این گزارش شامل بارسلونا نمی شود که اکنون یکی از بدترین دوره های تاریخ را تجربه می کند چون به طور مرتب در مراحل بالاتر لیگ قهرمانان اروپا بازی کرده و در سال های اخیر عناوین داخلی را کسب کرده است.
منچستریونایتد
پس از دو شکست در فینال لیگ قهرمانان اروپا برابر بارسلونا، الکس فرگوسن احساس کرد دوران حضورش در فوتبال بزرگ رو به پایان است. در سال ۲۰۱۳ او یک فصل بزرگ را به زیبایی به پایان رساند و سرانجام یک قهرمانی دیگر در لیگ برتر را برای منچستریونایتد به ارمغان آورد؛ سیزدهمین قهرمانی در ۲۱ سال اخیر در اولدترافورد. در دهه‌های ۹۰ و ۲۰۰۰، منچستریونایتد نیرویی بود که در انگلیس رقیب نداشت. زمانی که سر الکس یونایتد را به دیوید مویس داد، به نظر می رسید که باشگاه در مسیری که اسکاتلندی بزرگ ترسیم کرده بود به پیشرفت خود ادامه خواهد داد اما افسانه زیبا به نتیجه نرسید.
مویس نتوانست با فشارها کنار بیاید و خیلی زود اخراج شد. سختی های پیش رو با فلسفه فان خال، دوره مبهم زیر نظر مورینیو و ورود سولسشایر همراه بود. قهرمانی سال ۲۰۱۳ در حال حاضر آخرین قهرمانی منچستریونایتد است. نزدیک به یک دهه است که باشگاه از نبود مدل توسعه مناسب، نقل و انتقالات عجیب و تصمیمات مدیریتی رنج می برد. یونایتد اکنون رالف رانگنیک آلمانی را به عنوان سرمربی روی نیمکت خود دارد. هواداران یونایتد در حال حاضر از رقابت با سیتی و لیورپول می‌ترسند.
میلان
میلان تحت هدایت ساچی یکی از قدرتمندترین تیم های تاریخ فوتبال بود. برلوسکونی در فصل ۸۷-۱۹۸۶ با ساچی قرارداد امضا کرد. تیم ایتالیایی توانست با حضور بازیکنانی همچون پائولو مالدینی، الساندرو کاستاکورتا، فرانکو بارسی، مائورو تاسوتی، روبرتو دونادونی، کارلو آنچلوتی، مارکو فان‌باستن و رود گولیت اسکودتو را فتح کند. سال بعد برلوسکونی، فرانک رایکارد را به جمع ستارگان میلان اضافه کرد. رایکارد به همراه گولیت و فان باستن، تاریخ جدیدی در میلان رقم زدند. در آن سال میلان با شکست رئال مادرید در نیمه نهایی به فینال جام قهرمانان رسید و استوا بخارست را ۴ بر صفر مغلوب کرد و فاتح این جام شد.
دوران شوچنکو، آنچلوتی و برلوسکونی متعلق به گذشته است. اکنون میلان تنها یکی از باشگاه‌های نسبتا خوب در لیگ نه چندان قدرتمند اروپایی است و زلاتان یادگاری زنده از عظمت سابق این تیم است. این تیم سال‌ها در لیگ قهرمانان حضور نداشت تا اینکه در این فصل بالاخره به لیگ قهرمانان رسید و توانست در این رقابت‌ها حضور داشته باشد.
بوروسیا دورتموند
بوروسیا دورتموند کلوپ نه تنها در آلمان، بلکه در تمام فوتبال اروپا به یک پدیده تبدیل شده بود. یورگن سبک خود را "هوی متال" توصیف کرد و گروهش واقعاً شبیه گروهی از راک‌های فوق العاده بود که زمین فوتبال را می سوزاند. فشار، حرکت، تاکتیک‌ها و مهم‌تر از همه تکاپو، نشانه‌های دورتموند طلایی در اوایل دهه قبل بود که به طور موقت بایرن را در آلمان به پس‌زمینه سوق داد و نزدیک بود آنها را در فینال لیگ قهرمانان شکست دهد.
موتور "بوروسیا" تا زمانی که بنزین وجود داشت در دورهای بالا کار می کرد. بوروسیا شروع به کاهش خریدهای اقتصادی کرد و دلایل مختلفی داشت. یکی از آنها خروج رهبرانی است که توسط باشگاه های بزرگ اروپایی از جمله بایرن مونیخ شکار شدند. مورد دیگر فرسودگی ذهنی خود کلوپ بود که به چالش جدیدی نیاز داشت. از زمان جدایی کلوپ، بوروسیا هرگز جایگاه اصلی خود را در آلمان به دست نیاورد، حتی زمانی که بایرن زیر نظر نیکو کواچ در بحران بود.
دورتموند هنوز استعدادهای برجسته ای مانند هالند و بلینگام دارد اما این برای بازگشت به اوج فوتبال اروپا کافی نیست. بوروسیا هنوز خود را در فوتبال آلمان تثبیت نکرده و بعید است در سال های آینده این روند تغییر کند.
آرسنال
۲۰ سال پیش آرسنال نوآورانه ترین فوتبال را بازی می کرد، اگر نه در اروپا، مطمئناً در انگلیس این طور بود. آرسن ونگر جوان در حال پی ریزی سبک جدیدی بود که برای او یک قهرمانی تاریخی بدون حتی یک شکست در لیگ برتر برای یک فصل کامل به ارمغان آورد.
دوران طلایی آرسنال ۱۰ سال پیش به پایان رسید اما این تیم به طور منظم در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا بازی می کرد و هر سال حداقل یک بازیکن زرق و برق دار را داشت.
آرسنال فعلی جایگاه خود را در لیگ برتر از دست داده است. توپچی ها با ساخت ورزشگاه امارات و کاهش بودجه نقل و انتقالات فلج شدند و چلسی و منچستریونایتد را در موقعیت بهتری قرار داد. آرسن ونگر برای مدت طولانی در باشگاه ماند و دیر متوجه شد که زمان جدایی فرا رسیده است اما هیچ جایگزین مناسبی برای مرد فرانسوی پیدا نشد. همه اینها با هزاران دلیل دیگر، آرسنال را از جایگاه خود دور کرد.
والنسیا
جایگاه در وسط جدول رده بندی زندگی روزمره والنسیا در سال‌های اخیر بوده است. نقل و انتقالات عجیب و اعتراض به رهبری مدیران چینی دنیایی بوده است که این تیم برای هواداران خود رقم زده است.
در اوایل دهه ۲۰۱۰، والنسیا نقشی را ایفا کرد که اکنون اتلتیکو بازی می کند؛ اولین باشگاه این کشور پس از بارسا و رئال مادرید که توانست خود را مطرح کند. آلبا، بانگا، سولدادو، ماتا و خواکین افرادی هستند که بدون توجه به قدرت حریف، در مستایا دلبری می کردند و والنسیا را به قهرمانی در لیگ رساندند و در لیگ قهرمانان نیز تیمی بود که همیشه برای حریفان دردسرساز می شد. روند پیچیده بازسازی استادیوم و نقل و انتقالات نامفهوم از دلایل عمده ای بود که این تیم ملقب به خفاش ها جایگاه خود را در فوتبال اروپا و اسپانیا از دست دهد.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/