دزدان دریایی و باورهای غلط درباره آنها که به واسطه فیلم های هالیوودی شکل گرفته

به  گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،درباره‌ی زندگی دزدان دریایی هزاران فیلم و کتاب وجود دارد. حالا وقتی نام آن‌ها به میان می‌آید همه‌ی ما ناخدایی را با یک طوطی روی شانه اش تصور می‌کنیم که در یک جزیره‌ی بی آب و علف دارد گنجی را چال می‌کند. حتماً هم یک خدمه ملوان کارکشته دارد که بعضی هایشان پای چوبی و چشم بند دارند. اما بیشتر «حقایقی» که درباره‌ی دزدان دریایی می‌دانیم کاملاً ساختگی هستند.در ادامه از باور‌های رایج، اما غلطی خواهیم گفت که درباره‌ی دزدان دریایی وجود دارد.

۱- فقط مرد‌ها دزد دریایی می‌شدند

احتمالاً شنیده اید که حضور زن‌ها در کشتی بدشانسی می‌آورد. اما طبق داستان‌هایی که درباره‌ی دزدان دریایی نقل شده، این موضوع حقیقت ندارد. مثلاً زنی به نام ژان دوکلیسون همه‌ی اموالش را فروخت و با پرچم‌های سیاه راهی دریا شد تا از همسرش انتقام گیرد.

یک دزد دریایی مشهور دیگر هم سعیده الحوره است. او با دزد دریایی دیگری به نام بارباروس کار می‌کرد. آن‌ها در اوایل قرن شانزدهم میلادی دریای مدیترانه را تحت سلطه‌ی خود داشتند. او یکی از مشهورترین دزدان دریایی زن بود.

۲- دزدان دریایی فقط در دریا کار می‌کردند

درست است که نام دزدان دریایی با دریا گره خورده، اما آن‌ها اغلب پا را فراتر می‌گذاشتند و حتی شهر‌ها و دژ‌های مجاور را هم تصرف می‌کردند. خیرالدین بارباروس به این کار معروف بود. او از همین طریق حاکم الجزیره شد و حتی به برخی شهر‌های اسپانیا و ایتالیا حمله کرد.

هنری مورگان افسانه‌ای هم استاد لشکرکشی در خشکی بود. او به کشور پاناما حمله برد و آن را به تصرف درآورد. چندین سال بعد هم وزیر حاکم جامائیکا شد.

۳- ناخدا‌ها قدرت تام داشتند

باورش سخت است، اما برخلاف کشتی‌های نظامی، دزدان دریایی از یک دموکراسی پیشرفته برخوردار بودند و همه‌ی پست‌های کلیدی برعهده‌ی نامزد‌های منتخب گذاشته می‌شد. چون قدرت تام باعث می‌شد ملوان‌های معمولی دستمزد اندکی بگیرند، غذای مناسبی نداشته باشند و حجم کارشان زیاد باشد.

دزدان دریایی همه‌ی تصمیمات را با رأی گیری می‌گرفتند، مثل اینکه به کجا روند، چه کسی را غارت کنند و با اسیر‌ها چه کنند. صدای ناخدا بیشتر از یک ملوان معمولی شنیده نمی‌شد.

۴- دزدان دریایی تبهکار و جنایتکار بودند

همه‌ی ما شنیده ایم که دزدان دریایی جنایتکارانی بی رحم بودند. این، اما حقیقت ندارد. بسیاری از ملوان‌ها به خاطر دستمزد کم و نامساعد بودن شرایط کار، دزد دریایی می‌شدند.

به طور کلی دزدان دریایی برای آن زمان کاملاً صلح طلب محسوب می‌شدند. هدف آن‌ها کسب مال بود و در مواردی نادر تنها برای ترساندن دیگران و حفظ وجهه‌ی خود دست به جنایت می‌زدند.

۵- دزدان دریایی اسیر‌ها را مجبور به راه رفتن روی تخته می‌کردند

اولین کسی که راه رفتن روی تخته را اختراع کرد دانیل دفو، نویسنده‌ی شهیر انگلیسی، در کتاب خود به نام «تاریخ عمومی دزدان دریایی» بود. نویسنده‌های دیگر هم از این ایده استفاده کردند و اینگونه شد که این باور رواج یافت. در حقیقت، هیچ مدارک و شواهدی وجود ندارد که نشان دهد دزدان دریایی واقعی اسیر‌ها را مجبور به انجام چنین کاری می‌کردند.

۶- از قلاب به جای دست استفاده می‌شد و داشتن پای چوبی امری رایج بود

یکی از اولین چیز‌هایی که با شنیدن نام دزدان دریایی به ذهن می‌آید، داشتن پای چوبی و چشم بند است. دزدان دریایی از چنین چیز‌هایی واقعاً استفاده می‌کردند، چون در آن زمان زیاد صدمه می‌دیدند. با این حال، کمتر پیش می‌آمد که این چیز‌ها شکل کاربردی داشته باشند و دزدان دریایی‌ای که پا‌های آن‌ها آسیب می‌دید همیشه از پای چوبی استفاده نمی‌کردند.

استفاده از چشم بند هم به خاطر صدمه دیدن چشم‌ها نبود. در مواقعی که دزدان دریایی باید به نقاط تاریک کشتی‌ها حمله می‌بردند، استفاده از چشم بند به عادت کردن چشم‌ها به تاریکی کمک می‌کرد.

۷- همه‌ی دزدان دریایی گنج‌ها را دفن می‌کردند

طبق این باور رایج، دزدان دریایی گنج‌ها را در جزیره‌های بی آب و علف و دیگر مکان‌های مخفی دفن می‌کردند. پس اگر اینگونه باشد دنیا پر از طلا‌های فراموش شده است. اما این درست نیست. معدود نمونه‌های معروفی از چنین غارت‌هایی وجود دارد. یکی از آن‌ها گنج ویلیام کید است که دولت آن زمان خیلی زود پیدایش کرد و کید نیز دستگیر شد. یک نمونه‌ی دیگر گنج فرانسیس دریک است که آن را پنهان کرد و بعداً هم به دنبالش آمد.

مسلماً اگر کشتی‌ای طلا و جواهرات داشت دزدان دریایی از آن نمی‌گذشتند. اما دزدان دریایی بیشتر غذا، اسلحه، تور ماهیگیری، دارو و چیز‌های مفید مختلف دیگری را می‌دزدیدند که برای ادامه‌ی زندگی به آن‌ها نیاز داشتند.

۸- یک طوطی روی شانه دوست وفادار و همنشین دزدان دریایی بود

در دوران طلایی دزدی دریایی، حیوانات عجیب و غریب طرفداران زیادی در اروپا داشتند. انتقال طوطی‌ها راحت بود و ارزش مادی زیادی هم داشتند. این امر حضور طوطی‌ها در کشتی دزدان دریایی را قابل درک می‌کند. اما هیچ شواهد و مدارکی وجود ندارد که نشان دهد طوطی‌ها همنشین دزدان دریایی بودند.

آنچه با اطمینان می‌دانیم این است که آن‌ها با خود گربه به کشتی می‌بردند. چون هم می‌توانستند موش‌ها را بگیرند هم برخی معتقد بودند گربه‌ها شانس می‌آورند.

منبع:روزیاتو

انتهای پیام/