به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در شرایطی که در بسیاری از نقاط جهان مردم در حال خارج شدن از قرنطینه هستند، کارشناسان می گویند که رسیدگی به سلامت روانی باید در صدر اولویت های ما قرار داشته باشد. تنها در ایالات متحده، رواج نشانه های افسردگی نسبت به دوران پیش از شروع کرونا سه برابر شده است. برخی از گروه های پرخطر مانند کادر درمان و کسانی که کمتر از ۳۰ سال سن دارند، در خطر بیشتری نسبت به دیگران در زمینه ابتلا به افسردگی و اضطراب قرار دارند. تمرین ورزشی مداوم- مانند شنا کردن، دویدن، یوگا، تمرینات تناسب اندام و حتی تای چی- همچنان یکی از ابزارهای قدرتمند برای بهبود مزاج و خلق و خو و به طور کلی سلامت روانی افراد است.
بیشتر بخوانید
بر اساس تحقیقی که در سال ۲۰۱۶ صورت گرفته، تمرینات ورزشی در درمان افسردگی تاثیری برابر با مصرف داروهای ضد افسردگی و شرکت در جلسات روان درمانی داشته است.
در حالی که بخشی از این تاثیر نتیجه ترشح ماده اندورفین در بدن است، تمرین ورزشی می تواند تغییرات ساختاری مهمی را نیز در مغز سبب شود، به ویژه در ساختار بخش پیشین مغز که هیپوکامپوس نام دارد. همراه با بخش دیگری از مغز که آمیگدال نام دارد، هیپوکامپوس به شدت در شکل گیری خاطرات و کنترل احساسات دخالت دارد. با گذشت زمان و تمرینات منظم هوازی- مانند دویدن و شنا کردن- التهاب کاهش یافته و رشد اعصاب در هیپوکامپوس افزایش می یابد در حالی که تاثیرات مثبتی روی اخلاق و حافظه دارد. در نقطه مقابل، کاهش حجم هیپوکامپوس با رشد ناهنجاری خلقی مانند افسردگی و بیماری دوقطبی شخصیتی همراه بوده است. سلامت روانی تنها چیزی نیست که در نتیجه شیوع کرونا تحت تاثیر قرار گرفته است: بدن ما نیز به اندازه خود تحت تاثیر منفی شیوع کرونا و قرنطینه ناشی از آن قرار گرفته است. برای مثال، در ایالات متحده، هر شهروند در دوران قرنطینه به طور متوسط با ۷ پوند افزایش وزن مواجه شده است.
دانیل لیبرمن استفاده بیولوژی تکاملی انسان در دانشگاه هاروارد در این باره می گوید: «تاثیر کووید بر سلامت دراز مدت نگران کننده است. فهمیدن اینکه تا چه اندازه این افزایش وزن در اثر رژیم غذایی، تمرینات ورزشی یا استرس بوده دشوار است اما کاهش فعالیت فیزیکی به خوبی مستند شده به وضوح یکی از این دلایل است». همانند دیگر روش های تمرین هوازی، شنا کردن نیز روشی بسیار عالی برای تقویت عضلات و سوزاندن چربی است. اما شنا کردن یک مزیت افزوده نیز دارد: شناگران به طور معمول هفت برابر انرژی بیشتری در مقایسه با دویدن برای پیمودن مسافتی یکسان مصرف می کنند. این موضوع بدین دلیل است که انسان ضرورتاً به عنوان شناگران خبره تکامل نیافته است. سریع ترین شناگران به سرعت ۴.۵ مایل در ساعت می رسند، سرعتی که اکثر افراد از راه رفتن سریع تا دویدن آرام به آن می رسند. در حالی که این بخش از ورزش شنا برای افراد تازه کار خسته کننده است، وقتی پای کاهش وزن به میان می آید، این موضوع نقطه قوت شنا در مقایسه با دیگر ورزش های هوازی است.
جنبه های دیگری از شنا کردن وجود دارد که آن را به شکل خاص ورزش های هوازی با مزایای منحصربفرد برای سلامت تبدیل می سازد. برای مثال، در هنگام شنا، بدن ما تقریباً به طور کامل در حالت افقی قرار دارد که بازگشت خون از سیستم سیاهرگی به قلب را افزایش می دهد. این جنبه متمایز شنا کردن با یک مزیت قلبی عروقی نیز همراه است. برای مثال، حداکثر ضربان های قلب در هنگام شنا کردن و در مقایسه با دویدن حدود ۱۰ تا ۱۵ ضربان کمتر است و این موضوع مدت زمان ریلکس بودن قلب و پر شدن آن از خون را افزایش می دهد. در نتیجه، حجم پمپاژ قلب یا مقدار خونی که توسط قلب در هر ضربان پمپاژ می شود در هنگام شنا کردن حدود ۳۰ تا ۶۰ درصد افزایش می یابد. شنا کردن همچنین از دیگر انواع ورزش های هوازی متفاوت است زیرا بر تنفس کنترل شده تمرکز دارد. با گذشت زمان، این موضوع می تواند به افزایش در ظرفیت دائم ریه و بهبود کارکرد کلی ریه منجر شود.
منبع:روزیاتو
انتهای پیام/