به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، سازمان وظیفه عمومی نیروی انتظامی در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: کلیه مشمولانی که برگ آماده به خدمت به تاریخ مهرماه سال ۱۴۰۰ دریافت کرده اند، باید با مراجعه به یکی از دفاتر خدمات الکترونیک انتظامی (پلیس+۱۰)، برگ معرفی نامه مشمولان به مراکز آموزش را دریافت و برابر اطلاعات مندرج درآن اقدام کنند.
در این اطلاعیه آمده است، این دسته از مشمولان باید روز پنج شنبه یکم مهر ماه سال ۱۴۰۰ درساعت، محل و مراکزی که در برگ معرفی نامه مشمولان اعلام شده، حضور یابند تا به خدمت دوره ضرورت اعزام شوند.
گفتنی است، مشمولان باید اصل مدارک مورد نیاز اعم از برگ آماده به خدمت، برگ محل مراجعه، برگ واکسیناسیون، کارت ملی و شناسنامه، مدارک مربوط به شرایط خاص مانند:تاهل، گواهی فوت والدین، جانبازان، خانواده درجه یک شهدا و وسایل شخصی را به همراه خود داشته باشند.
همچنین برای پیشگیری از بروز و شیوع بیماری کرونا، مشمولان اعزامی در روزاعزام توسط وظیفه عمومی استان‌ها و مراکز آموزش نیرو‌های مسلح مورد معاینه قرار می‌گیرند.
لازم به ذکر است:عدم حضور به موقع در زمان و محل‌های تعیین شده، غیبت محسوب شده و برابر ماده ۱۰ و ۵۸ قانون خدمت وظیفه عمومی با آنان رفتار خواهد شد.
بیشتر بخوانید
فرآیند واکسیناسیون سربازان ادامه داد
انتهای پیام/
جوان بعد از دبیرستان یعنی از همون حدود ۱۸ تا ۲۰ سالگی باید بره مهارت یاد بگیره یا یه شغل ساده راه بندازه. به هر حال هر کاری انجام بده چه توی آژانس چه مغازه داری یا حتی پرورش مرغ یا هر کار دیگه ای بهتر از اینه که بدون علاقه و از ترس سربازی بره دانشگاه و عمرش رو هدر بده.
بعدش شما چجوری حساب کردی که از ۲۰ تا ۳۰ سالگی ماهانه ۴ میلیون دربیاره میشه ۳۰ میلیون ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ با همین عدد ۴ میلیون که شما گفتی اگر بخواهیم حساب کنیم میشه سالی ۴۸ میلیون که اگر ۱۰ سال کار کنه میشه تقریباً حدود ۵۰۰ میلیون تومن. حالا به نظر خودت یه جوان اگر از ۲۰ تا ۳۰ سالگیش ۵۰۰ میلیون پول به دست بیاره و حداقل یه مهارت هم یاد بگیره بهتره یا اینکه این ۱۰ سال رو از ترس سربازی صرف دانشگاه و بعدشم سربازی کنه ؟؟؟؟
البته این ۵۰۰ میلیونی که حساب کردم طبق گفته شما بود وگرنه الان بعضی دستفروش های کنار خیابون که مثلاً میوه میفروشند، چندین برابر این عدد درآمد دارند.
به اجبار باید از ترس سربازی برم دانشگاه (از درس متنفرم)
به اجبار باید وارد رشته مزخرفی بشم که ازش متنفرم
به اجبار باید زورگویی های استادها رو تحمل کنم
به اجبار باید مقاله و پروژه ای انجام بدهم که وظیفه ام نیست
به اجبار باید غم رد شدن مقاله های مزخرف رو تحمل کنم
به اجبار باید پول بدم موسسات غیرمجاز تا مقاله رو بنویسند
به اجبار باید مقاله رو چاپ کنم تا امتیاز و افزایش حقوقش توی جیب استادها بره
به اجبار پایان نامه ام به عقب میفته و باید الکی چند ترم اضافی نوکری استادها رو کنم
به اجبار باید وقتی دانشگاه مزخرف تموم شد به سربازی برم
در کل، به اجبار باید از سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی عمرم برای کنکور و دانشگاه و مقاله و سربازی هدر بره در حالیکه به هیچکدوم علاقه ندارم
به اجبار باید در سن ۳۰ سالگی تازه به دنبال کار باشم و تا ۴۰ سالگی پول و سرمایه ای جمع کنم، اما نه برای زندگی، بلکه برای درمان بیماری هایی که در اثر این همه اجبار بهشون دچار شده ام
و در نهایت با ناامیدی کامل آماده مرگ باشم.
پسر: آخه باباجون من اصلاً علاقه ای به دانشگاه ندارم. من آرزو دارم وارد بازار کار بشم و یه کارگاه تولیدی راه بندازم و به رونق اقتصادی کمک کنم.
پدر: آرزوی قشنگی داری پسر عزیزم ! اما اگه به دانشگاه نری، باید بری سربازی. پس بهتره که فعلاً ۱۰ سال از عمرت رو برای گرفتن مدرک لیسانس و فوق لیسانس و دکتری سپری کنی؛ شاید تا اون زمان قانون سربازی حرفه ای تصویب شد.
پسر: ولی تا اون موقع من ۳۰ ساله میشم و دیگه شور و شوق راه انداختن کسب و کار و تشکیل خانواده و ... رو نخواهم داشت.
پدر: پس برو سربازی.
و اینگونه بود که پسرک آن شب را با گریه در فکر آرزوهای از دست رفته اش سپری کرد و صبح فردا به همراه پدرش راهی دانشگاه شد تا ثبت نام کند.
اولاً خودت حرف مفت زدی؛ ثانیاً خیلی غلط کردی که با آی پی آمریکای جنایتکار اومدیی اینجا چرت و پرت گفتی
کجای این کشور به قانون احترام میزاره؟
قانون میگه کسی فحاشی کنه باید شلاق بخوره، بعد با پرداخت نقدی پرونده جمع میشه، تازه اگر شکایت بشه.
قانون میگه دولت وظیفه داره مسکن تامین کنه؟ پس کو مسکن؟
قانون میگه دولت وظیفه حفظ امنیت داره، الان خلافکارا دایم عفو می خورند.
چطور وقتی به ما بررسه، ماده و قانون درست اجرا میشه ولی وقتی دولت حقوق ما را باید رعایت کنه ، قانون میره هوا.
کدام قانون گفت??
بدتر از اینها اینه که هیچ نظارتی هم نیست و دانشجو کاملاً مجبوره که از دستورات استادها اطاعت کنه و اگر اطاعت نکنه، استادها اونقدر از کارش ایراد می گیرند که چندین ترم اضافه بر سنوات بمونه و در دانشگاه دولتی روزانه شهریه پرداخت کنه و در نهایت هم اگر خواسته های استادها رو انجام نده پایان نامه ش رو رد می کنند و یا اونقدر اذیتش می کنند که مجبور باشه انصراف از تحصیل بده.
در این موارد، نه نظارتی هست و نه کسی حرف از قانون میزنه و هیچکس هم پیگیری نمیکنه. اما نوبت سربازی که میشه تمام ماده و تبصره ها باید اجرا بشه.