باشگاه خبرنگاران جوان - دانش انسان‌ها از طریق ترکیب اطلاعات حسی تکمیل می‌شود که مغز برای درک، آن‌ها را پردازش می‌کند. پس اگر بتوانید اطلاعات ساختگی را به حواس خود ارائه دهید، مغزتان فریب نسخه‌ای از واقعیت را که وجود ندارد، خورد‌ه است. همچنین واقعیت مجازی مستلزم وجود حواس در یک محیط رایانه‌ای هست.
به گزارش مینا تک، واقعیت مجازی از نظر فنی اصطلاحی ساده است که برای توصیف یک محیط سه بعدی، توسط کامپیوتر استفاده می‌شود. واقعیت مجازی (VR) یک نوع از فناوری برای ایجاد محیطی شبیه سازی شده است. افراد در هنگام استفاده از این فناوری در محیط واقعیت مجازی غوطه ور می‌شوند. این فناوری می‌تواند از حواس بینایی، شنوایی، لامسه و حتی بویایی بهره بگیرد. تنها محدودیت واقعیت مجازی در دسترس بودن آن و رایانه است.
واقعیت مجازی با استفاده از دستگاه‌های فناوری طراحی شده است. مجموعه‌ای از سیستم‌ها مانند هدفون، تردمیل‌ها و دستکش‌های مخصوص برای تحریک حواس و ایجاد توهم مجازی طراحی شده‌اند. همچنین اگر یک برنامه واقعیت مجازی کار خود را به درستی انجام دهد، شخص احساس می‌کند در آن محیط قرار گرفته است.
یکی از اجزای واقعیت مجازی VR، نمایشگر Head Mount Display (HMD) است. تفاوت بین سیستم‌های واقعیت مجازی و رابط‌های کاربری سنتی صفحه نمایش آن‌ها است. به عنوان مثال، محیط‌های مجازی خودکار CAVE محتوای مربوطه را روی صفحه‌نمایش‌هایی به اندازه اتاق، نمایش می‌دهند. در حالی که این محیط‌ها برای افراد در دانشگاه‌ها و آزمایشگاه‌های بزرگ، سرگرم‌کننده محسوب می‌شوند. در نتیجه محیط‌های CAVE قابل مقایسه با فناوری واقعیت مجازی (VR) نیستند.
امروزه در بین مردم فیلم‌ها و بازی‌های سرگرم کننده ارزش به خصوصی دارند. صنعت سرگرمی ارزش چند میلیارد دلاری دارد که مصرف‌کنندگان همیشه مشتاق آن هستند. واقعیت مجازی، کاربردهای مفیدی در معماری، ورزش، دارو، هنر‌ها و تحصیلات دارد. همچنین بازی‌های ویدیویی یکی از حامیان واقعیت مجازی است. این بازی‌های سخت‌افزاری برای واقعیت مجازی طراحی شده‌اند، تا به طور گسترده در دسترس کاربران قرار گیرد.
VR هنگامی که انجام کاری خطرناک، پرهزینه یا غیرعملی است، کمک می‌کند تا در دنیای مجازی آن‌ها را تجربه کنیم. با گذشت زمان، کاربردهای استفاده از واقعیت مجازی بیشتر می‌شود، به طوری که واقعیت مجازی می‌تواند، جهت فناوری دیجیتال را تغییر دهد.
در هوانوردی، پزشکی و ارتش، واقعیت مجازی جایگزینی برای آموزش مستقیم است. به عنوان مثال، خلبانان از این فناوری می‌توانند، در برنامه‌های آموزشی که شامل پرواز‌های مجازی است، استفاده کنند. همچنین جراحان با استفاده از ابزار مجازی می‌توانند مهارت‌های خود را به اتاق عمل انتقال دهند. طبق مطالعات اخیر، آموزش‌های مجازی مهارت‌های پزشکی را تقویت می‌کنند. یکی دیگر از کاربردهای واقعیت مجازی، درمان بیماری‌های روانی از جمله PTSD است. همچنین واقعیت مجازی پتانسیل‌هایی دارد که از کاربردهای دیگر آن مثل بازی و بازاریابی فراتر است.
انواع مختلفی از سیستم‌های VR وجود دارد، اما ویژگی‌های یکسانی ندارند. مثلا حرکت فرد در اطراف خود باعث می‌شود محیط اطراف در نگاهش تغییر پیدا کند. محیط مجازی باید پاسخ‌ها را در زمان واقعی ارائه دهد، زیرا فرد در محیط اطراف خود درحال جستجو است. مشکلات این فناوری زمانی به وجود می‌آیند که بین اقدامات فرد با زمان پاسخ سیستم تاخیر وجود داشته باشد. شرکت‌های Sony، HTC، Oculus در زمینه واقعیت مجازی فعالیت می‌کنند. تا پایان سال ۲۰۱۸، سه هدست واقعیت مجازی، سونی پلی استیشن VR (PSVR)، Oculus Rift فیسبوک و HTC Vive در دسترس کاربران قرار داشتند.
واقعیت مجازی و واقعیت افزوده شبیه به دو روی سکه هستند. زیرا واقعیت افزوده شبیه سازی اشیاء مصنوعی در محیط واقعی است. به عنوان مثال، بازی معروف پوکمون بر اساس واقعیت افزوده طرحی شده، در حالی که محیط واقعیت مجازی، فضای مصنوعی را براساس زندگی برنامه ریزی کرده است.
در عینک‌های VR از سنسور‌ها و اکولایزر‌های مشابه استفاده می‌شود. با این حال، به جای قرار دادن یک دوربین واقعی در یک محیط فیزیکی، چشم‌های کاربر در یک محیط شبیه سازی شده قرار می‌گیرد. اگر در این عینک‌ها کاربر سر خود را بچرخاند با واکنش واقعیت مجازی رو به رو می‌شود و در واقع این فناوری دنیای تعاملی برای کاربران ایجاد می‌کند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
به جای سرگرم شدن با این چیزا، کارهای مهمتر دیگه ای هست.