کتایون محمودی‌فر بانوی کوهنورد مشهدی در گفت و گو با خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، از تصمیم خود برای فتح قله ۸ هزار و ۱۶۳ متری «ماناسلو» از قلل مرتفع رشته کوه هیمالیا در نپال در آینده‌ای نزدیک خبر داد و بیان کرد: در دنیا ۱۴ قله بالای ۸ هزارمتر وجود دارد که صعود به آن‌ها برای هر کوهنوری یک هدف و آرزو است. قله ماناسلو هم در رشته کوه هیمالیا یکی از آن قله‌ها است. این کوه دارای خط‌الراسی طولانی و با شیب زیاد است که صعود به آن را دشوار و هیجان انگیز می‌کند. از ابتدای امسال تمرینات سختی انجام داده ام تا به شرایط آمادگی برای این صعود برسم. تنها مشکل من در این مسیر نبود حامی مالی است. فصل صعود به این قله در شهریور و مهرماه است و تا زمان شروع برنامه صعود کمتر از یک هفته باقی مانده و با این حال و با توکل به خدا امیدوارم که مشکل حل شود و بتوانم این صعود را هم انجام بدهم. تاکنون ۲ بانوی ایرانی موفق به فتح این قله شده اند و من امیدوارم برای سومین بار پرچم کشور عزیزمان را بر فراز این قله به اهتزاز در آورم. فتح این قله ارزشی معادل یک طلای جهان در سایر رشته‌های ورزشی دارد.
او اظهار کرد: برای کوهنوردی به باشگاه اُحد خراسان پیوستم که زیر نظر حمید جلایر اداره می‌شد و هنوز هم عضو این باشگاه هستم. در بهمن ماه همان سال اولین صعود زمستانی به دماوند را از جبهه جنوبی انجام دادم.
محمودی‌فر ادامه داد: برخلاف بسیاری از کوهنوردان که می‌گویند کوهنوردی از دوران کودکی در خون آن‌ها بوده، من این گونه نبودم و با این که محل سکونتمان فاصله چندانی با کوه نداشت، اما علاقه‌ای به این عرصه نداشتم. البته قبل از آن در دوچرخه‌سواری و بدنسازی هم فعالیت داشتم، اما با کوهنوردی بود که به شکل حرفه‌ای ورزش را دنبال کردم.
او افزود: یادم هست در همان روز‌های سختی که مشکلات مالی زیاد داشتم، گاهی دوستانم به من می‌گفتند تو چه حوصله‌ای داری که در این شرایط به تفریح و کوهنوردی می‌روی! من هم در جواب می‌گفتم که اتفاقاً برای انگیزه گرفتن و تداوم امید است که به کوه می‌آیم. شاید به نوعی می‌خواستم از نظر روحی شارژ شوم و فشار زیادی که روی خودم احساس می‌کردم را در کوهنوردی تخلیه کنم، اما به تدریج کوهنوردی از حالت تسکین و تخلیه روحی خارج شد و این فعالیت را به خاطر ذات خودش دنبال کردم.
این بانوی کوهنورد عنوان کرد: به خاطر همین علاقه است که در مدت ۶ سال توانستم ۱۵ صعود موفق به دماوند از جبهه‌های مختلف داشته باشم و بسیاری از قله‌های بزرگ کشور را هم فتح کرده‌ام. در سال ۱۳۹۵ توانستم صعود موفقی به قله ۷ هزار و ۱۰۵ متری «کورژن فسکایا» در تاجیکستان داشته باشم و یک سال بعد هم قله ۷ هزار ۱۳۴ متری لنین (ابن‌سینا) در قزاقستان را فتح کردم. در سال ۹۸ هم سرپرست گروه کوهنودری بانوان در صعود به قله‌های آراگاتس ارمنستان بودم و امسال هم صعودی به قله آرارات در ترکیه داشتیم.
او ادامه داد: از آن جایی که کوهنوردی یک رشته ورزشی هوازی است و اصولاً ۲ رشته دوچرخه‌سواری و کوهنوردی ارتباط زیادی با هم دارند، این رشته را هم به صورت جدی دنبال کردم وتوانستم مدرک درجه سه مربیگری دوچرخه‌سواری کوهستان را بگیرم و در مسابقات استانی هم که در نیشابور برگزار شد مقام دوم را کسب کردم. بعد آن مدرک مربیگری کوهنوردی را که دوره‌های تئوری و عملی داشت گرفتم. به موازات آن، دوره مربیگری یخ نوردی را هم با موفقیت پشت سر گذاشتم. از آنجایی که بحث تعادل و تمرکز در کوهنوردی بسیار مهم است یوگا را هم به صورت جدی دنبال کردم و توانستم مدرک مربیگری یوگا را هم بگیرم که دو گواهینامه در این رشته را از کشور هند دریافت کردم.
محمودی فر اظهار کرد: تجهیزات کوهنوردی حرفه‌ای بسیار گران است. ضمن این که هر برنامه صعود هزینه‌های سنگینی دارد. الان یک صعود زمستانی درون استانی حدود سی میلیون تومان هزینه دارد. از طرف دیگر، هزینه‌های صعود به قله‌های بالای هفت هزار متر نسبت به قله‌های زیر ۷ هزار متر چند برابر می‌شود چراکه زمان صعود طولانی‌تر است و به تجهیزات بیشتر و نیرو‌های راهنمای محلی نیاز دارد. امروز با توجه به نرخ ارز، صعود به قله‌های بالای ۸۰۰۰ متر باتوجه به دشواری و پیچیدگی آن حدود ۵۰۰ میلیون تومان هزینه در بر خواهد داشت که از عهده ورزشکاران این رشته خارج است.
این بانوی ورزشکار افزود: نبود حامی مالی در این رشته ورزشی یکی از دلایلی است که باعث شده تعداد ورزشکاران علی الخصوص بانوانی که به قلل مرتفع بین المللی صعود می‌کنند بسیار ناچیز باشد. در تمام دنیا شرکت‌ها و نهاد‌های مختلف بنا بر سیاست‌های مسئولیت اجتماعی خود حامی مالی کوهنوردان مخصوصا هیمالیانوردان می‌شوند و این موضوع را در برنامه سالانه خود دارند، اما متأسفانه من تا به امروز و با وجود تلاش‌ها و نامه‌نگاری‌هایی که با موسسات مالی، کارخانجات و نهاد‌های اقتصادی داشتم هنوز موفق به جذب حامی مالی نشده‌ام. فعالان اقتصادی و سرمایه گذاران ما شناخت کافی از کوهنوردی ندارند و برایشان تبلیغات و حمایت مالی در این عرصه ناشناخته است. امید چندانی هم به حمایت وزارت ورزش و جوانان هم ندارم. ایده‌های زیاد برای تبلیغ در کوهنوردی دارم، اما هنوز این موضوع نزد فعالان اقتصادی ما جا نیفتاده و کوهنوردی را جدی نمی‌گیرند و شاید هم به خاطر این که یک خانم پیگیر این ورزش به صورت حرفه‌ای است و به دنبال فتح قله‌های بلندتر است، تمایلی به حمایت ندارند. به هرحال، من علی رغم زمان کمی که تا زمان شروع این برنامه باقیمانده، هنوز امید دارم و تلاش می‌کنم تا زمینه‌های صعود موفق به قله ماناسلو را فراهم کنم.
انتهای پیام/