهان به صورت پایدار پشتیبانی می‌کند.

منبع: اندیشه معاصر

انتهای پیام/