به گزارش خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، المپیک ۲۰۲۰ هم تمام شد؛ دیروز اختتامیه این رویداد جهانی ورزشی برگزار شد و رفته رفته ورزشکاران حاضر در این رویداد به وطنشان بر می‌گردند.
المپیک ۲۰۲۰ با همه اشک‌ها و لبخندهایش به پایان رسید؛ چه بسیار ورزشکارانی که آمده بودند برای کسب مدال طلا و ناباورانه حذف شدند و چه زیاد قهرمانانی که در عین ناباوری تلاششان نتیجه داد و مدال گرفتند در حالی که کسی انتظارش را نداشت.
المپیک ۲۰۲۰ پر بود از خنده، شادمانی، اشک، اندوه و فریاد. نه راکت پرت کردن نیما عالمیان یادمان می‌رود و نه راکت شکستن نوواک جوکوویچ را. جوکویی که آمده بود در غیاب رقبای اصلی‌اش رافائل نادال و راجر فدرر مدال المپیک بگیرد، دستش از مدال کوتاه ماند و حتی برنز را هم به خانه نبرد.
یادمان نمی‌رود ورزشکاری را که مدال طلایش را با حریف ایتالیایی خود شریک شد و اشک شوق را به چشمان او آورد. یادمان نمی‌رود گریه‌های رضا اطری بعد از شکست در دیدار نیمه نهایی را؛ یادمان نمی‌رود حسن یزدانی و فریادهایش بعد از شکست در ثانیه‌های آخر کشتی با دیوید تیلور آمریکایی را. لحظه‌ای را که با حسرت روی تشک کشتی زد و پذیرفت که مدال طلای المپیک از کفش رفته است. یادمان نمی‌رود که با بغض گفت «قسمت ... نبود دیگه. شرمنده مردم هستم ...»
باز هم یادمان نمی‌رود حمیده عباسعلی و سجاد گنج زاده را که با وجود آسیب‌دیدگی برای افتخارآفرینی کشورمان در اولین و آخرین حضور کاراته در ایران جنگیدند. عباسعلی حذف شد، اما گنج زاده یک مدال طلای دراماتیک را برای ما به ارمغان آورد.
کاروان ورزشی ایران در رقابت‌های المپیک توکیو با ۳ مدال طلا (جواد فروغی، محمدرضا گرایی و سجاد گنج زاده)، ۲ مدال نقره (علی داودی و حسن یزدانی) و ۲ مدال برنز (محمد هادی ساروی و امیرحسین زارع) به کار خود پایان داد. تا این لحظه ایران در رده بیست و هفتم جدول المپیک توکیو قرار دارد.
روز‌های اول المپیک توکیو را با طلا شروع کردیم؛ طلایی که جواد فروغی در رشته تیراندازی برای ما گرفت و روز آخر هم طلایی شدیم؛ طلایی که به قیمت بیهوش شدن سجاد گنج زاده کاراته کای کشورمان به دست آمد. ما این طلا‌ها را از رشته‌هایی گرفتیم که امید زیادی برای مدال آوری‌شان نداشتیم. باز هم از همان ابتدای المپیک حرف از مدال آوری کشتی‌گیران، تکواندوکاران و شمشیربازان بود. این در حالی است که بسیاری از کشور‌ها در رشته‌های شنا، دو و میدانی، ژیمناستیک و ... مدال آوردند. باز هم المپیکی دیگر آمد و رفت و ما دستاوردی در بسیاری از رشته‌های ورزشی نداشتیم. حتی در رشته‌هایی که امید مدال آوری برای ما بودند (تکواندو، شمشیربازی و ...) اتفاق خوبی برایمان نیفتاد.
المپیک ۲۰۲۰ کرونازده بود و اوایل آغازش حرف از لغو این مسابقات بود؛ اما با همه سختی‌ها برگزار شد. المپیک بعدی سه سال دیگر است؛ پاریس ۲۰۲۴. خیلی از کشور‌ها از همین امروز برای سه سال بعد استارت زده اند. ما چطور؟ سه سال دیگر هم حرف و حدیث از نبود امکانات و چشم امید داشتن به کشتی گیران است؟! کاش مسئولان محترم از همین امروز شروع کنند و برای گرفتن نتیجه درخشان در المپیک بعدی برنامه‌ریزی کنند. گذشته‌ها هرچه بود گذشت و رفت؛ باید به آینده فکر کنیم.
بیشتر بخوانید:
انتهای پیام/