عسگر صفری کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره حمله سایبری به جایگاه های سوخت کشور گفت: با توجه به اینکه حملات سایبری انواع مختلفی دارد، اهدافی که از طریق این حملات دنبال می‌شود نیز بسیار متفاوت است. برخی از حملات سایبری برای دسترسی غیرمجاز به داده‌ها طراحی می‌شوند تا بتوان از آن داده‌ها برای اهداف مختلف سیاسی و اقتصادی و یا حتی شخصی استفاده کرد.
وی افزود: در موارد دیگر، حملات سایبری با هدف باج گرفتن برای بازگرداندن داده‌ها به سرقت برده شده و یا تحت کنترل صورت می‌گیرد. در مورد دیگر یک حمله سایبری با هدف ایجاد اختلال در امور عادی و روند روزمره فعالیت‌های بخش‌های مختلف جامعه صورت می‌گیرد که معمولا در قالب حمله محروم‌سازی از سرویس یا حمله بندآوری خدمات تعریف می‌شود؛ بنابراین اهداف با توجه به نوع حملات متفاوت است. به عنوان مثال حمله سایبری به جایگاه‌های سوخت‌رسانی ایران و ایجاد اختلال در روند توزیع بنزین در ایران شباهت بسیاری زیادی به این نوع از حملات سایبری دارد که اهداف مختلفی را نیز می‌توان به این حمله سایبری نسبت دارد.
صفری ادامه داد: به عنوان مثال این حمله سایبری می‌تواند به عنوان یک پیام نمادین تلقی شود که آسیب‌پذیری‌های زیرساخت‌های ایران را نشان دهد، اما از یک چشم‌انداز سیاسی این حمله سایبری را می‌توان اقدامی در جهت اختلال در روند روزمره دولت و افزایش نارضایتی اجتماعی تلقی کرد. به نظر می‌رسد که حمله کنندگان به سیستم سوخت رسانی کشور تلاش داشتند از طریق ایجاد اختلال در این این روند که معمولا به عنوان فعالیت روزمره تلقی می‌شود تقابل میان دولت و مردم ایجاد کنند.
کارشناس مسائل بین الملل با بیان اینکه هنوز به طور رسمی در مورد این که چه گروه و یا کشوری پشت این حمله سایبری بوده اظهار نظر قطعی نشده است، گفت: اما احتمال اینکه رژیم صیهونیستی و یا افراد وابسته به آن این حملات سایبری را تدارک دیده باشند وجود دارد. زیرا پیش از این؛ حمله به تاسیسات هستهای ایران و ترور شهید فخری زاده از طریق به کارگیری تجهیزات وابسته به هوش مصنوعی نیز از سوی رژیم صیهونیستی صورت گرفته بود. اما مهم‌تر از این موارد اعلام راهبرد جدید از سوی رژیم صیهونیستی در قالب مرگ با هزار چاقو است که از سوی نفتالی بنت نخست وزیر رژیم صهیونیستی در اولین سفر خود به ایالات متحده و دیدار با جو بایدن رئیس جمهور این کشور مطرح شد.
وی افزود: راهبرد هزار مرگ با چاقو شامل مقابله با ایران از طریق ترکیب اقدامات کوچک بسیار در جبهه‌های متعدد نظامی و دیپلماتیک است که این اقدامات به جای یک حمله شدید به ایران است. از دید رژیم صهیونیستی این اقدامات کوچک از این جهت حائز اهمیت هم اثرگذاری این اقدامات بیشتر است و هم اینکه از جهات مختلف به ایران ضربه می‌زند؛ بنابراین حملات سایبری متعدد به زیر ساخت‌های مهم کشور را نیز می‌توان از این منظر ارزیابی کرد. این حملات سایبری همانگونه که قبلا اشاره شد فعالیت‌های روزمره دولت و مردم را مختل می‌کند، بنابراین ضمن اینکه هزینه‌های مادی زیادی برای رژیم صیهونیستی به همراه ندارد می‌تواند از این رژیم را در دست‌یابی به اهداف خود یاری کند.
صفری اضافه کرد: نکته حائز اهمیت در مورد حملات سایبری رژیم صیهونیستی این است که این رژیم هیچ ابایی از پذیرفتن مسئولیت این حملات سایبری ندارد و عمدتا در ارتباط با ایران یکی از راهبرد‌های این رژیم این است که حملات سایبری را بیشتر رسانه‌ای کرده و در مورد آسیب‌های ناشی از آن بزرگ نمایی کند تا از اثرگذاری منفی این تبلیغات بر افکار عمومی استفاه کند. نکته دیگر این است که این رژیم اینگونه اقدامات را نوعی ماموریت برای خود تعریف می‌کند. به عنوان مثال بنیامین نتانیاهو نخست وزیر سابق این رژیم در زمان حمله به زیر ساخت‌های هستهای ایران عنوان داشت که جنگ علیه ایران و حامیان آن در منطقه و اقدامات نظامی این کشور یک ماموریت بزرگ است.
کارشناس مسائل بین الملل تصریح کرد: راه‌های مقابله با حملات سایبری نیز بسته به نوع حمله سایبری متفاوت است و معمولا دولت‌ها در قالب مکانیسم‌هایی مانند امنیت سایبری راهکار‌هایی را برای پیشگیری و یا حداقل کاهش آسیب‌های ناشی از این حملات در نظر گرفته‌اند. با این حال با توجه به اینکه در حملات اخیر سایبری یکی از زیرساخت‌های (توزیع سوخت) مورد حمله قرار گرفته است و احتمال اینکه در آینده نیز بخش‌های دیگری از این زیرساخت‌ها مورد هدف قرارگیرد وجود دارد، چون زیرساخت‌های حیاتی معمولا یکی از جذاب‌ترین اهداف برای بازیگران دولتی متخاصم است.
وی افزود: اختلال در زیرساخت‌های حیاتی می‌تواند بر اقتصاد، اعتماد کسب و کار، جامعه و حتی امنیت ملی تأثیر بگذارد. پیشنهاد می‌شود دولت طرح‌های خاصی را برای افزایش مقاومت این زیر ساخت‌ها در مقابل حملات سایبری راه اندازی کند. به عنوان مثال برنامه ملی حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی می‌تواند یکی از طرح‌ها باشد. البته برای اینکه این برنامه نتیجه بخش باشد چند نکته باید مد نظر قرار داه شود. از جمله اینکه زیرساخت‌ها و دارایی‌های حیاتی اولویت بندی شود و بر اساس آن سرمایه‌گذاری‌ها برای افزایش مقاومت آن اختصاص داده شود.
صفری ادامه داد: در این برنامه از تجربه‌ها و استاندارد‌های جهانی استفاد شود. یا حتی در این ارتباط می‌توان بخش و یا نهادی را در سازمان پدافند غیرعامل و یا به صورت مستقل ذیل شورای عالی فضای مجازی با عنوان سازمان زیرساخت‌های حیاتی ایجاد کرد که مهم‌ترین وظیفه آن رصد و ارزیابی روزانه، ماهانه و سالانه خطرات نسبت به زیرساخت‌های حیاتی کشور و جلوگیری از وقوع آن‌ها باشد. البته در صورتی که چنین بخش و نهادی از قبل وجود داشته باشند بسیاری ضروری است که هم به لحاظ سرمایه‌گذاری مالی و هم به لحاظ افزایش آگاهی نیرو‌های انسانی به روز رسانی شود.
انتهای پیام/