حجت الاسلام والمسلمین مرتضی ادیب یزدی، کارشناس مذهبی در در گفت و گو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره شهادت امام حسن عسکری (ع) گفت: بحث شهادت امام حسن عسکری بحث بسیار مهمی است زیرا ایشان آخرین امام ظاهر بودند و پس از وی امام زمان (عج) غایب شدند. امام عسکری سال ۲۳۲ هجری قمری در مدینه از مادری به نام محدثه خاتون ملقب به سوسن متولد شد و در اوایل ۲۹ سالگی در پادگان نظامی مثل پدر بزرگوارشان به زهر معتمد عباسی به شهادت رسیدند. دوران ۶ ساله امامت ایشان پر از خفقان و دردناکی برای شیعیان و ان حضرت بود. با وجود کنترل شدید نیروهای امنیتی بنی عباس، توانسته بودند ارتباطات خوبی با نمایندگان خود از سمرقند و بخارا تا ری و اسکندریه و مدینه و ... بگیرند.
وی امام عسکری (ع) را وارث ده امام خواند و توضیح داد: چون ایشان می دانستند پس از شهادتش دوران غیبت حضرت بقیه الله فرا می رسد تلاش بی وقفه ای برای ماندگاری تفکرات شیعه انجام داد. با اینکه نزدیک دوازده قرن از زمان غیاب حضرت مهدی می گذرد از برکت حضور امام حسن در اشاعه تفکر مهدویت نقش درجه اول را داشته است. زندگانی این یازده امام معصوم (ع) در یک راستا و در یک جهت در حال حرکت است و رهبری این دوران را یک انسان دویست و پنجاه ساله می داند یعنی از دوران آغاز امامت امام علی (ع) تا شهادت امام حسن عسکری (ع) دویست و پنجاه طول کشید یعنی انگار این یازده نفر یک نفر بودند که ۲۵۰ سال عمرشان طول کشید و این تعبیر دقیق نشان دهنده این است که این یازده نور پاک درست مثل آیات قرآن که دارای هماهنگی و انسجام است آنان هم منسجم بودند.
این کارشناس مذهبی از مهم ترین وصایای امام حسن عسکری گفت: هر یک از امامان ما متناسب با روزگار خود و وضع شیعیان توصیه هایی می کردند. توضیه های حضرت علی (ع) با امام صادق (ع) و عسکری (ع) متفاوت است. امام حسن عسکری به شیعیان درباره اهل سنت توصیه کرده که با آنها نماز بگذارید، در تشییع جنازه انان شرکت کنید، حقوق آنان را رعایت کنید زیرا یکی از شما شیعیان زمانی که پرهیزگار در دین خود ، راستگو در گفتار خود باشد و امانتدار باشد و با مردم به رفتار نیک رفتار کند ، مخالفان ما می گوید این شخص شیعه علی است و برای ما آبرو باشید.
انتهای پیام/
يَا أَبا مُحَمَّدٍ، يَا حَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ أَيُّهَا الزَّكِىُّ الْعَسْكَرِىُّ ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛
ای ابا محمّد، ای حسن بن علی، ای پاک‌نهاد عسگری، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو متوسل شدیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛