به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، محققان یک پروتئین خاص را کشف کرده اند که می‌تواند به عنوان نشانگر مغز مورد استفاده قرار بگیرد و نشان دهد آیا می‌توان خاطرات احساسی را تغییر داد یا فراموش کرد. این مطالعه در حال حاضر روی حیوانات انجام می‌گیرد، اما محققان امیدوارند که این یافته‌ها در نهایت به افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اجازه دهد تا به زندگی متعادل تری برسند.
نتایج یافته‌ها در این زمینه در کنفرانس ECNP در لیسبون ارائه شده است. دانشمندان می‌دانند که خاطرات بلند مدت را می‌توان به طور کلی به دو نوع تقسیم کرد: حافظه مبتنی بر واقعیت، جایی که می‌توان مواردی مانند نام، مکان، رویداد و ... را به خاطر آورد و نوعی حافظه غریزی که در آن مواردی مانند احساسات و مهارت‌ها نگه داشته می‌شود. دانشمندان به این باور رسیده اند که این خاطرات احساسی را می‌توان تغییر داد، بنابراین شاید بتوان آسیب دیدگی PTSD را نیز بر همین مبنا درمان کرد.
در سال ۲۰۰۴ برخی از پیشرفت‌های دانشمندان در نیویورک نشان داد که اگر حیوانات با پروپرانولول مسدود کننده بتا تحت درمان قرار بگیرند، به آن‌ها این امکان را می‌دهد که یک آسیب آموخته شده را فراموش کنند. با این حال، بازتولید نتایج گاهی اوقات دشوار بوده است و در مورد اینکه آیا خاطرات اصلا قابل تغییر هستند یا نه شک و تردید ایجاد کرده است.
حالا دانشمندان دانشگاه کمبریج نشان داده اند که وجود یک پروتئین خاص یعنی پروتئین "ساقه"، که به عنوان داربستی برای گیرنده‌هایی که قدرت ارتباط بین نورون‌ها را تعیین می‌کنند عمل می‌کند، مشخص می‌کند که آیا می‌توان خاطرات را در حیواناتی که با پروپرانولول تحت درمان قرار می‌گیرند، تغییر داد یا خیر. به این معنا که اگر این پروتئین تخریب شود، خاطرات قابل تغییر می‌شوند و اگر این پروتئین وجود داشته باشد، این نشان می‌دهد که خاطرات قابل تجزیه نیستند.
پروپرانولول همیشه فراموشی ایجاد نمی‌کند. دکتر امی میلتون، محقق ارشد گفت: "ما ابتدا حافظه ترس برای موش‌ها به این صورت که یک ضربه الکتریکی را با صدا همراه کردیم، ایجاد کرده و سپس این خاطره را به خوبی برای آن‌ها یادآوری کردیم. در مرحله بعد پروپرانولول را به آن‌ها تزریق کردیم، اما بر خلاف انتظار نتوانستیم در آن‌ها فراموشی ایجاد کنیم. سپس از وجود پروتئین ساقه برای تعیین اینکه آیا خاطرات در وهله اول ناپایدار شده اند یا نه، استفاده کردیم و متوجه شدیم که اینطور نبوده است. این بدان معناست که پروتئین ساقه می‌تواند از نشانگر زیستی برای حافظه استفاده کند. ما هنوز نمی‌دانیم که آیا این پروتئین مستقیماً در تخریب حافظه نقش دارد یا محصول جانبی واکنش عمیق تری است. آنچه این فرایند انجام می‌دهد این است که به ما راه و کلیدی برای یکی از اولین در‌های درک بیوشیمی حافظه را نشان می‌دهد.
این‌ها مکانیسم‌های واقعا پیچیده‌ای هستند و ما باید در نظر داشته باشیم که این اتفاقات صرفا در مغز حیوانات رخ می‌دهد. این در حالی است که مغز انسان‌ها مشابه، اما در عین حال بسیار پیچیده‌تر است. اما ما امیدواریم که با گذشت زمان بتوانیم عواملی را که باعث تغییر خاطرات در حیوانات می‌شوند، شناسایی کرده و آن‌ها را بر بیماران انسانی منطبق کنیم. در نهایت، ما امیدواریم با استفاده از این پروتئین تاثیر ناخودآگاه خاطرات عاطفی آسیب زا را کاهش دهیم. امیدواریم این گامی در جهت درمان باشد
دکتر لیویا د پیکر، از دانشگاه آنتورپ در این باره اظهار داشت: "این کار جالب است. حذف کردن آنچه باعث ایجاد خاطره می‌شود بسیار دشوار است، و این کار ما را یک گام به درک نحوه حفظ و تغییر خاطرات نزدیکتر می‌کند. در این فرایند راه زیادی در پیش است و البته انتقال این مراحل به انسان دشوار خواهد بود، اما این به ما امید می‌دهد که در نهایت بتوانیم به افرادی که از خاطرات استرسی و آسیب زا رنج می‌برند کمک کنیم. "
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/