به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از مدیکال اکسپرس، فناوری تحویل آنتی بادی ایمنی درمانی را در برابر گلیوبلاستوما تقویت می‌کند و عوارض جانبی را سرکوب می‌کند.
محققان چند نهادی موفق شده‌اند به طور موثر یک مهارکننده بازرسی ایمنی (ICI) را به مغز موش وارد کرده و کارآیی و ویژگی بالای آن را در درمان موش‌های پیوندی ارتوپوپی با گلیوبلاستوما (GBM) تایید کنند. این تحقیق در Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.
ایست‌های بازرسی سیستم ایمنی بخشی طبیعی از سیستم ایمنی بدن است و از قوی شدن پاسخ ایمنی جلوگیری می‌کند و سلول‌های سالم بدن را از بین می‌برد. وقتی پروتئین‌های روی سطح سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های T پروتئین‌های دیگر سلول‌ها، مانند برخی از سلول‌های توموری را تشخیص داده و به آن‌ها متصل می‌شوند، ایستگاه‌های بازرسی ایمنی درگیر می‌شوند.
برای این کشف، پروفسور Tasuku Honjo از دانشگاه کیوتو جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را در سال ۲۰۱۸ دریافت کرد. شش نوع ICI در عمل بالینی برای درمان سرطان استفاده می‌شود؛ با این حال، در حالی که ICIها کارآیی بسیار خوبی در برابر انواع سرطان‌ها نشان داده‌اند، در کارآزمایی‌های بالینی در برابر تومور‌های بدخیم مغز (از جمله متاستاز‌های مغزی) اثر رضایت بخشی را نشان نداده‌اند. یکی از دلایل این امر این است که سد تومور خونی ایجاد شده توسط دیواره رگ‌های خونی تومور‌های مغزی، تجمع بازدارنده‌های ایست بازرسی ایمنی را در تومور‌های مغزی سرکوب می‌کند. از سوی دیگر فرمول‌های ICI دارای سمیت محدود کننده دوز هستند، در نهایت منجر به عوارض جانبی مرتبط با ایمنی تهدید کننده زندگی می‌شود.
از این رو هدف این مطالعه توسعه یک فناوری قوی برای افزایش تجمع ICIها در تومور‌های مغزی و دستیابی به اثربخشی و ایمنی درمانی بود. Avelumab که از نظر ایمونولوژیکی در انسان و حیوان فعال است، به عنوان ICI استفاده شد. از آنجا که ناقل گلوکز ۱ (GLUT۱) در مویرگ مغز و عروق GBM بیش از حد بیان می‌شود تا از جذب انرژی کافی پشتیبانی کند، ICIها مولکول‌های گلوکز به درستی پیکربندی شده GLUT۱ را در عروق GBM تشخیص داده‌اند تا دسترسی به GBM را با تجمع ۲۰ برابر افزایش دهند.
علاوه بر این مقدار ICI انباشته شده در محل تومور مغزی ۳۳ برابر بیشتر از بافت طبیعی مغز بود که نشان دهنده انتخاب پذیری بالای تومور مغزی است. با استفاده از محیط کاهنده GBM با افزایش سطح GSH یا آسکوربات خارج سلولی که توسط آنزیم وابسته به GSH تنظیم می‌شود (به عنوان مثال، گلوتاتیون- S- ترانسفرازها) و ریز محیط هیپوکسیک، ویژگی Glc-ICIها با معرفی دی سولفید بهبود یافت.
فرمول ICIها قابلیت انسداد PD-L۱ آن‌ها را در بافت‌های توموری از طریق جدا شدن زنجیره PEG بازیابی کرد، در حالی که فعالیت آن‌ها در بافت‌های سالم خاموش باقی ماند. از طریق تحویل کارآمد و پاسخ ایمنی خاص، آنتی بادی‌های اصلاح شده به اثر ضد توموری قوی در برابر یک مدل GBM پیش بالینی دست یافتند که این یک چالش برای ICIها در محیط بالینی است (۶۰ ٪ میزان پاسخ کامل در مدل GBT ارتوتوپی موش). علاوه بر این دارو فقط یک بار با دوز کم (۱.۵ میلی گرم/کیلوگرم) در این مطالعه تجویز شد، در مقایسه با دوز استاندارد دارویی ۱۰ میلی گرم/کیلوگرم که چندین بار تجویز شد که برای دستیابی به اثر مورد نظر کافی بود.
با بررسی سلول‌های ایمنی ضد توموری در تومور‌های مغزی موش‌های تحت درمان با Glc-ICI، نشان داده شد که تعداد سلول‌های کشنده طبیعی (NK) و سلول‌های T CD۸+ همراه با قطبش مجدد موثر M۲ ماکروفاژ‌ها به ماکروفاژ‌های شبیه M۱ (حالت ضد تومور) مشابه افزایش یافته است. در همین حال با کاهش جمعیت سلول‌های T تنظیم کننده (Treg) و سلول‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی مغز (MDSCs)، ریز محیط سرکوب کننده سیستم نیز تغییر شکل داد. علاوه بر این سلول‌های حافظه T در طحال موش‌هایی که به Glc-ICI پاسخ داده بودند و تومور‌های آن‌ها در عرض ۶۰ روز ناپدید شد که منجر به رد عود تومور شد. اگرچه GBM یک تومور بدخیم است که مکررا عود می‌کند، اما انتظار می‌رود که این نتایج در پیشگیری از عود GBM قابل استفاده باشد.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/