انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
امارات چه بخواهد چه نخواهد در منجلاب رژیم اشغالگر گیر افتاده و باید پاسخگو باشد. هرچند اورا به اجبار در این منجلاب انداخته اند
باشگاه خبرنگاران جوان - عبدالباری عطوان نوشت: این روز‌ها مسئولان صهیونیست فوج فوج به ابوظبی، پایتخت امارات سفر می‌کنند، پس از سفر ماه گذشته نفتالی بنت، نخست وزیر اسرائیل، این بار هواپیمای اسحاق هرتزوگ، رئیس این رژیم با عبور از حریم هوایی عربستان، در فرودگاه ابوظبی بر زمین نشست و در سفری رسمی با استقبال گرم میزبانان خود و در رأس آنها شیخ محمد بن زاید، ولیعهد و جانشین فرمانده کل نیروهای مسلح امارات روبرو شد.
این سفر که رئیس رژیم صهیونیستی آن را تاریخی توصیف کرد؛ تنها چند روز پس از حمله موشکی و پهپادی یمن علیه امارات صورت گرفت که سامانه‌های دفاعی، زمینی و هوایی در مقابله با بسیاری از آنها ناکام بودند از این رو برخی اهداف این حملات برای لغو پرواز‌ها در فرودگاه‌های دبی و ابوظبی محقق شد و مخازن سوخت در پالایشگاه شرکت بزرگ نفتی ادنوک به آتش کشیده شد.
به نوشته سردبیر روزنامه الکترونیکی رأی الیوم، صهیونیست‌ها مثل زالو‌هایی هستند که به حلقوم قربانیان خود چسبیده و خون آنها را می‌مکند و رهایی از دست آنها تنها با تلاش و کوشش بسیار ممکن است. به محض آنکه در‌ها حتی به اندازه سوراخ موش به روی آنها باز شود، به باج خواهی و فتنه انگیزی، ایجاد مشکلات، بحران‌ها و بی ثباتی برای کشور‌ها و دولت‌هایی اقدام می‌کنند که در منطقه آنها روابط خود را با تل آویو عادی سازی کرده اند و همین بیانگر علت هجوم آنان برای سفر به امارات است که بیش از دویست هزار صهیونیست از زمان امضای توافقنامه موسوم به «صلح ابراهیم» با اعمال فشار آمریکا در سپتامبر ۲۰۲۰ وارد این کشور شده اند و بسیار بیشتر از سودی که عاید کشور میزبان شده است، برای آن دردسر ایجاد کرده اند. روزنامه‌های عبری هم پر از نمونه‌هایی از رفتار‌های این گردشگران اعم از دزدی، قاچاق مواد مخدر و پولشویی است.
تلاش هرتزوگ، مهمان صهیونیست برای محکوم کردن حملات موشکی یمنی‌ها به امارات و نیز هرگونه تعرض گروه‌های تروریستی به حق حاکمیت آن و تاکید بر آمادگی تل آویو برای تامین خواسته‌های امنیتی امارات در این سفر قابل ملاحظه است.
عطوان می‌گوید: نمی‌دانم رژیم اشغالگر چه حمایتی می‌تواند از امارات و امنیت و ثبات آن داشته باشد و چگونه موفق خواهد شد؟ در حالی که آمریکای بزرگ در این زمینه با شکست روبرو شده است. وقتی موشک‌های بالستیک یمنی‌ها پایگاه الظفره ابوظبی را هدف قرار دادند که ۳۵۰۰ سرباز آمریکایی و انگلیسی در آن مستقر بودند و ده‌ها سامانه موشکی پیشرفته پاتریوت و تاد در آن وجود داشت، این سربازان برای حفظ جان خود به پناهگاه‌ها گریختند.
ارتش رژیم صهیونیستی که کابینه اش به شکست ناپذیر بودن آن افتخار می‌کرد، بار‌ها شکست خورده و تحقیر شده است، نخست در سال ۲۰۰۰ وقتی برای کاستن از خسارات خود، یکطرفه و بدون هیچ توافقی، از جنوب لبنان گریخت، دوم در جنگ با جنوب لبنان در سال ۲۰۰۶ و سومین بار ماه مه گذشته در نبرد شمشیر قدس بود که در پی آن بنیامین نتانیاهو از جو بایدن خواست نزد مصر میانجیگری کند تا این جنگ را در روز یازدهم آن متوقف سازد.
بیشتر بخوانید:
آیا چنین ارتشی می‌تواند از ابوظبی، که بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر با آن فاصله دارد حفاظت و امنیت و ثبات آن را تامین کند؟ آنها به امارات و دیگر کشور‌های عربی که با آنان توافقنامه صلح امضا کرده اند، خواب و خیال می‌فروشند و اعتمادی به این کشور‌ها ندارند و می‌خواهند با باج خواهی از آنها، دارایی هایشان را بدزدند و تلاش می‌کنند نگرانی برخی اماراتی‌ها و بسیاری از صهیونیست‌ها از قدرت گرفتن محور مقاومت و توانمندی‌های نظامی و موشکی عظیم و پیشرفته آن را از بین ببرند.
آلون بن دیوید در مقاله‌ای در روزنامه معاریو فاش کرد: کابینه اسرائیل با پیمان تسلیحاتی به ارزش ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار با امارات برای فروش سلاح‌هایی از قبیل سامانه گنبد آهنین و فلاخن داوود مخالفت کرد و علت این امر نگرانی از درز اسرار حساس فناوری این سامانه‌ها به ایران و حوثی‌ها (انصارالله) در یمن بود به همین سبب امارات مجبور شد برای به دست آوردن سامانه‌های جایگزین به کره جنوبی روی آورد.
این مخالفت در درجه اول به این معناست که همپیمان صهیونیست به همتای اماراتی و توانمندی‌های خود برای حفاظت از خویش و حفظ این سامانه‌ها و اسرار آن اعتمادی ندارد و حامی جدید، حمله به امارات و اشغال آن را به دست طرف سوم و در اختیار گرفتن سلاح‌های صهیونیستی و رمزگشایی از فناوری آن را بعید نمی‌داند.
سردبیر رأی الیوم نوشت: علت دیگری که نباید آن را نادیده گرفت و شاید بیانگر علت مخالفت اسرائیل با این امر بوده باشد، این است که سران اسرائیل نمی‌خواهند در جنگ یمن به طور مستقیم و علنی درگیر شوند، زیرا به خوبی می‌دانند هرگونه کمک نظامی یا امنیتی به امارات به این معناست که باید منتظر پاسخ انتقام جویانه فوری موشکی یمنی‌ها در عمق اسرائیل یا علیه کشتی‌های آن در دریای سرخ باشد (به طوری که ۸۰ درصد صادرات اسرائیل از طریق این دریا صورت می‌گیرد)، زیرا فاصله صنعا با ابوظبی (۱۵۰۰ کیلومتر) به اندازه فاصله صعده با ایلات است و هر کسی که بتواند اولین هدف را بزند در زدن دومین هدف در فرصت مناسب نیز تردید نخواهد کرد.
به نظر عطوان کشور امارات مرتکب دو اشتباه شده است: نخست مداخله در جنگ یمن در هفت سال پیش و دوم امضای توافقنامه صلح ابراهیم و عرض اندام در عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر و اگر نخستین مداخله موجب فرسایش مالی، انسانی و روحی روانی امارات گردید، توافق دوم امنیت و ثبات این کشور را به خطر انداخته است به ویژه با توجه به شکست‌های پی در پی اسرائیل و عقب نشینی قریب الوقوع آمریکا از سراسر خاورمیانه پس از عقب نشینی خفت بار آن از افغانستان و نزدیک بودن پایان منفی یا مثبت مذاکرات هسته‌ای وین، چرا که انتظار می‌رود ایران در هر دو صورت پیروز این میدان باشد. هنوز هم خروج از این دو گرداب هر چند به صورت تدریجی ممکن است و بهترین و کوتاه‌ترین و سریعترین راه نیز همین است، پیش از آنکه فرصت از دست برود.
انتهای پیام/