انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
آدم یاد شعب ابی طالب میافته که اینقدر به مسلمونا غذا ندادن تا مسلمونا سؤتغذیه گرفتن و مردن
باشگاه خبرنگاران جوان – آیا می‌دانستید خورش «کاری» سالانه بیش از ۵ میلیون دلار برای دولت انگلیس سودآوری دارد؟ کاری غذایی است که انگلیسی‌ها در طول دوره استعمار خود از هند آوردند.
یا نودل هلندی، غذایی که در این کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد، در واقع نسخه‌ای از غذایی به نام «بامی گورنگ» است که در اندونزی تهیه می‌شد. هلندی‌ها در طول دوره استعمار خود، این غذا را از اندونزی‌ایی‌ها گرفته و تغییر دادند.
اما باید گفت اضافه شدن غذا‌ها و ادویه‌های جدید به برنامه غذایی یک کشور تنها نتایج استعمار نیست. خبرگزاری تی آر تی ترکیه سه مثال از کاربرد غذا و مواد غذایی در استعمار کشور‌ها ارائه کرده است:
کریستف کلمب اولین بار در سال ۱۴۹۲ به قاره آمریکا پا گذاشت و پس از آن بود که اسپانیا شروع به استعمار بخش‌هایی از این قاره کرد. اسپانیایی‌ها در آن‌جا با اقوام «مایا»، «آزتک» و دیگر بومیان رو به رو شدند. در آن زمان کشاورزی در آمریکای جنوبی بسیار پر رونق و زمین‌ها بسیار غنی بودند. بسیاری از گیاهان و سبزیجات از کدو حلوایی و فلفل چیلی گرفته تا آووکادو در زمین‌های آمریکای جنوبی کشت می‌شدند.
اما اسپانیایی‌ها که اصلی‌ترین غذایشان گوشت و نان محسوب می‌شد، رژیم غذایی بومی‌ها را پایین‌تر و پست‌تر از خود دیدند. چرا که هم غیراروپایی‌ها را پایین‌تر از خود می‌دیدند و هم اینکه در اسپانیا به طور معمول افراد فقیرتر از سبزیجات استفاده می‌کردند. در واقع کریستف کلمب گفت اروپایی‌هایی که اکنون در آمریکای جنوبی زندگی می‌کنند به خاطر نخوردن «غذای اروپایی سالم» در حال مرگ هستند!
همین امر سبب شد که اروپایی‌ها حیواناتی مانند گاو، گوسفند و خوک را از سال ۱۴۹۳ وارد آمریکای جنوبی کنند. نتیجه وارد کردن این حیوانات که در آمریکای جنوبی شکارچی طبیعی نداشتند، افزایش بی‌رویه تعداد آن‌ها و نابودی زمین‌های بومیان بود.
بومیان با مشکل جدی در تهیه غذا‌های محلی خود مواجه شدند و دچار سوءتغذیه و گرسنگی شدید شدند. در نتیجه مجبور شدند برای زنده ماندن به استفاده از غذا‌های اسپانیایی‌ها روی بیاورند.
زنان محلی آمریکایی نیز بخشی از این پروژه استعمار شدند. پس از همه‌گیری استعمار، پادشاهی اسپانیا شروع به فرستادن زنان و مردان اسپانیایی به آمریکای جنوبی کرد. زنان محلی به عنوان خدمتکار، آشپز و ندیمه در منزل این افراد شروع به کار کردند. زنان اسپانیایی به خدمتکاران خود یاد دادند چگونه غذا‌های اسپانیایی را تهیه کنند. همین امر به استعمار از طریق غذا دامن زد.
بوفالوی آمریکایی این روز‌ها یکی از حیوانات معروف در آمریکاست اما استعمارگران انگلیسی بوفالو را تا مرز انقراض پیش بردند. آن‌ها اعتقاد داشتند که از بین بردن بوفالو راه حلی برای کنترل بومیان آمریکاست. به اعتقاد انگلیسی‌ها از بین بردن غذای اصلی سرخپوستان باعث می‌شد راحت‌تر تحت کنترل قرار بگیرند.
پیش از این، سرخپوستان از گوشت بوفالو تغذیه و از پوست آن برای ساخت چادر استفاده می‌کردند. انگلیس‌ها شروع به شکار بی‌رحمانه و بی‌رویه بوفالو‌ها کردند و پس از کشتن آن‌ها را روی زمین رها می‌کردند تا فاسد شوند. این کشتار بی‌رحمانه تا جایی بالا گرفت که در جایی ۳۰ میلیون بوفالوی کشته شده روی زمین رها شد. تا پایان قرن نوزدهم میلادی، تنها چندصد بوفالو باقی مانده بود. این مسئله بومیان را با مشکلات جدی غذایی مواجه کرد و باعث شد تسلیم خواسته‌های استعمارگران شوند.
وقتی انگلیسی‌ها وارد استرالیا شدند بومیان را از مناطق اصلی که در آن زندگی می‌کردند، راندند. همین امر سبب شد بومیان دسترسی خود را به زمین‌هایی که در آن شکار و ماهیگیری می‌کردند از دست بدهند. غذای سالم بومیان با غذای غربی جایگزین شد. تا سال ۱۹۶۰ استعمارگران از جیره‌بندی غذایی به عنوان راهی برای کسب درآمد و کنترل کردن بومیان استفاده می‌کردند.
جیره‌های غذایی عموما از آرد سفید، شکر، چای و الکل تشکیل شده بود. همین امر سبب بروز بیماری‌های گوناگون در بومی‌ها شد. امروزه افرادی که از ریشه بومیان استرالیا هستند دو برابر غیربومی‌ها مستعد بیماری‌های مزمن هستند.
انتهای پیام/