به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در گذشته زوج‌ها تمایل بیشتری برای بچه دار شدن در سال هایی ابتدایی ازدواج شان داشتند و دیدگاهشان نسبت به فرزند آوری متفاوت تر از امروز بود. اما در جامعه کنونی، پدر و مادر جوان، قبل از بچه دار شدن تمام ابعاد آن را بررسی و سپس اقدام به بچه دار شدن می‌کنند زیرا آن‌ها می‌دانند، کودک با تمام شیرینی‌ها و لذت هایش، مسئولیت بزرگی برایشان دارد و زندگیشان را دستخوش تغییر می‌کند.
دختران و پسرها در دوران مجردی باید بدانند که چقدر آمادگی لازم برای ازدواج و بعد از آن برای فرزندآوری، دارند. گاهی افراد حتی آمادگی لازم برای ازدواج ندارند، آن گاه چگونه انتظار داریم که آمادگی فرزند آوری را داشته باشند. به طور قطع این زوج‌ها با مشکل روبرو می‌شوند.
از شیدا و وحید زوج جوانی که ۶ سال از زندگی مشترکشان می‌گذرد و دارای فرزند نیستند پرسیدیم که به نظر شما زوج‌های جوان قبل از فرزند آوری از نظر روحی و شخصیتی چه آمادگی‌هایی باید داشته باشند؟
وحید پاسخ داد: از لحاظ اخلاقی و رفتاری آمادگی پدر و مادر لازم است زیرا آینده هر کودکی به گذشته پدر و مادرش برمی گردد و فرزندان آینه ای از پدر و مادرشان هستند. در نتیجه باید زوجین از لحاظ اخلاقی و رفتاری ایده آل باشند تا آن را در آئینه فرزندشان ببینند.
شیدا در پاسخ به این سوال که قبل از فرزند آوری، زوج‌های جوان چه امکاناتی را باید برای فرزندشان، فراهم کنند، گفت: به نظر من امکانات فقط امکانات مالی نیست. خیلی از بچه‌ها را امروزه می‌بینیم که از لحاظ فرهنگی خیلی پایین‌تر از آن چیزی هستند که ما فکرش را می‌کردیم؛ و آن هم نتیجه‌ی زندگی پدر و مادری است که او را به دنیا آورده اند. امروزه سرانه‌ی مطالعه بسیار پایین آمده است و این تاثیر بسیاری روی ضریب هوشی بچه و همچنین تصمیم او درباره آینده می گذارد.
آقایی که حدود ۲۰ سال تجربه زندگی مشترک دارد و صاحب ۳ فرزند است، درباره آمادگی زوج ها پیش از ازدواج گفت: به نظر من قبل از روحیات باید زوجین از لحاظ مادی و امکانات اولیه تامین باشند و قبل از اینکه به فرزند فکر کنند، به این نتیجه و بلوغ رسیده باشند که خودشان را پدر و مادر بدانند و متوجه باشند که باید شخص دیگری را هم تربیت کنند. اگر آمادگی ندارند می توانند از روانشناسان کمک بگیرند.
مجیدرضا رجبی روانشناس و مشاور خانواده درباره‌ی اینکه زوج ها باید در چه شرایطی تصمیم به فرزند آوری بگیرند، گفت: پدر و مادر برای فرزند دار شدن باید تا آخر عمر برنامه ریزی داشته باشند. یکی از شیرین‌ترین اتفاقات زندگی، وجود فرزند است که اگر با آگاهی والدین همراه باشد بسیار عالی است.
وی بیان کرد: افراد در بسیاری از امور مانند رانندگی، خیاطی و... آموزش و مهارت می‌بینند. ولی برخی از افراد، آموزش دقیقی از مهارت‌های زندگی در خانواده‌ها را نیاموخته اند. زمانی که زوجی می‌خواهند دارای فرزند شوند باید سه نکته، جسم و روان و اجتماع را مورد بررسی قرار دهند. بسیاری از زوجین می‌خواهند که با حضور فرزند زندگیشان را اصلاح کنند، این کاملا رفتار نادرستی است. زوجین باید بینند که اگر زندگیشان پایدار است، اقدام به فرزندآوری کنند.
رجبی ادامه داد: اگر زوجین سلامت روان نداشته باشند، فرزندی که وارد دنیا می‌شود را هم دچار بحران می‌کنند. اصولا در سه سال اول تربیت کودک، ۳۰ درصد شخصیت کودک شکل می‌گیرد. وجود کودک در زندگی باعث انگیزش می‌شود، ولی افرادی که قبل از بچه دار شدن دچار بحران هستند ابتدا باید بحران خود را حل کنند نه اینکه فکر کنند با وجود بچه مشکلشان حل می‌شود.
این روانشناس تصریح کرد: آمادگی برای فرزند آوری یک ضرورت است و اگر زوجین بتوانند هیجانات، اصل گفتمان و رفتار متعادل را در خانواده مدیریت کنند آمادگی ذهنی برای فرزند آوری ایجاد می‌شود. ابتدا، زوجین باید سبک زندگی خودشان را مورد بررسی قرار دهند. بسیاری از خانواده‌ها در سبک تربیت فرزند مشکل دارند و دچار وسواس و کمال گرایی هستند. فرزند پروری سبب پخته‌تر شدن افراد و افزایش تجربیات می‌شود.
وی خاطر نشان کرد: محیط و تربیت، نقش بسیار جدی در شخصیت فرزند دارد. باید در ابتدا دید که سبک ازدواج بر چه مبنایی بوده و همچنین طرح واره‌های ازدواج یک خانواده مبنایش چه چیزی بوده است. فرزندآوری به خودی خود نمی‌تواند واجد ارزش والا باشد. این شرایط و امکانات روحی و روانی زوجین است که می‌تواند کودک را در مسیر خوب قرار دهد و یا بلعکس؛ هفتاد درصد شخصیت روحی و روانی کودک تا ۸ سالگی، شکل می‌گیرد. بسیاری از مشکلاتی که در بزرگسالی می‌بینیم مربوط به تربیت کودک است.
رجبی ادامه داد: کودک نیاز به یکسری مهارت‌هایی مانند مهارت حل مسئله، تاب آوری و... دارد. وقتی بچه ایی به دنیا می‌آید باید والدین این تضمین را دهند که بچه از لحاظ روانی در محیط سالم بزرگ می‌شود. والدین قبل از بچه دار شدن باید بدانند که با پول نمی‌توانند نیاز‌های احساسی و عاطفی فرزند خود را برآورده کنند و باید در کنار فرزندشان باشند و اوقاتشان را به او اختصاص دهند.
وی تاکید کرد: پدر و مادر بودن از مهمترین و سخت‌ترین وظایفی است که بیشتر افراد بالغ در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. هدف از پدرومادر خوب بودن، تربیت فرزندی سالم و رشد یافته است به گونه‌ای که مهارت‌های مورد نیاز در زندگی بزرگسالی را کسب کند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/