به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از dkhlak، سامورایی‌ها یا جنگجویان ژاپنی باستان بیش از ۷۰۰ سال پیش وجود داشته اند. با گذشت زمان، این افراد نه تنها زندگی خود را به عنوان جنگجو سپری می‌کردند، بلکه مسئولیت‌هایی نیز داشتند، برخی از آنها پلیس و یا حتی کسانی بودند که تأثیر زیادی در جامعه داشتند. یعنی تصویر ابتدایی که فیلم‌های هالیوود از سامورایی‌ها به ما منتقل می‌کنند کامل نیست و بسیاری از سلاح‌هایی که سامورایی‌ها استفاده می‌کردند، در چنین فیلم‌هایی نشان داده نشده است.
پس از اتحاد ژاپن در اوایل قرن هفدهم، سامورایی‌ها عملا بی‌فایده شدند، زیرا کشور وارد دوره طولانی صلح شد، بنابراین بسیاری از جنگجویان سامورایی مجبور شدند مبارزه را ترک کرده و به صفوف پلیس بپیوندند. سامورایی‌هایی که به پلیس ملحق شدند معتقد بودند زنده نگه داشتن جنایتکاران به کشتن آنها ارجحیت دارد، اما در این بین اتفاقات وحشتناک زیادی نیز برای فرد متهم رخ می‌داد. به عنوان مثال، سلاحی وجود داشت که جنگجویان سامورایی در خیابان‌ها آن را حمل می‌کردند، چیزی که ما به آن "چشم شکن" یا "نابودگر چشم" می‌گوییم. این وسیله باعث کوری دائمی متهمان می‌شد.
این سلاح توسط سامورایی‌ها در دوره ادو (۱۸۶۸-۱۶۰۳) مورد استفاده قرار گرفت. اما ما نه می‌دانیم که این سلاح در آن زمان چقدر گسترده بود و نه اندازه واقعی آن را می‌دانیم. اما اگرچه ما در مورد برخی از جزئیات کاملاً مطمئن نیستیم، می‌توان گفت که در مقطعی از تاریخ، جنگجویان سامورایی افراد را با چنین سلاح‌هایی مجازات می‌کردند تا چهره‌شان را مخدوش کنند.
بیایید تصور کنیم که یک گشت سامورایی یک جنایتکار را در خیابان دستگیر می‌کند، قدم بعدی احتمالاً دستبند‌های فلزی سنگین خواهد بود، اما اینطور نیست و پلیس سامورایی از طناب برای دستبند زدن به جنایتکار استفاده می‌کرد. پلیس سامورایی معمولاً این طناب‌ها را به گونه‌ای داخل یونیفرم خود حمل می‌کرد که می‌توانست به راحتی آن را از جیب خود بیرون بیاورد.
این طناب‌ها اغلب به گونه‌ای رنگ می‌شدند که نشان می‌داد فرد بازداشت شده چقدر خطرناک است. نحوه بستن طناب به جنایتکار، کاملاً فکر شده بود، زیرا هنر محدود کردن افراد با طناب، نیاز به الگو‌های پیچیده‌ای داشت تا فرد فرار نکند یا نتواند طناب را پاره کند.
مدتی طول کشید تا دنیای غرب متوجه حقیقتی شود که امروزه شناخته شده و آن سیگار کشیدن است، اما در ژاپن قرن‌ها پیش مردم به این موضوع پی بردند. ابزار سیگار مورد علاقه آنها کیزرو بود که یک لوله چوبی با نوک فلزی داشت. از این قلیان یا لوله برای کشیدن تنباکوی خرد شده استفاده می‌شد.
در مورد خود لوله، انواع مختلفی وجود دارد، برخی به اندازه یک انگشت و برخی دیگر ممکن است به اندازه دو فوت طول داشته باشند، زیرا لوله بلند به عنوان سلاح استفاده می‌شد. همان طور که می‌دانید حمل اسلحه برای مردم عادی ممنوع بود، اما مسلماً هیچ کس نمی‌توانست مانع حمل یک لوله شود، بنابراین در دوره «ادو» این ابزار بزرگتر و ضخیم‌تر شد و دور کمر قرار می‌گرفت و برای ضربه و خنجر زدن به دشمنان استفاده می‌شد، از این رو بعدتر نام این سلاح مربوط به دخانیات را "لوله جنگ" گذاشتند.
این لوله‌ها در نبرد علیه سامورایی‌ها استفاده می‌شد، اما سامورایی‌ها به زودی به مهارت بالای این سلاح پی بردند، زیرا داستان‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد جنگجویان سامورایی از سلاح (Kisero) علیه دشمنان خود در قرن هفدهم استفاده می‌کردند. البته ما نمی‌توانیم استفاده آنها از این سلاح را به عنوان یک عمل افتخاری توصیف کنیم، اما از این واقعیت آگاه هستیم که سلاح‌های Kisro تقریباً در بین تمام طبقات اجتماعی رایج بود و جنگجویان سامورایی استادان سازگاری برای زنده ماندن بودند. پس اگر دشمن با لوله به آنها حمله کرد، مطمئنیم آنها نیز از این سلاح برای نابودی دشمنان خود استفاده می‌کردند.
یکی از اصلی‌ترین چیز‌هایی که جنگجویان سامورایی در میدان نبرد برای رسیدن به آن تلاش می‌کردند، حرکت به جلو و بریدن سر بود. بریدن سر دشمن در نبرد برای سامورایی‌ها بسیار مهم بود و برای آنها جلال و احترام به ارمغان می‌آورد. همچنین هنگام بازگشت از میدان جنگ همراه داشتن سر دشمن باعث می‌شد سربازان از فرماندهان خود پاداش‌های اضافی دریافت کنند، به همین دلیل است که سامورایی‌ها از "کوبی‌بوکورو" که کیسه‌‌ای برای حمل سر دشمنان بود، استفاده می‌کردند. اگر جنگجوی سامورایی اسب داشت، این کیف را می‌توانست به کمر یا زین اسب آویزان کند. این کیسه از توری ساخته شده بود تا همه ببینند که جنگجو چه چیزی را حمل می‌کند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
تیرکموناشونم خیلی خوشگله اسم ژاپنیشو یادم نیست.