واکاوی اعتصاب تولیدکنندگان آب شیرین چابهار

به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از زاهدان ،  این روز‌ها آب شرب بهداشتی مردم چابهار معضل دیگری شده بر بحران‌هایی که پیش از این در این شهرستان وجود داشته و علاوه بر نوسانات برق و نبود زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی و از همه مهم‌تر شیوع کرونای نوع دلتا، حالا باید مردم کمبود آب شیرین را نیز تحمل کنند و برای این مورد نیز صف بکشند.

یکی از تولیدکنندگان آب شیرین که واحد تولیدی‌اش را مدتی تعطیل کرده بود، می‌گوید: دولتی‌ها فقط قیمت تعیین می‌کنند و حمایتی نمی‌کنند در حالی که این قیمت اصلاً نمی‌صرفد، البته اگر آن‌ها مدیریت بلد بودند هیچ وقت کار به اینجا نمی‌کشید که من تولیدکننده مجبور شوم واحد تولیدی‌ام را تعطیل کنم . 

بستن برخی مغازه‌ها برای اعتراض به قیمت

برخی از تولیدکنندگان و توزیع کنندگان آب شیرین چابهار به دلیل اعتراض به قیمت‌های تعیین شده برای آب شیرین دست به اعتراض زده‌اند و حالا می‌گویند این قیمت‌ها برای ما نمی‌صرفد و قیمت‌های بالاتری مانند دبه ۲۰ لیتری ۲۵۰۰ تومان را قیمتی عادلانه می‌دانند، در حالی که اکنون دبه ۲۰ لیتری را ۱۳۰۰ تومان می‌فروشند.

از سوی دولت حمایت نمی‌شویم

خورشید بزرگ‌زاده یکی از فعالان تولید و عرضه آب شیرین شهر چابهار است در این باره می‌گوید: باوجود تعیین قیمت از سوی دولتی‌ها برای آب تولیدی، هیچ حمایتی از سوی ارگان‌های دولتی و مراکز ذیربط انجام نمی‌شود.

این تولیدکننده آب شیرین توضیح می‌دهد: دستگاه آب شیرین‌کن من خراب شده و من با این قیمت‌ها دیگر نمی‌توانم پول تعمیر و تجهیز و سرویس آن را تأمین کنم، پس چه دلیلی دارد که واحد تولیدی خود را باز نگه دارم آن هم وقتی که دولتی‌ها هیچ حمایتی از من که تمام تجهیزات دستگاه من خارجی است نمی‌کنند و از طرفی هم به صورت لحظه‌ای قیمت تجهیزات در بازار بالا می‌رود و حتی مرکز بهداشت شهرستان نیز کلر به ما نمی‌دهد.

بزرگ‌زاده می‌افزاید: «ممبران» دستگاه باید عوض شود، اما توان مالی نداریم فیلتر‌های شنی آن باید عوض شود؛ هفت مرحله لازم است تا یک آب شیرین شود که سرویس کردن این دستگاه هزینه هنگفت می‌برد و هر شش ماه یک بار ممبران باید تغییر کند، اما پول نداریم و این قیمت‌ها اصلاً برای ما نمی‌صرفد.

تنها ۳۵ درصد آب شیرین می‌شود

وی توضیح می‌دهد: اکنون تنها ۳۵ درصد آب را می‌توانم با این دستگاه شیرین کنم که از یک تانکر پنج هزار لیتری که من باید تنها ۳۵ لیتر را به فروش برسانم مقداری کمی برای من می‌ماند، یک حساب و کتاب ساده کنند و ببینند ۳۵ درصد ۵۰۰۰ لیتری چند دبه ۲۰ لیتری می‌شود و اصلاً آیا می‌شود من با این قیمت به تولید ادامه بدهم.

این تولیدکننده آب شیرین ادامه می‌دهد: هزینه تعویض فیلتر شنی‌ها بسیار بالا است و فقط از شما خواهش می‌کنم بیایید به دستگاه من نگاه کنید، کاملاً فیلتر شنی‌ها پوسیده‌اند، خب مشخص است آبی که این دستگاه تولید خواهد کرد کیفیت لازم برای استفاده را نخواهد داشت؛ جزو اولین نفراتی بودیم که از سال ۸۶ در اینجا کار آب‌شیرین‌کن را شروع کردیم، اما الان کار را به جایی رسانده‌اند که می‌خواهیم تعطیل کنیم و برویم. 

قیمت ها برای ما نمی‌صرفد

وی می‌افزاید: آن موقعی که ما آمدیم آب معدنی‌های یک و نیم لیتری که کیفیت شان اصلاً با آب شیرین ما تفاوتی ندارد، ۱۵۰ تومان بود و ما ۲۰ لیتری را می‌فروختیم ۲۰۰ تومان، اما الان بطری‌های آب معدنی یک و نیم لیتری پنج هزار تومان است در حالی که ۲۰ لیتر را ما ۱۳۰۰ تومان می‌فروشیم، آیا این با عقل و منطق می‌خواند.

اداره آب به ما آبی نمی‌دهد

وی می‌افزاید: اکنون به زاهدان سر بزنید تانکر پنج هزار لیتری ۱۵ هزار تومان است، اما پنج هزار لیتر در چابهار ۱۰۰ هزار تومان می‌شود در حالی که آن‌ها در زاهدان آب را ۱۵۰۰ تومان می‌فروشند مادر همان مقدار آب را هزار و ۳۰۰ تومان! چرا که در زاهدان آن‌ها آب شبکه شهری را استفاده می‌کنند، اما ما مجبوریم آب را از چاه به مغازه بیاوریم و از اداره آب هم خواستیم که بیایند به ما آب شهر بدهند، اما با ما همکاری نمی‌کنند و اجازه نمی‌دهند از آب شهر استفاده کنیم.

آیا آب سالم و بهداشتی به دست شهروندان می‌رسد؟

در ادامه به بررسی میدانی از شهر نیز رفتیم تا صحبت‌های همه توزیع کنندگان و تولیدکنندگان آب شیرین را با مسئولان مربوطه بشنویم که یکی از این توزیع کنندگان آب گفت: بیشتر ما توزیع کنندگان آب را از تولیدکنندگان عمده می‌خریم، با این حال تانکری که آب را برای ما می‌آورد همان تانکری است که آب شور را نیز برای آن‌ها می‌برد و اصلاً مشخص نیست آب بهداشتی در اختیار ما قرار گرفت است یا خیر؟ از مرکز بهداشت نیز کلر می‌خواهیم، اما آن‌ها نیز امتناع می‌کنند.

تولیدکننده دیگری که در شهر کار می‌کند، این موضوع را بیشتر باز می‌کند و توضیح می‌دهد: بیشتر تانکر‌های آب سطح شهر هر آبی را جابجا می‌کنند و اگر توجه هم کرده باشید ته هر تانکر نیز مقداری ۲۰۰ الی ۳۰۰ لیتری جا می‌ماند که مشخص نیست چطور با وجود چنین موضوعی انتظار داریم آب سالم و آشامیدنی در اختیار مردم شهر قرار بگیرد.

یک تولیدکننده آب شیرین دیگر که در سطح شهر مغازه دارد می‌گوید: دستگاه‌های ما دیگر جواب نمی‌دهند و با این قیمت‌هایی که داریم آب را می‌فروشیم اصلاً توان خرید تجهیزات و سرویس کردن دستگاه را نداریم در حالی که هر کدام از فیلتر‌ها بین شش تا یک سال باید تعویض شوند، اما مسئولان فقط بلد هستند به ما قیمت دستوری بدهند و اصلاً توجه ندارند که سلامت مردم چه خواهد شد، آیا با اجبار کردن ما به باز نگه داشتن مغازه‌هایمان قرار است فرجی نائل شود در حالی که می‌دانیم دوباره هیچ حمایتی از ما نخواهند کرد.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/ع