تاثیر مهارت‌های دیجیتالی بر کاهش افسردگی سالمندان/ چرا باید سالمند در نزدیکی کودکان نگهداری شود؟

به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، به هر گوشه و کنار که می‌نگری ردپایی از آن‌ها دیده می‌شود؛ از محافل و دورهمی صمیمانه شان در منازل و مساجد تا بوستان‌هایی که سبزه گی و سرزندگی شان را وام دار مو سپید‌هایی هستند که کمر زندگی را خم کرده اند و اکنون از دلایل سفیدی ریش و مو و خمیده شدن کمر خود در دورهمی هایشان سخن می‌گویند.

نامشان «سالمند» است؛ تعداد بسیاری از آن‌ها نور روشن منازل خود هستند و عده‌ای هم مهمان ناچار خانه‌ای که به نام آن‌ها بنا شده، اما دلتنگی در این خانه موج میزند؛ دلتنگی برای فرزندانی که بعضا فراموش می‌کنند که زندگی شان از آغوش گرم پدر و مادر آغاز شده و حال که دوران فرتوتی پدر و مادر است، به جای در آغوش کشیدن این دو فرشته آسمانی، آن‌ها را در دل خانه‌ای تنگ و غریب رها می‌کنند.

بسیاری از سالمندان فعلی که علم کار با تلفن‌های هوشمند و فضای مجازی را دارند، تاحدودی خود را از افسردگی و خمودگی‌های این دوره حساس نجات می‌دهند. مهارتی که کمی همت برای فراگیری آن لازم است. البته با یک گردش ساده در میان سالمندان متوجه شدیم که بسیاری از آن‌ها به خوبی قابلیت‌های تلفن‌های هوشمند خود را می‌شناسند. این نتیجه پس از دیدن چند سالمند که به خوبی در شبکه‌های مجازی فعال بودند به دست آمد.

یکی از سالمندان گوشی هوشمند را راه ارتباطی خود با خانواده به خصوص فرزندانی که جدا از آن‌ها زندگی می‌کنند دانست و گفت: پسر و عروس من از طریق واتساپ تماس تصویری برقرار و با ما صحبت می‌کنند. چند گروه هم داریم که اعضای آن‌ها مطالب آموزنده به اشتراک می‌گذارند و من هم برای دوستانم ارسال میکنم.

عزیز دیگری هم گفت که در تلفن خود فیلم و سریال آنلاین تماشا می‌کنم. همچنین در گروه‌های تلگرام و واتساپ هم عضو هستم و با دوستانم صحبت می‌کنیم.

بانوی سالمندی هم که دلتنگ فرزند خود در کانادا بود گفت: اگر تماس تصویری به وجود نمی‌آمد من تا به حال از شدت دلتنگی برای پسرم مرده بودم.

اما در مقابل، سالمندانی هم بودند که فاصله بسیار زیادی با تلفن همراه و دنیای مجازی داشتند.

یکی از سالمندان جانباز با بیان اینکه تاکنون موبایل نداشته ام، گفت: من تا به حال تلفن همراه به دست نگرفته ام، اما اگر یک روز موبایل داشته باشم فقط به مادرم زنگ می‌زنم.

سالمند دیگری هم گفت: من یک گوشی ساده دارم که فقط همکاری قدیمی ام با آن تماس می‌گیرد و من هم فقط به او زنگ میزنم، اگر همسر یا فرزندانم کاری با من داشته باشند خودشان مرا پیدا خواهند کرد.

در خصوص مهمترین ویژگی‌های دوره سالمندی و ضروریت‌هایی که در این دوره باید به آن‌ها توجه شود با مریم شمسایی روانشناس به گفتگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.

مهمترین ویژگی‌های رفتاری در دوران سالمندی که باید مورد توجه قرار گیرد

مریم شمسایی روانشناس، درباره حساسیت‌های روحی دوران سالمندی و رفتاری که اعضای خانواده می‌بایست با سالمندان داشته باشند گفت: نباید ترحم و دلسوزی بی مورد نسبت به سالمندان داشته باشیم. زیرا آنان معنای کامل دلسوزی و ترحم را می‌دانند. اگر قرار است کمکی به آن‌ها شود از روی دلسوزی باشد نه بابت ترحم؛ جملاتی مانند مادر شما نمیتوانی، پدر بگذار این کار را من انجام دهم و... نباید به سالمند گفته شود. همچنین نباید با آن‌ها شوخی کنیم. شوخی‌های بی مورد با سالمند باعث آزردگی و رنجش او می‌شود و نکته سوم هم این است که نباید به سالمندان بی توجهی شود.

وی افزود: باید یک تعادل بین توجه و عدم توجه به سالمند برقرار شود. بعضا می‌بینیم که اعضای خانواده در نوع رفتار با سالمندان با یکدیگر هماهنگ نیستند. افرادی که قرار است با سالمند در ارتباط باشند باید با یکدیگر هماهنگ باشند. همچنین به این مسئله توجه شود که نباید سالمندان را وادار به سخن کرد. اجازه دهیم که در افکار خود باشند. در این دوران باید به اضطراب ها، تغذیه و شرایط زندگی آن‌ها دقت ویژه داشت.

پیامد‌های فراگیری مهارت دیجیتالی برای سالمندان چیست؟

این روانشناس با بیان اینکه در عصر ارتباطات هستیم و فراگیری مهارت دیجیتالی در حد ابتدایی برای سالمندان خوب است، اظهار کرد: بهتر است سالمندان در حدی که بتوانند در یک برنامه مانند واتساپ با دوستان یا اعضای خانواده خود تماس تصویری برقرار کنند، کار با تلفن‌های هوشمند و فضای مجازی را بیامورند. بسیار شاهد هستیم که در یک جمع خانوادگی، فرزندان و نوه‌ها گوشی به دست هستند، اما پدر بزرگ و مادر بزرگ فقط همدیگر را نگاه می‌کنند. در صورتی که اگر آن‌ها هم یک گوشی داشته باشند، کمتر دچار افسردگی می‌شوند.

وی افزود: هر مهارتی که سالمند بخواهد آن را یاد بگیرد، برای او بسیار خوب است، البته مهارتی که یادگیری اش راحت و او هم علاقه‌مند به آن باشد. یکی از راه‌هایی که برای سرگرم کردن و در خانه ماندن سالمندان در دوران کرونا پیشنهاد می‌شود، افزایش مهارت اجتماعی و مشارکت‌های سالمندان است. زیرا هرچه آن‌ها بتوانند از پس کار‌های خودشان برآیند به نفع جامعه و خانواده شان است.

چرا سالمندان به فعالیت‌های اجتماعی نیاز دارند؟

شمسایی در ادامه با اشاره به اینکه نادیده گرفتن سالمندان در تخریب روحیه آن‌ها بسیار موثر است، تشریح کرد: انسان تا زمانی که زمین گیر نشده است میتواند به دیگران کمک کند، از او نظرخواهی شود، در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت کند و... یکی از مسائلی که بسیار مهم است، نگه داشتن سالمندان در کنار کودکان می‌باشد، زیرا کودکان انرژی مثبت فوق العاده‌ای دارند و نزدیکی کودکان با سالمندان باعث خوشحالی این قشر می‌شود و احساس خوبی به آن‌ها دست می‌دهد. همچنین در اینصورت بچه‌ها یاد می‌گیرند که چطور با سالمندان رفتار کنند. زیرا سالمندان حال و هوای بچگی دارند، خودشان فرزندانشان را بزرگ کرده اند و کوهی از تجربه هستند. این تجربه را می‌توانند برای تربیت نوه هایشان صرف کنند که این کار حس بسیار خوبی به آن‌ها می‌دهد.

وظیفه جامعه و مسئولین در برابر سالمندان

این روانشناس در تشریح وظایف جامعه و مسئولین نسبت به سالمندان بیان کرد: باید سالمندان را دید. در حال حاضر در فضای حمل و نقل عمومی جای خاصی برای سالمند وجود ندارد. نباید سالمندان را نادیده گرفت. اگر قرار است فیلمی تولید شود برای تماشای سالمند هم مناسب باشد، اگر قرار است رستورانی ساخته شود غذا‌های متناسب با میل سالمندان هم در آنجا ارائه شود. باید شرایطی برای فعالیت و کار آزادانه سالمندان در جامعه فراهم شود.

وی تاکید کرد: به هیچ وجه نباید سالمندان گمان کنند که به دلیل کمتر شدن توانایی جسمی شان، جامعه آن‌ها را طرد کرده است، بلکه احساس امنیت کنند که در هر شرایط مورد پذیرش و علاقه ما هستند.

انتهای پیام/