به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، حملات ۱۱ سپتامبر بدترین اقدام تروریستی در تاریخ آمریکا به حساب می‌آید که نتایج وحشتناکی برای هزاران انسان داشت، اما واکنش دولت آمریکا به آن نمایشی ترسناک به خودی خود بود، با عواقبی که همچنان طنین انداز است.
جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا در جنگ به اصطلاح با تروریسم، به شیوه‌های بزرگ و فاجعه باری، به ویژه حمله به عراق، روی آورد.
بیشتربخوانید
دولت آمریکا همچنین به شیوه‌های کاملاً شرورانه، به ویژه در استفاده از شکنجه، تکیه کرده بود. روسای جمهور قبلی آمریکا به ظاهر به توافقات بین المللی که توسط آمریکا تصویب شده بود احترام گذاشته و از چنین روش‌هایی استفاده نمی‌کردند.
کنوانسیون ۱۹۸۴ علیه شکنجه، که توسط رونالد ریگان امضا شد، هر عملی را که به موجب آن درد یا رنج شدید، خواه جسمی یا روحی، عمداً به شخصی برای اهدافی مانند کسب اطلاعات از او یا شخص ثالث تحمیل شود، غیرقانونی دانست.
اما بوش، تحت نظارت معاون رئیس جمهور، یعنی دیک چنی، تصمیم گرفت که هر چیزی که توسط قوانین بین المللی ممنوع است، لزوما بد نیست.
دیک چنی، اصرار داشت که تاکتیک‌های «بازجویی تقویت‌شده» دولت آمریکا، تعهدات این کشور در عرصه بین المللی را نقض نمی‌کند.
بوش می‌گفت «تروریست‌های مظنونی که ما دستگیر کردیم، که جنگجویان غیرقانونی بودند، از حقوق عادی در موضوع برخورد با افراد برخوردار نیستند.» از آن زمان، بازداشت شدگان توسط آمریکا از حقوق عادی قانونی و انسانی برخوردار نبودند.
با این حال، کاری که سیا و سایر ماموران دولت آمریکا انجام دادند، چیزی نبود که فقط برخی افراد بتوانند آن را ناقض حقوق انسانی بدانند. این وحشیگری محض بود که با رها کردن بی دلیل و تحقیر مطلق عقاید شایسته بشری تحمیل شد.
منبع: میزان
انتهای پیام/