به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل ازtheconversation، درست در بالای سر ما آسمان یا به قول دانشمندان، جو قرار دارد. این مسافت حدود ۲۰ مایل (۳۲ کیلومتر) از سطح زمین امتداد دارد. ترکیبی از مولکول‌ها شناور در جو وجود دارد که آنها تکه‌های کوچکی از هوا هستند و با هربار نفس کشیدن میلیارد‌ها قطعه از آنها جذب می‌شود. بالای جو فضا قرار دارد، فضا مولکول‌های بسیار کمتری دارد و بین آنها فضای خالی زیادی وجود دارد.
آیا تا به حال فکر کرده اید که سفر به فضا و سپس ادامه دادن به آن چگونه خواهد بود؟ چه چیزی را پیدا خواهید کرد؟ دانشمندان می‌توانند بسیاری از آنچه را که می‌بینید توضیح دهند. اما مواردی وجود دارد که آن ها هنوز نمی‌دانند، مانند اینکه آیا فضا برای همیشه ادامه دارد یا خیر؟
در ابتدای سفر خود به فضا، ممکن است برخی از مناظر را بشناسید. زمین بخشی از گروه سیارات است که همگی به دور خورشید می‌گردند. خورشید به لحاظ اندازه در واقع فقط یک ستاره متوسط است و تنها به دلیل نزدیکتر بودن، بزرگتر و درخشان‌تر از سایر ستاره‌ها به نظر میرسد. برای رسیدن به نزدیکترین ستاره بعدی، باید تریلیون‌ها مایل از فضا را طی کنید. اگر بتوانید با سریع‌ترین کاوشگر فضایی که ناسا ساخته است به فضا بروید، هزاران سال طول می‌کشد تا به آنجا برسید.
اخیراً اخترشناسان دریافته اند که بیشتر ستارگان سیاره‌های خود را دارند. برخی از آنها مانند زمین هستند، بنابراین ممکن است آنها خانه سایر موجودات نیز باشند. برای رسیدن به کهکشان دیگر، باید میلیون‌ها مایل بیشتر از فضا را طی کنید. بیشتر این فضا تقریباً خالی است و تنها برخی از مولکول‌های سرگردان و ذرات نامرئی ریز اسرار آمیز وجود دارد که آنها را "ماده تاریک" می‌نامند.
با استفاده از تلسکوپ‌های بزرگ، ستاره شناسان میلیون‌ها کهکشان را در آنجا مشاهده می‌کنند و آنها در هر جهتی به حرکت خود ادامه می‌دهند. اگر بتوانید میلیون‌ها سال به مدت طولانی فرآیند حرکت‌ها در فضا را تماشا کنید، به نظر میرسد که به تدریج فضای جدیدی بین همه کهکشانها اضافه می‌شود. شما می‌توانید این موضوع را با تصور نقاط کوچک روی بادکنک تخلیه شده و سپس منفجر شدن آن تجسم کنید، درست مانند کهکشانها، نقاط همچنان دورتر می‌شوند.
اگر بتوانید بیرون بروید، آیا برای همیشه از کهکشانها عبور خواهید کرد؟ آیا تعداد بی نهایت کهکشان در هر جهت وجود دارد؟ یا در نهایت همه چیز به پایان میرسد؟ و اگر تمام شد، با چه چیزی به پایان میرسد؟ این‌ها سوالاتی است که دانشمندان هنوز پاسخ قطعی برای آن ندارند. بسیاری تصور می‌کنند به احتمال زیاد افراد برای همیشه از کهکشانها در هر جهتی عبور خواهند کرد. در این صورت، جهان بی نهایت خواهد بود و بدون پایان.
برخی دیگر از دانشمندان تصور می‌کنند که ممکن است جهان در نهایت به دور خود بچرخد، بنابراین اگر می‌توانستید به بیرون بروید، روزی به نقطه‌ای که از آن جهت شروع کرده بودید از جهت دیگر باز می‌گشتید. یکی از راه‌هایی که می‌توانید در مورد آن فکر کنید این است که کره زمین را تصویر کنید و همچنین تصور کنید شما موجودی هستید که فقط می‌تواند روی سطح حرکت کند. اگر از هر جهت قدم بردارید، برای مثال شرق، و فقط ادامه دهید، در نهایت به همان جایی که شروع کرده اید باز می‌گردید. اگر این برای جهان صدق می‌کرد، به این معنی بود که بی نهایت بزرگ نیست اگرچه هنوز هم بزرگتر از آن چیزی است که می‌توان تصور کرد.
در هر صورت، هرگز نمی‌توانید به انتهای جهان یا فضا برسید. دانشمندان اکنون بعید می‌دانند که جهان پایان داشته باشد یعنی منطقه‌ای که در آن کهکشانها متوقف می‌شوند یا جایی که مانعی وجود داشته باشد تا انتهای فضا را مشخص میکند. اما هیچ کس به طور قطعی هیچ چیزی را نمی‌داند. چگونگی پاسخ به این سوالات احتمالا توسط دانشمندان آینده مشخص می شود.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
مکان حجم داخلی روی سطح چیزی یا سطح بیرونی روی جسمی است
فضا که جسم نیست بلکه اجسام در فضا هستند پس بی انتها بودنش عقلانی تره چون اینطوری خود خدا هم تا بی انتها هست
اگر بگیم فضا دایره ای است که جایی تمام میشه پس اون وقت باید دنبال فضای بعدی باشیم که این داخل اون باشه
چه لزومی داره که فضا انتها داشته باشه.
اتفاقا فضا با لامکان بودن بیشتر معنی داره
یعنی اجسام و مکان ها در لامکان هستند و لامکان بی انتها است چون سطح ندارد و بی انتها بودنش عقل را به چالش می‌کشاند ولی بن بست بودنش عجیب است.
دنیا تو مشتشه قربونش برم من، ????????
دنیا تو مشتشه قربونش برم من، ????????
ای خدائی که،نه فضای تاریک شب،
نه آسمان بدون ستون،
نه زمین ناهموارو گسترده،
نه تاریکی های فوق تاريکی و
نه دریای ژرفی که پراز مخلوقات تو و درپیش روی بندگان تواست. ازتوپنهان نیست،و
رحمت خود را برهر بنده ای که بخواهی عطا می کنی،
توازچشم های خائن، و
آنچه در دل ها پنهان است،و
از انتهای فضای بیکران،و
چشم های درخواب مطلع هستی،
توزنده و پاینده ای،
خواب وچرت ترا فرانگیرد،
پاک است پروردگار جهانيان و
معبود رسولان،و
حمدازآن پروردگارجهانیان است.
انسان چون با مکان های زندگی اش انتهائی قابل رویت وقابل لمس روبرواست مثلا:"آن ور این دیوار کوچه است وآن ور کوچه خیابان وآن ور خیابان بیابان وآن ور بیابان یک روستا و... " لذا عادت های روزمره انسان برای شناسائی مکان ها وماورا آن باعث شده که حتما وقطعا باید انتهایی برای مکانی تصور کند این تصور بشر خاکی است.درصورتی که خارج از تصورات وعاداتی که داریم . ما خیلی راحت میتوانیم فضا رانامتناهی فرض کنیم که دیوار انتهائی برای آن قائل نباشیم مثل زوج های مرتب در ریاضی که انتهائی ندارد مثلا:
...(۱،۶)،(۱،۵)،(۱،۴)،(۱،۳)،(۲ ،۱)
آدم چی بگه جز (((الله اکبر)))
به استاد گفتم اگر دقیقا قرینه جغرافیایی خانه خدا قرار بگیریم چطور باید نماز بخونیم که پشیمون از جهت دیگه به همون شعاع نباشه؟
استادم خیلی بهم حساس بود و در جواب دقیقا همین سؤال رو پرسید،
هیچ وقت راز خودم رو به احدی نگفتم که جواب ها رو از کجا میگرفتم و...
وقتی شعاع بشکنه تازه انسان ها متوجه میشند یک جو دیگه هم وجود داره که کل هستی رو درون خودش قرار داره،در واقع طبقات آسمانی همان به اصطلاح جو های محدوده ای اند،نه تنها ستارگان و سیارات و..بلکه تمام کهکشان ها و...به اصطلاح هستی که انسان تا الان قابل به درکش شده زیر لایه دوم قرار داده
ولی حیف که عمرمان کفاف نمیدهد که ثابت کنم خخخخ
پس از انبساط و بزرگ شدن نهایتا منقبض خواهد شد و آسمان ها فرو خواهند ریخت. سوره زاریات
قربون خدا برم که کتابش قرآن همه چی داره.
متعیّن امّا بی نهایت