فریبرز کریمایی قائم مقام انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پتروشیمی، در گفت‌و‌گو با باشگاه خبرنگاران جوان، پیرامون آخرین وضعیت این صنعت در کشور اظهار کرد: به علت نیاز‌ها و همچنین ظرفیت‌های اقتصادی که در کشور وجود داشت، طبیعی بود که این صنعت باید شکل می‌گرفت. در رابطه با مباحث توسعه‌ای این صنعت، به دلیل جنگ تحمیلی و همچنین سیاست‌های دولت‌های مختلف، میزان اولویت دادن به توسعه صنعت پتروشیمی متفاوت بوده؛ یعنی یک بخش از این تفاوت در روند رشد صنعت پتروشیمی در دولت‌های مختلف، به علت اتفاقات ناخواسته بوده و بخش دیگر به علت نگاه دولت‌ها و محدودیت‌های موجود بوده است.
او با تاکید بر این که سابقه صنعت پتروشیمی به بیش از ۵۵ سال بر می‌گردد، گفت: با این وجود، با اطمینان می‌توان گفت که توسعه اصلی این صنعت از دهه ۸۰ و تقریبا همزمان با کشف و توسعه میادین پارس جنوبی محقق شد.
کریمایی ادامه داد: مزیت‌هایی که در صنعت پتروشیمی داریم، غیرقابل انکار و بی‌نظیر است. از جمله این مزیت‌ها، سواحل طولانی در خلیج فارس و دریای عمان است که دسترسی آسان به بازار‌های جهانی را میسر می‌کند. برخورداری از ذخایر بزرگ گازی و مایعات نفتی، وجود ۵۵ سال تجارب نیروی انسانی در حوزه پتروشیمی، پتانسیل بزرگ بازار داخلی، دسترسی به دروازه‌های اروپا از طریق ترکیه، نزدیکی به بازار‌های منطقه‌ای و پر پتانسیل مانند افغانستان و عراق و همچنین، دسترسی به بازار‌های آسیای میانه را می‌توان به عنوان سایر مزایای این صنعت برشمرد.
او همچنین بیان کرد: البته، این بازار‌ها در سال‌های اخیر به دلایل مختلفی که عمده‌ترین آن محدودیت‌های تحریمی در روابط تجاری با دنیاست، مورد توجه واقع نشده اند، اما به هر حال این پتانسیل وجود دارد.
قائم مقام انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پتروشیمی اظهار کرد: وجود تمام این ظرفیت‌ها به صورت یکجا در یک اقتصاد یا کشور، مزیت بسیار بزرگی است که خوشبختانه کشور ما از این موهبت بزرگ برخوردار است و در صورت وجود یک برنامه ریزی دقیق و فراهم کردن زیرساخت‌های نرم افزاری و سخت افزاری، می‌تواند منافع اقتصادی قابل توجهی را برای کشور رقم زده و اقتصاد ملی را از وابستگی به درآمدهای نفتی برهاند.
او گفت: دقیقا به همین دلایل است که صنعت پتروشیمی از اهمیت ویژه‌ای در توسعه اقتصادی ایران برخوردار است و این ظرفیت‌ها و مزیت‌ها، در دهه ۸۰ مورد توجه ویژه قرار گرفت و رشد و توسعه قابل ملاحظه‌ای را هم تجربه کرد.
بیشتر بخوانید:
کریمایی با بیان این که سرمایه گذاری و توسعه محقق شده در صنعت پتروشیمی در حال حاضر، به هیچ وجه متناسب با پتانسیل‌های موجود نیست، افزود: به عبارت دیگر، همه این ظرفیت‌ها به صورت پتانسیل و بالقوه وجود دارند و قطعا تاکنون، تنها بخش کوچکی از آن به صورت بالفعل تبدیل شده است. توانایی دولت‌ها و حاکمیت‌ها در این خواهد بود که در حداقل زمان ممکن، این ظرفیت‌های بالقوه را به فعلیت درآورند.
او تصریح کرد: باید توجه شود که همیشه فرصت نیست تا بتوانیم به درستی از پتانسیل‌ها استفاده کنیم، زیرا دنیا و کشور‌های دیگر، متوقف نمی‌مانند تا ما به آن‌ها برسیم. باید تغییرات خود را نسبت به تغییرات دنیا مقایسه کنیم. توسعه امروز، با دوره رنسانس قابل مقایسه نیست که قرن‌ها فرصت داشته باشیم تا توسعه را از مسیر آزمون و خطا و دستیابی به همه لوازم آن تجربه کنیم.
این فعال صنعت پتروشیمی ادامه داد: از طرف دیگر، بسیاری از لوازم‌ها و دانش مورد نیاز توسعه در دنیا وجود دارد و مسیر کشور‌های در حال توسعه برای رشد، استفاده از این لوازم‌ها در تعامل و ارتباط با کشور‌های دیگر قابل ترسیم خواهد بود. به هر حال، اکنون توسعه در دنیا شکل گرفته و پله‌های پرشی ایجاد شده که کشور‌های در حال توسعه باید از این پله‌ها و سکو‌های پرش، استفاده کنند تا به توسعه برسند.
او اضافه کرد: بر این اساس، عقیده دارم شتاب در توسعه به جای سرعت در آن، ضرورت اساسی اقتصاد کشور‌های در حال توسعه است. این شتاب به شرطی برای کشور‌های در حال توسعه حاصل می‌شود که در روابط اقتصادی با کشور‌های توسعه یافته، بتوانند از لوازمات آن بهره‌مند شوند. به عنوان مثال، در حوزه نفت و پتروشیمی، دستیابی به دانش فنی و ورود سرمایه، پله‌های توسعه هستند که باید از کشور‌های صاحب تکنولوژی به کشور وارد شوند و در این صورت است که می‌توانیم از پتانسیل‌هایی که در دوره‌های گذشته ایجاد شده، برای توسعه استفاده کنیم.
انتهای پیام/