به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، پزشکی مدرن دارای انبار مهمات چشمگیر است و یکی از متنوع‌ترین سلاح‌های آن پروتئین‌های Y به نام آنتی بادی‌های مونوکلونال است. سیستم ایمنی بدن ما آنتی‌بادی‌های خاص خود را تولید می‌کند که میلیارد‌ها نوع هستند و هر کدام با یک هدف خاص مطابقت دارند مانند یک باکتری یا ویروس سمی خاص که وقتی به هدف خود متصل می‌شوند سیگنالی را ارسال می‌کنند.
این باکتری اکنون برای تخریب مشخص شده و این آنتی‌بادی‌ها به صورت طبیعی تولید شده‌اند و بسیار موثر هستند. اما در دهه ۱۹۷۰ دانشمندان متوجه شدند که چگونه آن‌ها را به تولید انبوه برسانند. آن‌ها می‌توانند هر آنتی‌بادی خاصی را هدف بگیرند و تعداد زیادی کلون یکسان ایجاد کنند که ما را به سرطان سوق می‌دهند.
سریال‌های جهش یافته که خارج از کنترل رشد می‌کنند، می‌توانند کشنده باشند اما سیستم ایمنی بدن در مقابل آن بی دفاع نیست. از طریق CTL نوعی گلبول سفید خون است که می‌تواند سلول‌های آلوده یا جهش یافته را تشخیص دهد و هنگامی که یکی را پیدا می‌کند مولکول‌های سمی تولید می‌کند که توالی خود تخریبی را آغاز می‌کنند. اما CTLها گاهی اوقات نیاز به مهار مجدد دارند.
اگر آن‌ها بیش از حد فعال شوند سیستم ایمنی می‌تواند آسیب‌های جانبی ایجاد کند مثل حمله به سلول‌های سالم. خوشبختانه CTLها می‌توانند خاموش شوند. با فعال سازی یک مولکول به نام ۱_ PD مشکلی که در خاموش بودن وجود دارد این است که سلول‌های سرطانی می‌توانند از آن سوء استفاده کنند. بسیاری از سلول‌های سرطانی خود را در برابر گیرنده معکوس PD_L۱ محافظت می‌کنند، این جایی است که آنتی بادی‌های مونوکلونال ایجاد می‌شوند.
دانشمندان می‌توانند از یکی از این دو نوع استفاده کنند، یکی که ملکول PD_ ۱ را پیدا می‌کند یا دیگری که به PD_L۱ می‌رود. به کمک آنتی بادی‌های مونوکلونال همه CTLها فعال شده و می‌توانند سرطان را از بین ببرند و این تنها راهی است که می‌توان از آنتی بادی‌های مونوکلونال آنان استفاده کرد.
آن‌ها قبلاً در برابر طیف وسیعی از سرطان‌ها موثر واقع شده‌اند و هنوز تعداد بیشتری در حال توسعه هستند و با توانایی آن‌ها در هدف قرار دادن بیماری‌های خاص آنتی بادی‌های مونوکلونال در حال تبدیل شدن به یک تغییر دهنده بازی هستند. آن‌ها یکی از موثرترین سلاح‌های ما در مبارزه با سرطان هستند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/