دکتر فاطمه غلامیان، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان بوشهر در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از بوشهر، گفت: درخت جَمبو متعلق به تیره مورد (Myrtaceae) است که نام فارسی آن یعنی جمبو از نام علمی گونه آن یعنی Eugenia jambolana گرفته شده است.
او افزود: از این تیره سه جنس اکالیپتوس، مورد و جمبو در استان بوشهروجود دارد؛ دو جنس اکالیپتوس و جمبو گونه‌های وارداتی و کاشته شده در استان بوشهر هستند، اما مورد، بومی استان بوشهر است.
این محقق حوزه کشاورزی ادامه داد: جَمبو گیاهی است درختی به ارتفاع متوسط ۶ تا ۱۰ متر که در جنوب آسیا مانند هندوستان، هندوچین، سریلانکا، اندونزی و بنگلادش می‌روید و از درختان همیشه سبز به شمار می‌رود که بیشتر در مناطق ساحلی و گرمسیری رشد می‌کند، به‌طوری‌که در شهر بوشهر از این درخت در مناطق ساحلی، بوستان‌ها و حتی خیابانها استفاده می‌شود.
غلامیان عنوان کرد: این درخت، دو نوع میوه ریز و درشت کروی تا بیضوی به رنگ کاربنی تا بنفش دارد که دارای طعم شیرین و ترش است.
او بیان کرد: میوه جمبو به‌صورت خوشه‌ای و منفرد بر روی شاخه‌های برگدار گیاه ظاهر می‌شود و از باردهی مناسبی برخوردار است، اما از جمله درختان مناطق گرمسیری است که نسبت به سرمای طولانی مدت و یا نزدیک به صفر حساس است.
عضو هیات علمی مرکز تحقیقات آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان بوشهر گفت: میوه جمبو همچون خرما دارای هسته بزرگی است، اما برخلاف هسته خرما که فقط حاوی یک جنین است هسته جمبو دارای چندین جنین زنده است. گلدهی درخت جمبو در اواخر فصل بهار تا اوایل فصل تابستان اتفاق می‌افتد و منظره زیبایی را پدید می‌آورد.
غلامیان ادامه داد: میوه این گیاه آبدار و گوشتی است و میوه‌های آن در حالت سبز یا رسیده شبیه به خوشه انگور به نظر می‌رسد.
او با اشاره به ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در میوه جمبو، افزود: هر ۱۰۰ گرم این میوه حدود ۲۵۱ کیلوژول انرژی دارد و دارای ۱۵.۵۶ گرم کربوهیدرات ها، ۰.۲۳ گرم چربی، ۰.۷۲ گرم پروتئین، ۸۳.۱۳ گرم آب، ۰.۰۰۶ میلیگرم تیامین، ۰.۰۱۲ میلیگرم ریبوفلاوین، ۰.۲۶ میلیگرم نیاسین، ۰.۱۶ میلیگرم ویتامین B۵، ۰.۰۳۸ میلیگرم ویتامین B۶، ۱۴.۳ میلیگرم ویتامین ث، ۱۹ میلیگرم کلسیم، ۰.۱۹ میلیگرم آهن، ۱۵ میلیگرم منیزیم، ۱۷ میلیگرم فسفر، ۷۹ میلیگرم پتاسیم و ۱۴ میلیگرم سدیم، ویتامین A و مواد معدنی و مواد شیمیایی فعال دارویی مانند فلاونوئیدها، ترپن ها و آنتوسیانین‌ها است.
عضو هیات علمی مرکز تحقیقات آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان بوشهر بیان کرد: میوه این درخت به دلیل سرشار بودن از ویتامین‌های مختلف در بهبود عملکرد طبیعی بدن و تقویت عمومی بدن بسیار موثر است. رنگدانه بنفش (آنتوسیانین) موجود در میوه این گیاه سرشار از آنتی اکسیدان است که خاصیت ضد التهابی دارد و در مهار رادیکال‌های آزاد موجود در بدن و از جمله کنترل برخی از انواع سرطان‌ها کاربرد دارد.
غلامیان با اشاره به طیف وسیع خواص دارویی میوه جمبو، عنوان کرد: این میوه خواصی مانند ضد عفونی کننده، ضد باکتریایی، ضد قارچی، ضد ویروسی، ضد ژنوتوکسیک، ضد التهاب، ترمیم کننده زخم، کاهش دهنده ضربان قلب، ضد حساسیت، ضد سرطان، کمک به بهبود بیماران شیمی درمانی شده، کاهش چربی کبدی، ضد اسهال، تامین بخشی از کلسیم در بیماران هیپوکلیسمی و ضد دیابت، خاصیت ضد دیابتی و کمک به درمان التهابات مزمن و همچنین عفونت و رفع سرفه را دارد.
او با بیان اینکه میوه جمبو در فصل تابستان به صورت تازه خوری رونق بیشتری دارد، بیان کرد: برای اینکه بتوان این میوه را نگهداری کرد آن را به صورت ژله، شربت، سرکه، انواع نوشیدنی‌های کاهش دهنده دمای بدن، طعم دهنده به صورت پودری و ادویه و رنگ دهنده های طبیعی به غذا‌ها و... استفاده می‌کنند.
این پژوهشگر حوزه کشاورزی و منابع طبیعی ادامه داد: از چوب درخت جمبو به دلیل استحکام برای ساخت ابزار‌های کشاورزی، اتاقک های چوبی، حصار‌ها و ... استفاده می‌شود. از برگ خشک شده جمبو نیز به‌جای توتون درون سیگار برای ترک سیگار استفاده می‌شود.
غلامیان با اشاره به اینکه ورود جمبو به ایران از زمان جنگ جهانی دوم صورت گرفته است، بیان کرد: ازدیاد درخت جمبو از طریق بذر، قلمه چوب سخت و همچنین خواباندن صورت می‌گیرد.
او معتقد است اگر بخواهیم کشت جمبو را در بوشهر گسترش دهیم باید از یک سو شرایط را برای پرورش این درخت فراهم کنیم و از سوی دیگر بازاری برای محصول آن بیابیم.
این پژوهشگر عنوان کرد: نوار ساحلی استان بوشهر با توجه به گرما و رطوبت می‌تواند جای مناسبی برای پرورش این درخت باشد،البته برای اینکه این گونه به عنوان گونه‌ای اقتصادی شناخته شود به طور حتم باید شرایط مناسبی برای آبیاری آن ایجاد کرد.
انتهای پیام/ک