علی کشوری فرزند خلبان شهید احمد کشوری به بهانه سالروز شهادت پدرش در گفت وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، گفت:شهریور ۵۹ به دنیا آمدم. سه ماهه بودم که پدرم شهید شد. خاطره که بسیار است؛ اما قطعا خود من به شخصه خاطره ندارم. پدر با کار‌های مهمی که در عمر کوتاه خود انجام داده‌اند، در ذهن همه خاطرات بسیار دارند. در مراسم‌ها از همه اتفاقاتی که در نوجوانی و جوانی پدرم تا زمان شهادت رخ داده صحبت میکنند.
وی افزود:زمانی که هنوز جنگ به صورت رسمی شروع نشده بود، در قائله کردستان و بحبوحه درگیری ایران با کومله عراق و همچنین محاصره پاوه که شهید چمران در آنجا حضور داشتند و تیمساز فلاحی از اعضای هوانیروز می‌خواستند حضور داشته باشند، پدرم به صورت داوطلب دست خود را بالا می‌برند و آماده حضور در پاوه می‌شوند.
کشوری عنوان کرد:شهدایی هستند که خیلی جانفشانی کرده‌اند؛ شاید اسم آن‌ها را کم شنیده‌ایم، اما پیش خدا جایگاه رفیعی دارند. من فکر می‌کنم مردم با هر دیدگاهی و نگرشی همیشه احترام عمیقی نسبت به شهدا قائل هستند. آدم‌های مخالف هم زمانی که اسم شهید می‌آید ادای احترام قوی و محکمی در دل و ظاهر دارند. اما چیزی که خیلی کم‌رنگ شده است توجه مسئولان نسبت به ترویج فرهنگ ایثار و شهادت است به خصوص در زمینه هنری بسیار کم کار هستند.
او اضافه کرد: خانواده شهدا مهم‌ترین نقش را در معرفی شهید به جامعه دارند. هم اکنون شاهد از دست دادن والدین شهدا هستیم، اما در این میان خواهران و برادران آن‌ها در قید حیات هستند و می‌توانیم با آن‌ها هم صحبت شویم، چرا که این افراد به علت ارتباط مستقیمی که با این شهید داشته‌اند خاطرات بسیاری از او دارند که بایستی در جهت ثبت آن قدم بردارند.
کشوری گفت: از آن جایی که ثبت خاطرات در هر قالب هنری می‌تواند حماسه شهید را ماندگار و جاودان کند، بنابراین نباید این فرصت‌ها را از دست بدهیم و بایستی در راستای ثبت خاطرات شهید گام برداریم.
در سال ۷۲ بازی در نقش نوجوانی پدرم در سریال «سیمرغ» به بنده پیشنهاد شد و در تحقیق پروژه فیلمسازی به عوامل صحنه کمک کردم و پس از بازی در این سریال به هنرعلاقه پیدا کردم و بعد از اخذ دیپلم در رشته مدیریت صنعتی تحصیل کردم تا اینکه در سال ۸۴ رشته کارگردانی تئاتر هنر و معماری قبول شدم و در سال ۹۰ تصمیم به مطالعه رشته سینما در مقطع کارشناسی ارشد گرفتم.
او ادامه داد: در زمینه فیلمسازی، فیلمنامه‌نویسی، داستان‌نویسی، نمایشنامه‌نویسی و عکاسی با موضوعات مربوط به دفاع مقدس و جانبازان اعصاب و روان فعالیت داشته ام. در حال حاضر دو مستند ساخته ام که یکی از آن‌ها درباره خلبانانی است و صدام برای سر آن‌ها جایزه تعیین کرده بود و مستند دوم جریان زندگی جانبازان اعصاب و روان را روایت می‌کند.
فرزند خلبان شهید احمد کشوری اضافه کرد: مطابق تجربیاتی که داشته ام باید بگویم که همت و تلاشی واقعی برای معرفی شهیدان وجود ندارد. به همین علت با وجود انجام فعالیت‌های زیاد، آثار کلیشه‌ای در زمینه فرهنگی ساخته شده است و بنابراین این روند تاثیر چندانی در معرفی شهیدان به جامعه نداشته. در حالی که هم‌اکنون جوانان دهه هفتادی که جنگ را تجربه نکرده‌اند، کار‌های خاصی در زمینه معرفی شهیدان انجام می‌دهند که شگفت‌آور است، چرا که بدون هیچ پشتوانه سازمانی و با علاقه کار میکنند.
کشوری افزود: به عنوان کسی که در این مسیر تجربه دارد، می‌گویم که به اصطلاح، «یک دست صدا ندارد» و همه ما باید در کنار هم برای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و معرفی شهدا به جامعه حرکت کنیم. باید گفت که در زمینه فرهنگسازی برای معرفی شهدا و زنده نگه‌داشتن یاد و راه آنان کم کاری کرده‌ایم، در صورتی که این حوزه ظرافت‌های خاصی دارد و باید به آن‌ها اهمیت داده شود.
او تاکید کرد: باید در حوزه ترویج فرهنگ ایثار و شهادت به‌روز رسانی انجام شود تا تاثیر برنامه‌هایی مانند یادواره‌هایی که برای شهدا برگزار می‌شود دیده شوند.
انتهای پیام/