باشگاه خبرنگاران جوان - «بیرو» به تهیه‌کنندگی مجید برزگر و کارگردانی مرتضی‌علی عباس‌میرزایی، اولین فیلمی بود که دیروز در خانه چهلمین جشنواره فیلم فجر (برج میلاد)، به نمایش درآمد. این اثر سینمایی، روایت یک برهه از زندگی علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان ملی‌پوش کشورمان را به تصویر می‌کشد.
پس از نمایش این فیلم سینمایی، به گفتگو با مرتضی‌علی عباس‌میرزایی پرداختیم که در ادامه می‌خوانید:
ورزش ما، چهره‌های شناخته شده کم ندارد. چرا از این میان، علیرضا بیرانوند را برای ساخت فیلم برگزیدید؟
ما آدم‌های طراز اول زیادی در سطح فرهنگی، هنری، سیاسی و ورزشی داریم، اما انتخاب علیرضا چند دلیل داشت. یکی از دلایلش این است که ما هر زمان درباره بزرگان‌مان فیلم ساختیم، کتاب نوشتیم و یا قصه گفتیم، واکنش نسل نوجوان این بود که این آدم‌ها برای دوره‌های پیشین هستند، شرایط‌شان خیلی متفاوت بوده، شرایط الان ما بسیار فرق کرده و پول و پارتی حرف اول را می‌زند.
به داستان زندگی علیرضا بیرانوند پرداختیم، چون در عصر من و شما زندگی کرده است و بدون پول و پارتی به این جایگاه رسیده و مسئولیت اجتماعی خودش را پذیرفته و به موفقیت رسیده است.
فیلم سینمایی «بیرو» به سفارش بنیاد سینمایی فارابی ساخته شده یا خود شما سراغ این ایده رفتید؟
بنیاد سینمایی فارابی، تا کنون، هیچ‌وقت به من کاری را سفارش نداده است. این بنیاد، فیلمنامه فیلم اولم را رد کرد و خودم آن را ساختم. برای ساخت فیلم دومم، خودم به آن‌ها پیشنهاد دادم و ازشان خواستم که به من لنز دهند که گفتند نمی‌دهیم و تهیه کننده رفت و یک شرایط مالی دیگری با آن‌ها تعریف کرد. فیلم سومم که «بیرو» است را ما تولید کردیم و آقای برزگر با فارابی صحبت کردند، آن‌ها پذیرفتند و وارد شدند و تا آن‌جایی که می‌دانم درصد تاثیرگذاری مالی کمی در فیلم داشتند.
علیرضا بیرانوند، به دلیل ابتلا به کرونا نتوانست در جشواره شرکت کند، آیا فرصت کرده نتیجه نهایی کار را ببیند؟
بله، علیرضا از مرحله تحقیق و فیلمنامه تا نتیجه نهایی کار همراه من بوده، فیلم را هم دیده و لذت برده است.
آیا حسین بیرانوند که در فیلم، نقش دروازه‌بان تیم ملی را بازی می‌کند، با علیرضا بیرانوند فامیل است؟
هیچ نسبتی باهم ندارند، بیرانوند‌ها طایفه بسیار بزرگی هستند و گستردگی زیادی دارند. حسین بیرانوند، بازیگر نبوده است، از بین بیش از سه_چهار هزار نفر که تست بازیگری دادند، حسین انتخاب شده است.
فیلم شما، بخشی ویژه یا حتی می‌توان گفت حساس از زندگی علیرضا بیرانوند را روایت می‌کند. چگونه او را راضی کردید؟
من اولین کسی نبودم که این پیشنهاد را به علیرضا بیرانوند داده بود، آخرین فرد هم نخواهم بود. پیش از این، خانم پوران درخشنده هم مایل بودند که قصه زندگی علیرضا را به تصویر بکشند. به علیرضا پیشنهاد دادم، کمی جلوتر رفتیم، یک شناختی نسبت به هم پیدا کردیم و او متوجه شد من بسیار روی این موضوع مصمم هستم و موقعیت برای ما جدی است. پس از آن، کم کم کار آغاز شد.
پیش از ساخت فیلم، من شش ماه تحقیق انجام دادم و تعداد زیادی تصویر، متن و صوت درباره موضوع داستان گرد آوردم و بر اساس مستندات، فیلمنامه داستان به نگارش درآمد. البته اعتماد متقابل هم ایجاد شد؛ من و آقای برزگر یک هدف مشترک را دنبال می‌کردیم و قطعا آن هدف برای علیرضا جذاب بود و آن هم مسئولیت‌پذیری اجتماعی است.
اگر من آدم ناموفقی باشم و یک‌نفر از من بپرسد که چرا ناموفقی، احتمالا، اوضاع را می‌اندازم گردن جامعه و شرایط اجتماعی، اما بیرانوند این کار را انجام نمی‌دهد، این آدم با طبیعت و شرایطش مبارزه می‌کند و نهایتا هم موفق می‌شود.
با ساخت این فیلم، می‌خواستم نشان دهم که ما دربرابر جامعه خودمان مسئول هستیم، درست است که یک‌سری مطالبات داریم، اما به همان اندازه هم نسبت به یکدیگر مسئول هستیم.
بازیگران «بیرو»، هنرمندانی حرفه‌ای هستند، اما چهره نیستند. این اتفاق روی فروش فیلم تاثیر نمی‌گذارد؟
ما تلاش کردیم بازیگرانی را انتخاب کنیم که به چهره افرادی که در زندگی واقعی علیرضا حضور دارند، نزدیک باشند. این هنرمندان حرفه‌ای هستند، سال‌ها تلاش کرده و خاک صحنه خورده‌اند. مثل محمد علی‌محمدی که نقش پدر علیرضا بیرانوند را ایفا می‌کند. او در همه فیلم‌های سعید روستایی بازی کرده و به گفته سعید در فیلم آخر، گل کاشته است. یا سهیل قنادان در دنیا شناخته شده است و علاوه بر این‌که بازیگر خوبی است، من خیلی راحت‌تر می‌توانم به چهره واقعی عموی علیرضا برسم.
یک موضوع دیگر هم وجود دارد، بازیگران چهره ما خیلی محدود هستند و از این منظر دچار فقر هستیم و برای فروش هم، به نظرم بهترین شیوه تبلیغات، تبلیغ سینه به سینه است ما باید به این آدم‌ها که با استعداد هم هستند، فرصت دهیم. نوید محمدزاده چگونه به شهرت رسید؟ به او فرصت داده شد و به بقیه هم باید این فرصت داده شود، آن زمان تعداد چهره‌ها در سینما هم افزایش پیدا می‌کند.
چرا حضور علیرضا بیرانوند در فیلم کم‌رنگ بود؟ آیا پتانسیل کافی نداشت؟
احساس کردم برای این میزان از پرداخت به ماجرا، همین اندازه کافی است و ضمنا آن سکانس آخر، جنبه یادگاری داشت.
منبع: خبر آنلاین
انتهای