به گزارش حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، مدیریت بحران «توجه» نقش بنیادین‌تری را ایفا می‌کند. «توجه» همچون یک نقطه نورانی است که در صحنه بزرگی انداخته می‌شود و اطلاعات را از آن جمع می‌کنیم. البته این فضای نورانی می‌تواند محدودتر و در یک نقطه متمرکز شود.
پس در این زمان که توجه در نقطه‌ای تجمیع شده و در آن نقطه پایدار می‌شود، تمرکز شکل می‌گیرد اما این نقطه نورانی می‌تواند جا به جا شود. در این زمان توجه منعطف شکل گرفته است. همزمان «توجه» اجزای دیگری نیز می‌تواند داشته باشد و انواعی از پان شکل بگیرد.
«توجه» یکی از عملکردهای مهم شناختی است. در این میان دو نوع توجه از بالا به پایین و از پایین به بالا را داریم. توجه از پایین به بالا در نواحی عمقی مغز اتفاق می‌افتد. همچون زمانی که ماری در حال خزیدن است و می‌بینید. اما توجه از بالا به پایین بیشتر آگاهانه و ارادی است مانند زمانی که موضوعات را یاد می‌گیریم. توجه به محرک‌هایی مانند انگیزه، وضعیت احساسی و شرایط محیطی بستگی دارد. پس این دو نوع توجه با هم کار می‌کنند.
«توجه» ابزار مهم آگاهی انسان است. اگر اطلاعاتی را دریافت کنیم، اما به آن توجه نکنیم وارد فضای آگاه نمی‌شود. اساسا اطلاعاتی که وارد مغز می‌شود ۱۰ برابر آن چیزی است که مغز می‌تواند پردازش می‌کند. پس مغز انسان ناگزیر به انتخاب است و آن چیزی که انتخاب می‌شود، به فضای آگاهانه می‌رود. آن چیزی که وارد فضای آگاهانه می‌شود را می‌توانیم مدیریت کنیم.
توجه مانند عضله با گرم شدن بهتر کار می‌کند. زمانی که شروع به انجام کاری می‌کنید که نیاز به تمرکز دارد، با گذشت زمان شرایط فرق می‌کند و تمرکز بهتر می‌شود. البته مفهموم دیگری به عنوان درک درون نیز داریم که نشان می‌دهد، ماجرای تمرکز فقط ماجرای درون نیست.
بررسی‌ها نشان می‌دهد اساسا توجه می‌تواند ورودی‌های اطلاعاتی مغز را مدیریت کند. بیشتر اوقات یکی از موثرین ابزار‌های مدیریت تمایلات و احساسات ابزار ندیدن و توجه نکردن است. هر چند که هنوز توجه پایین به بالا یک توجه اتوماتیک است و سخت است که در نگاه اول نبینیم، اما نگاه دوم در مدیریت ماست.
پس «توجه» می‌شود ابزاری است که نگذاریم اطلاعات به حدی برسد که پاسخ هیجانی شکل بگیرد. پس ورودی اطلاعات را مدیریت کنیم. توجه از عملکرد‌هایی است که به شدت قابل تربیت است.
بیشتربخوانید
انتهای پیام/