امین سنجر بیگی، کارگردان نمایش " خنیاگر" در گفت و گو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،در ابتدا به معرفی تئاتر " خنیاگر " پرداخت و سپس درباره تولید این اثر نمایشی توضیح داد: مرداد ۱۳۹۹ کار ما آغاز شد، حدود سه ماه جهت تکمیل طرح و ایده و گرد هم آوردن تیم اجرایی زمان سپری شد. تمرین این نمایش را در فضای باز انجام دادیم تا بتوانیم به مردم نشان دهیم که هنرمندان دوشا دوش مردم و در کنارآنها در دوران کرونا سختی کشیده و هیچگونه حمایتی از هنرمندان نشده یا به قول معروف تافته جدا بافته نبودند.
وی درباره ایده نمایش خیابانی " خنیاگر" ادامه داد: بر اساس تعطیلی‌های مکرر و مداوم سالن‌های تئاتر و فشار‌های روحی روانی و مالی که به همه هنرمندان تحمیل شد این ایده شکل گرفته است. با دیدن این نمایش می‌توان گفت که بخشی از زندگی جمع کثیری از هنرمندان در دوران کرونا به تصویر کشیده شده است. نام اثر در طول تمرینات که با سختی‌های خاص خود مواجه بود، دستخوش تغییرات دل نشینی برای عوامل اجرایی می‌شد که در نهایت با اتفاق نظر عوامل و تیم اجرایی "خنیاگر" جای خود را در اثر باز کرد، تئاتر برای هنرمندان فعال این رسته به سان نوعی موسیقی و آوازی پر از فراز و نشیب همراه با شور شوق به زندگی و عشق ورزیدن به آن است و هرکه در این هنر باشد خنیاگر یا آوازه خوان و نوازنده این آواز‌های سرمستانه زندگی است.
کارگردان نمایش " خنیاگر" درباره طراحی صحنه کار توضیح داد: به دلیل نداشتن پول برای کار از دکور خاصی استفاده نشده و فقط دکور ما دو چمدان است که آن را از دستفروشی کنار خیابان خریدیم. در تئاتر خیابانی نباید از اکسسوار‌هایی استفاده کرد که بزرگ باشد و یا جابجایی آن‌ها زمان بر باشد و این کار به اصل و پیدایش تئاتر خیابانی برمی گردد.
سنجربیگی درباره موانع سر راه تئاتر خیابانی توضیح داد: بر خلاف اینکه تعداد جشنواره‌های خیابانی در سطح کشور زیاد شده، اما هنوز با تئاتر خیابانی غریب هستیم. البته این ضعف ما به نبود آموزش صحیح بر می‌گردد. سوالم این است که اساتید صاحب نظر در این حرفه چه قدر حاضرند برای تئاتر خیابانی ورک شاپ برگزار کنند یا آموزش بدهند که انتظار پیشرفت داشته باشیم؟ مگر چیزی جز این است که من خود به شخصه دیده ام که کارگردان‌هایی بخش‌هایی از تئاتر صحنه‌ای خود را به صورت صحنه‌ای در جشنواره‌های خیابانی اجرا می‌کنند؟ پس احتیاج به آموزش به شدت در تئاتر خیابانی لازم است.
این هنرمند درباره نقاط ضعف و قوت جشنواره تئاتر خیابانی مریوان گفت: حضور در شهر زیبای مریوان و جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان برای هرکسی که کوچکترین علاقه‌ای به تئاتر داره لازم است تا به درک صحیحی از تماشاگران و نمایش‌های داخلی و خارجی برسد. نکته قابل توجه این جشنواره تخصصی بودن آن در بخش تئاتر خیابانی است. در کل جشنواره تئاتر مریوان نقاط قوت زیادی مثل مکان‌های اجرایی و... دارد که می‌توان از نقاط ضعف آن چشم پوشی کرد.
برخی جشنواره‌ها شرکت کننده vip دارد
وی درباره خواسته‌های خود در حوزه تئاتر توضیح داد: دوست داشتم یک سایت مختص انتظارات اهالی تئاتر طراحی شود و از جوان‌هایی که به این عرصه پا می‌گذارند تا به بازیگری حرفهای یا کارگردانی می‌کنند سوال شود که چه سختی‌هایی را برای اجرا نمایش تحمل کردند. از دوازده سال تلاش در حوزه تئاتر می‌گویم و حمایت نشدن جوان‌هایی مثل ما توسط بزرگان و صاحب نظران و اختصاص ندادن فضایی برای اجرا. همین مسائل هرساله انگیزه‌های ما را کم می‌کند و سهم ما از این هنر بی کران شنیدن جملاتی مانند " کار برای آن جشنواره نفرست می‌دانم فلان کارگردان سی دی خام فرستاده و کارش قبول است" یا" طرحت را به سازمان ایکس یا ایگرگ نده، زیرا فلان کارگردان با آن ارگان لابی کرده و حمایتی از تو نمی‌شود و ... ".
سنجربیگی عنوان کرد: گرچه وقتی می‌بینید هرچقدر برای اجرای نمایش تلاش می‌کنید و می‌بینید که حمایتی نمی‌شود و نه این پازل تکمیل می‌شود. به این نتیجه می‌رسید که حرفهای دیگران درباره باندبازی درست است. جدول اجرایی بعضی از جشنواره‌ها همیشه چندین کارگردان ثابت دارد یا اگر سالی حضور نداشته باشد یا در دبیرخانه آن جشنواره فعالیت کرده یا بازبین و یا داور جشنواره بوده است. گویی برخی جشنواره‌ها مشتری وی آی پی دارد که نسبت به دیگران ارجحیت دارند و هیچ وقت این وضع اصلاح نمی‌شود.
گفتگو از فاطمه شریفی
انتهای پیام/