به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از theconversation، سیارات منظومه شمسی توسط خورشید گرم می‌شوند. زمین حدود ۱۰۰ میلیون مایل از خورشید فاصله دارد، فاصله‌ای که دمای مناسبی را برای زندگی فراهم می‌کند. پس ممکن است فکر کنید که سردترین سیاره در منظومه شمسی نپتون خواهد بود، زیرا دورترین سیاره از گرمای خورشید است. نپتون در فاصله باورنکردنی سه میلیارد مایلی از خورشید قرار دارد. با این حال، سردترین سیاره نپتون نیست، بلکه اورانوس است. حتی اگر اورانوس یک میلیارد مایل از نپتون به خورشید نزدیکتر باشد. اورانوس با دمای ۲۲۴ درجه سانتیگراد رکورد سردترین دمای اندازه گیری شده در منظومه شمسی را دارد .
دلیل سرد بودن اورانوس ربطی به فاصله آن از خورشید ندارد. میلیاردها سال پیش، چیزی بزرگ با نیروی زیادی به اورانوس برخورد کرد و آن را به سمت خود منحرف کرد. برخورد این جسم همچنین باعث شد تا مقداری از گرمای محبوس شده در اورانوس از بین برود. گرمای درون سیارات از زمان تشکیل آن‌ها باقی می‌ماند. سیارات زمانی ساخته می‌شوند که تکه‌های کوچک‌تر سنگ با هم در هم می‌کوبند و طی میلیون‌ها سال تمام سیاره را قطعه قطعه می‌سازند. هر بار که این سنگ‌ها با هم برخورد می‌کنند، سیاره کمی گرمای بیشتری پیدا می‌کند.
همچنین ممکن است تعجب کنید که بدانید نزدیک‌ترین سیاره به خورشید یعنی عطارد در حالی که ضلعش رو به خورشید بیش از ۴۰۰ درجه سانتیگراد است ، می‌تواند بسیار سرد باشد. دلیل این امر این است که عطارد برخلاف زمین هیچ جوی ندارد و همچنین فضایی مانند فضای ما ندارد که گرما را در خود حفظ و آن را به اطراف پخش می‌کند. اما این موضوع در مورد عطارد صدق نمی‌کند و قسمت جلویی و پشتی عطارد می‌توانند دمای بسیار متفاوتی داشته باشند.
برای برخی از سیارات نزدیک مانند مریخ، می‌توان کاوشگر‌هایی برای مطالعه جو مستقیماً از سطح سیاره فرستاد. اما تا به حال این کار برای سیارات دوردست مانند نپتون و اورانوس انجام نشده است و باید با اندازه‌گیری دمای آن‌ها از روی زمین فهمید که چقدر سرد هستند. این کار با مطالعه نور سیاره انجام می‌شود، که می‌تواند انواع اتم‌ها و مولکول‌های تشکیل دهنده جو سیاره را به ما بگوید. این اطلاعات به ما امکان می‌دهد دقیقاً بدانیم دمای سیاره چقدر است.
در حالی که این سیارات در منظومه شمسی ما فوق‌العاده سرد هستند، اما مکان‌های سردتری هم در کیهان وجود دارد. سردترین مکان در جهان سحابی بومرنگ است، ابری از غبار و گاز در ۳۰ میلیون میلیارد مایل دورتر از زمین که در آنجا دما به منفی ۲۷۲ درجه سانتیگراد می‌رسد. هیچ چیز در کیهان نمی‌تواند سردتر از این دما باشد، زیرا در آن دما ذرات و اتم‌های کوچکی که همه چیز از آن‌ها ساخته شده است اساساً از حرکت بازمی ایستند و زمانی که این اتفاق بیفتد، سردتر شدن غیرممکن است که به دمای صفر مطلق معروف است. این بدان معنی است که بعید است که ما هرگز جایی در جهان سردتر از سحابی بومرنگ پیدا کنیم.
بیشتربخوانید
انتهای پیام/
اینطوری بگم کل دنیا را مثل یک طیف نور پیوسته با طول موج های متفاوت در نظر بگیر در یک طول موج خاص (یک رنگ خاص) چند درصد(۶روز تغییرداشته) حالا توانش داری بگو در آن ۶ روز چه اتفاقی افتاده است آنهم در این زمان کوتاه. و چه قدرتی پشت این ماجرا بوده که آنقدر توانسته تغییر دما همراه حیات موجودات و ... بوجود آورد.
که خارج از توان بشر است چرا که علوم مهندسی بر پایه تقریب است و یک تقسیم بر ۱۰ ناچیز می داند و هیچ ریاضی دان و فیزیک دانی تا کنون در ضرب اعداد با توان بالا به دنبال اعداد ریز نرفته. یعنی اگه حساب سرش بشه مثلاً بگی: فاصله نوری یکسال نوری و یک انگستروم! پس تا ابد دست بشر از این محاسبه کوتاه است. که اکمل این موضوع در حدیث حروف الفبای امام صادق نهفته است.
یک روز کیهانی حدوداً معادل ۱۸ میلیارد سال زمینی است،هفت آسمان هرکدام در یک روز کیهانی خلق شدند