خبرنگار به میان مردم رفته است تا نظر آنها را درباره طعم مرگ بپرسد.
به گزارش گروه فیلم و صوتباشگاه خبرنگاران جوان، هر کسی نگاه متفاوتی به قضیه مرگ دارد. در ویدئوی زیر خبرنگار به سراغ مردم رفته است تا نظر آنها را درباره مرگ بداند.
بستگی به نوع انسان دارد خوب باشد یا بد، اگر خوب باشد از عسل هم شیرین تر است، اگر بد باشد، تلخ و غیرقابل تحمل.
مالکوم ایگرگ
۰۵:۴۰ ۲۷ مرداد ۱۴۰۰
از آقازاده ها بپرسید . ازژن های خوب .
از ما ژنده پوش ها پرسیدن معنا نداره .
ناشناس
۲۰:۱۸ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
یه گزارشی درست کنین که مردمم به شوخی نگیرنش
علی
۱۷:۲۲ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
حقیقتا گزارش غافلگیر کننده ای بود
خدا قوت
خلاقانه بود
واقعا این جمله کوتاه ( احلی من العسل ) یه دنیا حرف داره
ناشناس
۱۶:۰۰ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
شیرین تر از زهر عسله لامذهب
علی
۱۱:۵۸ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
همه اش تقصیر پدر و مادر هاست که ما را به دنیا آورده اند وگرنه ما را چه به زندگی و مرگ
ناشناس
۲۲:۳۱ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
ساکت باشی سنگینتره اول فکر کن بعد حرف بزن که دیگه چرت و پرت نگی. ناراحتی؟ بدرک
ناشناس
۱۳:۳۴ ۲۷ مرداد ۱۴۰۰
موافقم
مجیدبیگ
۱۱:۴۳ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
ایول ... غافلگیر کننده بود... ضربه آخر رو تو گزارش دوسداشتم
ناشناس
۱۱:۴۰ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
ماسک رو بر میداره تا صورتش دیده بشه
وااااااای عجب قیافه ای
داریم به قهقرا میریم
ناشناس
۲۰:۵۸ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
چرا از زندگـــی نمی گوئیـــد مـــــر گ چه طعمـــی دارد یعنــــــــــــــــی چـــــــــــــی ؟ چـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا آقــــــــــــــــــــــــــــــــا زاده هــــــــــــــــا در کانادا آمریکا و انگلیس و. سایر کشورهای اروپائی تشریف دارند چــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ناشناس
۲۰:۱۵ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
من که به خداگفتم خدایابهشت هم مال خودت فقط کاری کن اصلاوجود نداشته باشم.
ناشناس
۲۲:۳۴ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
بده من نمیخوای! اگه بدبخت و فقیر به دنیا بیای مقصر تو نیستی ولی اگه فقیر و بدبخت از دنیا بری صد درصد نتیجه کارای خوته
ناشناس
۲۰:۰۸ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
افسرده دلم اسیرِ سرگردانی‌ست
زندانیِ کُنج قفس حیرانی‌ست
مانند کسی که غرق اقیانوس است
وز هیچ کرانه ساحلی پیدا نیست
ناشناس
۲۰:۰۸ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
هر روز، دل آشفته‌تر از دیروزم
در آتش اضطراب‌ها می‌سوزم
یا دلهره عاقبت مرا خواهد کُشت
یا زاری و آه و ناله‌ی جانسوزم
ناشناس
۲۰:۰۷ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
از آمدنم نبود گردون را سود
وز رفتن من جلال و جاهش نفزود
وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود
این آمدن و رفتنم از بهر چه بود
ناشناس
۲۰:۰۷ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست
ناشناس
۲۰:۰۶ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
چون حاصل آدمی در این شورستان
جز خوردن غصه نیست تا کندن جان
خرم دل آنکه زین جهان زود برفت
و آسوده کسی که خود نیامد به جهان
ناشناس
۲۰:۰۶ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
بر شاخ امید اگر بری یافتمی
هم رشته خویش را سری یافتمی
تا چند ز تنگنای زندان وجود
ای کاش سوی عدم دری یافتمی
ناشناس
۱۹:۴۵ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
چرا با احساسات مردم بازی میکنید؟نوجوان صحرای کربلا با عقلانیت تمام به این نتیجه رسیده بود که در شرایط حاکم بر آن زمان تبعیت از امام حق ولو به قیمت از دست دادن جانش ارزشمند و گوارا است!حالا شما از یک نوجوان با شرایط فعلی عصر و زمانمان سوالی مشابه میپرسید ؟!!!
ناشناس
۱۹:۴۱ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
کاش بجای مرگ طعم زندگی را میچشیدیم
ناشناس
۲۳:۱۹ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
دلم میخواد قبل از اینکه بمیرم زندگی میکردم . دیگه بلایی سرمون آوردن که هر روزمون شده مرگ . کاشکی yjcسوالشا برعکس میگفت
ناشناس
۱۹:۲۶ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
دوستان عزیز از اونئرش نمی ترسید که مرگ براتون شیرینه ماشاالله همه ادم خوب و بیگناه قبل از جواب دادن بد نیست یه کم فک کنین در هر صورت سراغتون می اد
ناشناس
۱۹:۱۰ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
مرگ حق است.
چه دوست داشته باشید چه نداشته باشید
ناشناس
۱۹:۰۷ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
حالا به جایی رسیدین که از طعم مرگ گزارش میگیرین؟!
ناشناس
۲۲:۳۵ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
تنها راه همینه
ناشناس
۱۸:۵۶ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
مرگ حقه کرونا و ماشینای ایران خودرو سایپا فقط وسیله ان
ناشناس
۱۸:۵۵ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
میدونی تلخ تر از مرگ چیه اینه که هیچ وقت از بین نمیری نابودی در این دنیا وجود نداره اونایی که فکر میکنن با مرگ نیست میشن سخت در اشتباهن.
ناشناس
۱۸:۵۱ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
دیگه همه با مرگ زندگی می کنیم
چیز عجیبی نیست هر وقت دلش بخواد میاد سراغمون
حالا چرا بعضی بد می دونند ونباید بگی !!! تعجبه
مال ایران هم نیست هر کجا بری به وقتش میاد
ناشناس
۱۸:۴۹ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
مرگ = آزادی از قفس کدوم قفس ؟
ناشناس
۱۸:۴۱ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
برید دنبال موضوعی که مردم را شاد کنه تلوزیون هم صبح تا شب همینا را پخش میکنه
ناشناس
۱۸:۱۴ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
طعم زندگی در ایران
ناشناس
۱۷:۵۸ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
بعدم لازم نیست از بچه ها بپرسین مرگ چه طعمی داره
با این وضع مملکت و گرونی اینا همه مردن خبر ندارن
ناشناس
۱۷:۵۷ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
چرا از مرگ میترسیم یا مزش تلخ و شوره؟؟؟؟
این مرگ نیست که تلخه نمیشه چیزی که ادم نچشیده رو مزه دار نشون بدیم این مثل این میمونه که ادم یه میوه که اصلا ندیده رو بگه تلخه یا شیرینه
به نظرم طعمی که افراد به مرگ میدن بازخورد گناهانشون داره در دنیا
هرچه ادم پاک تر باشه طعمش شیرینتر و هرچه به خودمون و گناهانمون نگاه میکنیم طعمش رو به تلخی میره. پس حس ما از مرگ اینه گناهانمونه
ناشناس
۱۷:۵۲ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
بجای امید دادن به جوونا،دارن از یه بچه چه سوالی میکنن.
ناشناس
۱۷:۴۹ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
مرگ شیرین تر ازعسل..کاش خدا دلش برام بسوزه و زودتر نصیبم کنه
ناشناس
۱۷:۴۳ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
برای یک ایرانی
احلی من العسل
ناشناس
۱۷:۳۵ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
من خودم از مرگ خوشم نمیاد. از زندگی هم متنفرم. چیزی که دوست دارم، "نبودن" هست. مثل زمانی که هنوز به دنیا نیومده بودم؛ به قول حکیم خیام: ای کاش سوی "عدم" دری یافتمی.
ناشناس
۱۷:۳۳ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
جالبه که خبرنگاران عزیز هیچوقت نمیرن از مسئولین درباره مشکلات سوال کنند. و صبر می کنند تا خود مسئولین هر وقت دوست داشتند حرفی بزنند و خبرنگارها هم اون حرف رو منتشر کنند.
اما نوبت به مردم که می رسه، خود خبرنگارها به صورن فعالانه میکروفون به دست می گیرند و میرن در میان مردم و می پرسند مرگ چه مزه ای داره؟
ممنون از زحمات بیدریغتان.
ناشناس
۱۷:۱۹ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
حلال مشکلات..
saeid
۱۷:۱۷ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
این کلیپ اصلا گزارش خوبی نیست که از جوونها همچین سوالی میپرسه. جوان باید همیشه امید داشته باشه به زندگی نه اینکه ازش بپرسی مرگ چه طعمی داره.
ناشناس
۲۰:۰۵ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
عموجون دلت خوشه ها. نوجوون دیگه باقی مونده؟ امید کیلو چنده؟ من از روزی که مدرسه م تموم شد و وارد جامعه شدم، حس میکنم یه پیرمرد ۱۰۰ ساله ام. یه جوری دیگه بخوام بگم، آرزو می کنم الان ۱۰۰ سالم بود و تنها کارم، انتظار مرگ بود. اما الان وضعم خیلی بدتره. الان علاوه بر انتظار مرگ، باید یک عمر، بدبختی های این دنیای پوچ و مزخرف رو تحمل کنم. بعدش تازه منتظر مرگ باشم.
چون من و امثال من هیچوقت به هیچ کجا نمیرسیم. همونطور که پدر من و پدربزرگ من و پدران پدربزرگ من، تمام عمرشون صرف یه لقمه نون و یه آلونک برای سپری کردن عمرشون شد. نیاکان من عمرشون تلف شد و بعدش هم مُردند و هیچکس (حتی خود من) نمی دونم اسمشون چی بود و کجا دفن شدن. من هم همین سرنوشت در انتظارمه. بچه که بودم، آرزوهای بچگانه داشتم و فکر می کردم در آینده یک شخص مهم خواهم بود؛ اما گذر زمان کاخ آرزوهای آدم رو ویران میکنه. الان به یقین رسیده ام که من هیچکس نبوده ام و هیچکس هم نخواهم بود. به قول سهراب سپهری، مثل ریگ باد آورده ای هستم که یه روز هم باد من رو خواهد بُرد.
ناشناس
۲۰:۲۲ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
من خودم یه دانش آموزم که میرم سال یازدهم
اینقدر روم در همین سن پایین فشار روانی هستش که دیگه بریدم نمیدونم دیگه چیکار کنم از نظر درسی
ناشناس
۱۷:۱۵ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
شیرین تر از عسل این دنیا واقعا چی داره که بخوایم توش بمونیم.
ناشناس
۱۷:۰۷ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
به لطف این تورم و فشار اقتصادی مرگ برایِ منِ معلول شدید شیرین تر از عسل است
ناشناس
۱۶:۴۴ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
خجالت بکشید این همه مصیبت کم نیست که شما هم نوبرین
ناشناس
۱۹:۱۰ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
کدوم مصیبت؟؟
ناشناس
۱۶:۳۳ ۲۵ مرداد ۱۴۰۰
اگه تو ایران زندگی کنی مرگ طعمی شیرین تر ازعسل داره
از ما ژنده پوش ها پرسیدن معنا نداره .
خدا قوت
خلاقانه بود
واقعا این جمله کوتاه ( احلی من العسل ) یه دنیا حرف داره
وااااااای عجب قیافه ای
داریم به قهقرا میریم
زندانیِ کُنج قفس حیرانی‌ست
مانند کسی که غرق اقیانوس است
وز هیچ کرانه ساحلی پیدا نیست
در آتش اضطراب‌ها می‌سوزم
یا دلهره عاقبت مرا خواهد کُشت
یا زاری و آه و ناله‌ی جانسوزم
وز رفتن من جلال و جاهش نفزود
وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود
این آمدن و رفتنم از بهر چه بود
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست
جز خوردن غصه نیست تا کندن جان
خرم دل آنکه زین جهان زود برفت
و آسوده کسی که خود نیامد به جهان
هم رشته خویش را سری یافتمی
تا چند ز تنگنای زندان وجود
ای کاش سوی عدم دری یافتمی
چه دوست داشته باشید چه نداشته باشید
چیز عجیبی نیست هر وقت دلش بخواد میاد سراغمون
حالا چرا بعضی بد می دونند ونباید بگی !!! تعجبه
مال ایران هم نیست هر کجا بری به وقتش میاد
با این وضع مملکت و گرونی اینا همه مردن خبر ندارن
این مرگ نیست که تلخه نمیشه چیزی که ادم نچشیده رو مزه دار نشون بدیم این مثل این میمونه که ادم یه میوه که اصلا ندیده رو بگه تلخه یا شیرینه
به نظرم طعمی که افراد به مرگ میدن بازخورد گناهانشون داره در دنیا
هرچه ادم پاک تر باشه طعمش شیرینتر و هرچه به خودمون و گناهانمون نگاه میکنیم طعمش رو به تلخی میره. پس حس ما از مرگ اینه گناهانمونه
احلی من العسل
اما نوبت به مردم که می رسه، خود خبرنگارها به صورن فعالانه میکروفون به دست می گیرند و میرن در میان مردم و می پرسند مرگ چه مزه ای داره؟
ممنون از زحمات بیدریغتان.
چون من و امثال من هیچوقت به هیچ کجا نمیرسیم. همونطور که پدر من و پدربزرگ من و پدران پدربزرگ من، تمام عمرشون صرف یه لقمه نون و یه آلونک برای سپری کردن عمرشون شد. نیاکان من عمرشون تلف شد و بعدش هم مُردند و هیچکس (حتی خود من) نمی دونم اسمشون چی بود و کجا دفن شدن. من هم همین سرنوشت در انتظارمه. بچه که بودم، آرزوهای بچگانه داشتم و فکر می کردم در آینده یک شخص مهم خواهم بود؛ اما گذر زمان کاخ آرزوهای آدم رو ویران میکنه. الان به یقین رسیده ام که من هیچکس نبوده ام و هیچکس هم نخواهم بود. به قول سهراب سپهری، مثل ریگ باد آورده ای هستم که یه روز هم باد من رو خواهد بُرد.
اینقدر روم در همین سن پایین فشار روانی هستش که دیگه بریدم نمیدونم دیگه چیکار کنم از نظر درسی