سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

۱۱ جمله‌ای که نباید به فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی بگوییم

اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) می‌تواند باعث ایجاد استرس و اضطراب در حین تعاملات اجتماعی شود.

به گزارش حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از روزنامه  ایندین اکسپرس، بیماران کرونایی  ممکن است با ترس از قضاوت شدن توسط دیگران، شرمساری یا تحقیر شدن و قرار گرفتن در مرکز توجه، دچار بهم ریختگی شوند.اما در صورت مواجهه با فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی چگونه می‌توان از او حمایت کرد؟

 افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از صحبت کردن با افراد غریبه، صحبت کردن در جمع، برقراری تماس چشمی، شروع گفتگو و حتی رفتن به مهمانی احساس ناراحتی کنند.

در زیر  رعایت نکاتی برای مواجهه با این افراد  توصیه شده است:

- صبور باشید و از آن‌ها بپرسید که چه نیازی دارند. به آن‌ها زمان و فضا بدهید تا احساس راحتی کنند.

- در مورد اختلال اضطراب اجتماعی اطلاعات جمع آوری کنید. با علائم، عوامل محرک در بروز این اختلال، واکنش‌های احتمالی و روش‌های مقابله با آن آشنا شوید.

- فرد مبتلا به این اختلال را با مراجعه به متخصص تشویق کرده و از بهبودی او حمایت کنید.

- در صورت ظاهر شدن علائم اضطراب سعی کنید با فعالیت‌های آرامش بخش مانند پیاده روی یا انجام یک بازی، حواس او را پرت کنید.

- تلاش‌ها و موفقیت‌های او در روند بهبودی را مورد تحسین قرار دهید.

همچنین باید از گفتن چنین جملات و عباراتی به فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی خودداری کنید:

- این فقط یک جلسه (ارائه/مراسم) است.

- تو بزرگتر از آن هستی که اینگونه رفتار کنی.

- زندگی کردن به این شکل برایت خیلی سخت خواهد بود.

- سعی کن آرام باشی.

- دیگران با مشاهده این رفتار چه فکری می‌کنند؟

- با ترس هایت روبرو شو، فقط در این صورت یاد خواهی گرفت.

- این تصورات فقط در ذهن تو هستند.

- می‌فهمم چه احساسی داری؛ من هم عصبی می‌شوم.

- چه مشکلی داری؟

- امکان دارد طبیعی رفتار کنی؟

- باید به خودت مسلط شوی و در این جمع حضور پیدا کنی

انتهای پیام/

تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۳
در انتظار بررسی: ۰
ناشناس
۰۳:۱۴ ۰۷ آبان ۱۴۰۰
من قبلا این اختلال رو داشتم. خود درمانی کردم‌ در ابتدا با استفاده از روش ترکیبی دارویی و روانی عمل کردم‌. مثلا قبل سخنرانی، پروپرانولول ۱۰ میخوردم که عوارض لرزش صدا و دست و این ها نباشه‌. بعد توی خیابون از مردم الکی میپرسیدم ساعت چنده که یاد بگیرم آروم آروم اجتماعی بشم. از چیز های کوچک و قدم های کوچک شروع کردم تا به جایی رسیدم که الان مدرس دانشگاه هستم.
ناشناس
۲۱:۵۵ ۰۶ آبان ۱۴۰۰
اینو نوشته این مقاله:
بهش نگو: خوبی، چیزی نیست، منم اینطوری میشم و ...
بهش بگو: برو خودتو روانشناس نشون بده!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ناشناس
۱۴:۳۲ ۰۶ آبان ۱۴۰۰
اینا اصلا نباید اخبار ببینن و بخونن