به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، یک متخصص آلمانی در پزشکی فضایی در آخرین تحقیقات خود به این نتیجه رسیده است که فضانوردان در طول ماموریت‌های فضایی خود به دلیل کمبود جاذبه قد بلندتر می‌شوند. زمانی که انسان در فضا قرار بگیرد دیسک‌های ستون فقرات او منبسط می‌شوند و طول انسان به طور متوسط پنج و نیم سانتی متر در ۲۴ ساعت اول افزایش می‌یابد. البته هنگامی که فرد به زمین باز می شود، قدش به طول اولیه خود باز می شود. "
گانزه بیان کرد تغییر کوتاه مدت نیز در بدن فضانوردان رخ می‌دهد که جابجایی مایعات بدن به سمت بالا و سر است.این امر منجر به ادرار کردن ۱.۵ لیتر آب در ۲۴ ساعت اول می‌شود؛ همچنین صورت فضانورد بسیار پر و پاها بسیار لاغر می‌شوند. البته با نبود آب در پاها، اتفاق برایشان نمی‌افتد.
گانزه اعتقاد دارد در درازمدت عضلات به دلیل عدم استفاده و نبود نیروی گرانش تحلیل می‌رود. حرکت از یک مکان به مکان دیگر در فضا فقط مستلزم هل دادن یک جسم سنگین است و عضله قلب کوچکتر می‌شود. فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی روزانه دو ساعت و نیم تمرینات بدنی انجام می‌دهند.
فضانوردان از دوچرخه ثابت با کفش‌های روی پدال، یک وسیله تمرین قدرتی و تردمیل استفاده می‌کنند تا از آسیب به عضله های خود جلوگیری کنند. به عنوان مثال در ماموریت‌های آتی به مریخ امکان بردن این وسایل به دلیل کمبود فضا وجود نخواهد داشت.جستجو برای یافتن راه‌های دیگری برای جلوگیری از انقباض عضلانی در حال انجام است.
همچنین انجام تحقیقات در زمینه تحریک الکتریکی عضلات با همکاری یک گروه بین المللی است. اگر ماهیچه‌ها با الکتریسیته تحریک شوند، ممکن است انسان نیاز چندانی به تمرین نداشته باشد و این امر باعث صرفه جویی در فضا نیز خواهد شد. قرار است در سال‌های آینده ۱۶ فضانورد در ایستگاه فضایی بین المللی در این آزمایش شرکت کنند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/