باشگاه خبرنگاران جوان - اخترشناسان دو مورد مختلف از سیارات «مینی نپتون» را شناسایی کرده اند که جو خود را از دست می‌دهند و به اَبَرزمین تبدیل می‌شوند. تشعشعات ستارگان نزدیک به این سیارات، جو آن‌ها را از بین می‌برد و باعث می‌شود گاز‌های جوی داغ مانند بخار از یک دیگ آب جوش خارج شوند.
بر اساس گزارش phys.org، این یافته‌ها که در دو مقاله جداگانه در «مجله نجومی» منتشر شده، به ترسیم تصویری از چگونگی شکل گیری و تکامل جهان‌های عجیب و غریب مانند مینی نپتون‌ها کمک می‌کند.
مینی نپتون‌ها دسته‌ای از سیارات فراخورشیدی هستند که به دور ستارگان خارج از منظومه شمسی می‌چرخند. این جهان‌ها که نسخه‌های کوچک‌تر و متراکم‌تر سیاره نپتون هستند از هسته‌های سنگی بزرگی تشکیل شده‌اند که توسط لایه‌های ضخیم گاز احاطه شده‌اند. در مطالعات جدید، تیمی از ستاره شناسان از تلسکوپ فضایی هابل ناسا برای مشاهده دو مینی نپتون که به دور HD ۶۳۴۳۳ در فاصله ۷۳ سال نوری از ما قرار دارند، استفاده کردند.
نتایج تحقیقات آن‌ها نشان می‌دهد که گاز اتمسفر از درونی‌ترین و بیرونی‌ترین مینی نپتون می‌گریزد. موضوعی که نشان می‌دهد این سیارات می‌توانند به ابر زمین‌ها تبدیل شوند.
هدر کناتسون، استاد علوم سیاره‌ای و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: "این اتفاق غیرمنتظره بود، زیرا اکثر مدل‌ها پیش‌بینی می‌کنند که گاز باید از ستاره دور شود، اما در واقعیت این اتفاق به صورت معکوس رخ می‌دهد. ما هنوز چیز‌های زیادی برای آموختن از این سیستم‌ها داریم."
از زمانی که اولین سیارات فراخورشیدی در اواسط دهه ۱۹۹۰ کشف شدند، تاکنون هزاران سیاره دیگر نیز پیدا شده اند. بسیاری از این سیاره‌ها در مدار‌های نزدیک به ستارگان خود می‌چرخند و به دو گروه مینی نپتون‌ها و اَبَر زمین‌ها تقسیم می‌شوند. بزرگی ابر زمین‌ها به اندازه ۱.۶ برابر زمین است و مینی نپتون‌ها بین دو تا چهار برابر زمین هستند. تعداد کمی از سیاره‌ها با اندازه‌هایی بین این دو نوع سیاره شناسایی شده اند.
یک توضیح احتمالی برای این اختلاف اندازه این است که مینی نپتون‌ها در حال تبدیل شدن به ابر زمین‌ها هستند. مینی نپتون‌ها توسط اتمسفر‌های اولیه از جنس هیدروژن و هلیوم احاطه شده اند که از تشکیل ستاره مرکزی که از ابر‌های گازی متولد می‌شود، باقی مانده است.
دانشمندان بر این باورند که اگر یک مینی نپتون به اندازه کافی کوچک و به اندازه کافی به ستاره خود نزدیک باشد، پرتو‌های ایکس ستاره‌ای و اشعه فرابنفش می‌توانند جو اولیه آن را در طی صد‌ها میلیون سال از بین ببرند. سپس باعث ایجاد یک اَبَر زمین صخره‌ای با شعاع بسیار کوچک‌تر می‌شود که از نظر تئوری می‌تواند همچنان جوی نسبتا نازک شبیه به اتمسفر اطراف سیاره خودمان را حفظ کند. البته باید در نظر داشت که اصطلاح ابرزمین فقط به حجم آن‌ها اشاره دارد و در مورد امکان حیات روی آن‌ها اطلاعاتی وجود ندارد.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/