انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
فاتحه مع اصلوات
خیلیییی جالب بود
به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، سی سال پیش مشهورترین مومیایی اروپا در یک یخچال طبیعی در کنار دریاچه ای به ارتفاع تقریباً دو مایلی در آلپ اتزال واقع در مرز اتریش و ایتالیا کشف شد.
بقایای چرمی اتزی یخچالی که 5 هزار سال به طور طبیعی توسط آفتاب، باد و دمای یخبندانی حفظ شده بود، به سرعت تبدیل به یک موضوع هیجان انگیز جهانی شد و کتاب‌ها و مستند‌های بیشمار و حتی یک فیلم بلند که زندگی او را در اروپای نوسنگی و خشونت آمیز بازسازی می‌کند منتشر و ساخته شد.
امروزه اتزی با دقت توسط محققان موزه باستان شناسی تیرول جنوبی در بولزانو، ایتالیا مورد توجه قرار می‌گیرد و بدن وی در اتاقک سرد سفارشی، در دمای ثابت منفی ۲۱.۲ درجه فارنهایت نگهداری می‌شود. چهار یا پنج بار در سال، بقایای او با آب استریل اسپری می‌شود تا یک اسکلت بیرونی یخ زده و محافظ ایجاد شود که باعث می‌شود او " مومیایی مرطوب " (که به طور طبیعی در محیط مرطوب و نه خشک نگهداری می‌شود) باقی بماند.
به طور متوسط، حدود ۳۰۰ هزار بازدیدکننده به بولزانو سفر می‌کنند تا از طریق یک پنجره شیشه‌ای ضخیم از این مومیایی دیدن کنند و از این مرد یخی باستانی شگفت زده شوند. اتزی مورد تقاضا و توجه دانشمندان است چرا که فرصتی را فراهم آورده تا به مطالعه بقایای فوق العاده محافظت شده مردی پردازند که مدت‌ها قبل از ظهور اولین شهر‌های اروپا و حتی قبل از ساخته شدن اولین هرم مصر زندگی کرده است.
الیور پسچل، متخصص پزشکی قانونی مونیخ مسئول حفاظت از اتزی می‌گوید: "از نظر من، اتزی بهترین بدن انسانی است که تا به حال دیده شده است."
در اینجا به آنچه سه دهه تحقیق در مورد مرگ و زندگی مرد یخی نشان داده است و آنچه در آینده بر روی بقایای خارق العاده او ممکن است آشکار شود می‌پردازیم.
اتزی، کوتاه قد (۵'۲ اینچ) بود و هنگام مرگ حدود ۴۶ سال سن داشت. او چپ دست بود و یک کفش مردانه سایز ۸ می‌پوشید. تصور می‌شد که چشمان او که هنوز در حفره شان باقی مانده است، آبی باشند، اما تجزیه ژنومی چیز دیگری را نشان داده است. آلبرت زینک، سرپرست موسسه مطالعات مومیایی EURAC در بولزانو، که بیشتر تحقیقات اصلی را در مورد اتزی انجام داده است، می‌گوید: "ما می‌توانیم ثابت کنیم که او چشم‌های قهوه‌ای و مو‌های قهوه‌ای تیره و رنگ پوست معمولی مدیترانه‌ای دارد. "
مرد یخی دارای گروه خونی O بود، به لاکتوز حساسیت نداشت و دارای ناهنجاری ژنتیکی نادری بود که مانع از تشکیل دوازده جفت دنده او می‌شد. او از انگل‌های روده، بیماری لایم و درد زانو، لگن، شانه‌ها و کمر رنج می‌برد. ۶۱ خالکوبی روی نقاطی از بدنش دیده می‌شود و استخوان‌ها و مفاصلش ساییدگی و پارگی را نشان می‌دهند. اتزی در طول زندگی، بینی و چندین دنده خودش را شکسته بود و شیار‌های افقی روی ناخن هایش نشان می‌داد که در چند ماه قبل از مرگ بار‌ها دچار استرس جسمی شده است. ( احتمالاً ناشی از سوء تغذیه). او مستعد ابتلا به تصلب شرایین بود و سی تی اسکن تایید می‌کند که او قدیمی‌ترین مورد شناخته شده بیماری قلبی در جهان است.
براساس DNA، اتزی بخشی از مهاجرت کشاورزان نوسنگی بود که ۶۰۰۰ تا ۸۰۰۰ سال پیش از طریق آناتولی (ترکیه امروزی) انجام و جایگزین شکارچیان و گردآورندگان پارینه سنگی اروپا شد. میراث ژنتیکی مادری او دیگر در جمعیت‌های امروزی وجود ندارد، اما نسل پدری او در گروه‌هایی که در جزایر مدیترانه، به ویژه ساردینیا یافت می‌شود، زندگی می‌کنند.
اتزی تنها یک کفش پوشیده بود، اما بسیاری از وسایل او بعداً در محلی که او پیدا شده بود، کشف شد. شلوار‌های چسبان و مانتو، یکی سبک‌تر و دیگری سنگین‌تر از پوست گوسفند و بز‌های محلی جدا شده بود. کفش‌هایش با چمن وحشی پر و با چرم شفاف پوشیده شده بود. کلاه خز او از خرس قهوه‌ای بود.
مرد یخی با یک کوله پشتی چوبی و پوست گوزن با ۲۰ شاخه تیر که تنها دو تای آن‌ها دارای نوک پیکان بودند، در کوه‌های آلپ اوتزتال قدم میزد. خنجر چخماقی او با ابزاری از چوب درخت آهک و نوک شاخ سوزانده شده تیز شد. یک ظرف پوست درخت توس، شبیه به آن‌هایی که هنوز در منطقه امروز ساخته می‌شود، دارای ذغال چوب داغ پیچیده در برگ‌های تازه افرا بود که به او اجازه می‌داد سریع آتش بسوزاند.
یکی از مهمترین اشیاء همراه او تبر مسی است. این تیغه با چوب گاو و قیر توس محکم شده و ۹۹.۷ درصد مس خالص است. در آن زمان این یکی از اقلام فوق العاده گران بود.
ساعاتی قبل از مرگ او ، اتزی یک وعده غذای مقوی از گندم گوزن دار، گوزن قرمز و گاو خوار میل کرد. محققان 18 سال طول کشید تا معده او را از طریق سی تی اسکن 2009 تشخیص دهند زیرا این اندام در زیر دنده های او به محلی که ریه های پایینی او قرار دارد، منتقل شده بود.
یک شکاف بین انگشت شست و انگشت اول دست راست او نشان داد که اتزی چند روز قبل از مرگش مورد ضربات چاقو قرار گرفته است. این یک زخم دفاعی فعال بود، به این معنی که او احتمالاً سعی کرده یک تیغه را بگیرد. این زخم هنوز در حال بهبود بوده که دوباره با یک تیر که به شریان شانه چپ پشت او برخورد کرد، مورد حمله مجدد قرار گرفته است. ممکن است او در زمان مرگش وقت داشته که بنشیند و شاید سعی می کرده تیر را بیرون بکشد، اما بعید است که توانسته باشد قبل از خونریزی در عرض چند دقیقه این کار را به سرانجام برساند.
مرد یخی همچنین خونریزی مغزی قابل توجهی داشت، اما کارشناسان در مورد علت آن اختلاف نظر دارند. اینکه آیا کسی او را با ضربه سر به قتل رسانده است یا او به زمین خورده و سرش با سنگ اصابت کرده است هنوز مسئله دانشمندان است. پسشل می‌گوید شواهد خوبی برای هیچ یک از این سناریوها نمی‌بیند.
براساس تجزیه و تحلیل گرده و برگ‌های افرا که او حمل می‌کرد، اتزی در اوایل تابستان درگذشته است. یک نظریه معتقد است که باد‌های گرم تابستانی او را خشک کرده اند. اما پسل می‌گوید دمای سرد کوهستان مرتفع این یخچال، علت مومیایی طبیعی این مرد بوده است، زیرا مغز او که معمولاً چند روز پس از مرگ به همراه اندام‌های دیگر مایع و تجزیه می‌شود، به سرعت منجمد شده و در حالت خشک نگه داشته شده بود.
در حالی که صد‌ها مطالعه در مورد اتزی انجام شده است، هنوز مطالعات بیشتری در دست انجام است. همچنین موسسه مطالعات مومیایی ژنوم در حال تجزیه و تحلیل ژنتیکی میکروبیوم روده اتزی هستند. زینک می‌گوید: "ما دوست داریم تمام جامعه باکتری‌هایی را که در معده و روده او زندگی می‌کردند، بشناسیم. "
به نظر می‌رسد تنوع فلور روده ما با سلامتی ما مرتبط است، بنابراین محققان مشتاق دیدن ترکیبات zitzi's هستند. یکی از یافته‌های اولیه، بخشی از یک مطالعه در حال انجام توسط دانشگاه تورنتو بر روی اتزی و ۶۵۰۰ نفر از افراد مدرن، نشان می‌دهد که مرد یخی سه مورد از چهار گونه باکتری Prevotella copri را داشت. بومیان در سراسر جهان انواع مختلفی از باکتری را در روده خود دارند، اما ۳۰ درصد از غربی‌های مدرن با P. copri فقط یک نوع دارند که تمایل به تسخیر آن دارد و تنوع را کاهش می‌دهد.
کشف دیگر این است که روده اتزی حاوی هلیکوباکتر پیلوری، باکتری است که امروزه در نیمی از جمعیت جهان یافت می‌شود و پیامد‌های جدی یا مرگبار سلامتی برای حدود ۱۰ درصد از ما دارد. سویه غالب هلیکوباکتر پیلوری در اروپا امروزه ترکیبی از سویه‌های آسیایی و آفریقایی است. سویه اتزی تقریباً آسیایی است که نشان می‌دهد نوع آفریقایی پس از مرگ او وارد اروپا شده است. این امر برای بحث در مورد اینکه آیا H. pylori عضوی طبیعی از فلور روده ما است یا باید به محض شناسایی با آنتی بیوتیک درمان شود، پیامد‌هایی دارد.
یکی دیگر از مطالعات میکروبیوم بر روی روده وی، سویه جدید بیماری زا Clostridium perfringens را پیدا کرده که امروزه علت شایع مسمومیت غذایی است.
شهر بولتانو قصد دارد در چند سال آینده یک موزه باستان شناسی جدید بسازد تا هم اتزی و هم مجموعه غنی تری از آثار تیرول را در خود جای دهد. آن‌ها همچنین امیدوارند که بهره وری انرژی سیستم اتاقک سرد ۲۲ ساله که از بقایای وی پشتیبانی می‌کند را بهبود بخشند. به علاوه در صورت خرابی اتاق اصلی، یک محفظه پشتیبان دوم نیز در حالت آماده باش است.
برای درک بهتر فرآیند‌های طبیعی که اتزی را در طول پنج هزاره به ویژه در معرض عناصر و عملکرد میکروب‌ها حفظ کرده اند، محققان موسسه مطالعات مومیایی در حال تجزیه و تحلیل بقایای طبیعی حفظ شده از یک بزکوهی که یک نوع آنتلوپ بز بوده و در تابستان ۲۰۲۰ در همان منطقه اتزی کشف شده، هستند. اگرچه این بقایا تنها چند صد سال قدمت دارد، اما وضعیت نگهداری آن شبیه به یخچال است و دانشمندان رطوبت و دمای بقایای حیوانات را تغییر می‌دهند تا بهتر بفهمند این عوامل چگونه بر حفظ بدن موجودات پس از مرگ تأثیر می‌گذارند. آن‌ها همچنین جامعه میکروبی آن را در داخل و خارج مطالعه می‌کنند. زینک می‌گوید: "ما می‌دانیم باکتری‌ها و قارچ‌هایی وجود دارند که می‌توانند در دمای سرد زنده بمانند، بنابراین شاید اگر چیزی را تغییر دهید، آن‌ها دوباره شروع به رشد کنند. "
پیشرفت‌های تکنولوژیکی برای فاش کردن اسرار بیشتر اتزی کلیدی خواهد بود و همچنین محتمل هم هستند. ژنوم ۵۰۰۰ ساله در سال ۲۰۱۲ رمزگشایی شد، درست زمانی که توالی یابی نسل بعدی رایج و مقرون به صرفه می‌شد، اما زینک می‌گوید حتی در آن زمان، هرگز انتظار نداشت روزی محققان بتوانند میکروبیوم یخچال را نیز بازسازی کنند. او با شگفتی گفت: "این روش‌ها به سرعت توسعه یافتند و اکنون ما اطلاعات بسیار بیشتری به دست آورده ایم. "
تحقیقات آینده می‌تواند بر عملکرد بدن ازتی، از جمله پروتئین ها، لیپید‌ها و آنزیم‌های موجود در بافت‌های او تمرکز کند که ممکن است اطلاعاتی در مورد سیستم ایمنی وی نشان دهد. با این حال در حال حاضر تجزیه پروتئین نمونه‌های باستانی یک فرآیند بسیار پیچیده است.
در همین حال، مراقبین اتزی باید بین قرار دادن مومیایی برای تحقیقات و اطمینان از عدم تهاجم یا مکرر بودن تحقیقات، تعادل دقیقی برقرار کنند. این موزه سالانه حدود ۱۰ تا ۱۵ درخواست برای مطالعه اتزی دریافت می‌کند که کمیته‌ای از متخصصان دانشگاه‌های مختلف و موزه‌ها هر درخواست را ارزیابی و در صورت تایید آن درخواست را قبول می‌کنند. سالی یکبار نمونه‌های سطحی را برای تحقیقات میکروبیولوژی می‌گیرند و به ندرت آن‌ها را یخ زدایی می‌کنند.
پسل می‌گوید: "ما هیچ ایده‌ای نداریم که دانشمندان در سال ۲۰۵۰ از چه روش‌های علمی استفاده خواهند کرد. بسیار منطقی است که اتزی را در بهترین شرایط نگه داریم تا تحقیقات در ۲۰ تا ۳۰ سال امکان پذیر باشد. "
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/