آتش بر؛ ناجی جنگل‌ها از آتش سهل انگاری برخی کشاورزان

به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از گرگان،   آتش را به جان زمین کشاورزی اش می‌اندازد به خیال اینکه کاه و کلش بقایای محصولی که برداشت کرده است هر چه سریعتر از روی زمین زراعی اش پاک شود، غافل از اینکه دود این آتش هم به چشمان خودش می‌رود هم به چشمان همسایه اش.

متاسفانه بسیاری از کشاورزانی که زمین هایشان در حاشیه جنگل قرار دارد رسم همسایگی را با جنگل‌ها خوب به جا نمی‌آورند و سالانه بیش از ۱۰۰ هکتار از جنگل‌های شمال طعمه حریق می‌شود.

به گفته مسئولان منابع طبیعی گلستان تنها در اردیبهشت و خرداد امسال حدود ۳۰ هکتار از جنگل‌ها در گلستان بر اثر حریق که منشا آن آتش زدن زمین‌های کشاورزی بوده، آسیب دیده است.

اما برای نجات جنگل‌ها از آتش سهل انگاری که برخی کشاورزان به زمین‌های کشاورزی خود می‌زنند یک راه وجود دارد و آن هم حفر "آتش بر" است.

آتش بر به حفر خندق یا گودالی گفته می‌شود که در فاصله چند متری بین زمین کشاورزی و جنگل با تراکتور ایجاد می‌شود و اجازه نمی‌دهد آتش از زمین کشاورزی به جنگل منتقل شود.

آقای امینی یکی از جنگلبانان گلستانی است، او می‌گوید حفر آتش بر خیال ما را تا حدودی راحت کرده است چراکه قبلا آتش سوزی به جنگل سرایت می‌کرد و درختان زیادی میسوختند، اما حالا با این آتش بری که ما حفر می‌کنیم خیالمان راحت می‌شود و دیگر استرسی نداریم که آتش از زمین به جنگل سرایت کند.

اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری گلستان عملیات حفر آتش بر را در حاشیه جنگل‌ها انجام می‌دهد، اما برای اینکه کار حفر آتش بر گسترش پیدا کند برخی کشاورزان هم پای کار آمدند تا سرعت بیشتری به حفر آتش بر‌ها بدهند.

آقای مهستانی یکی از این کشاوزان است که ۱۴ روزه مشغول انجام این کار است، او می‌گوید: در ۱۰ هکتار از زمین‌های خودمان آتش بر زدیم و حالا برای نجات جنگل هایمان کمک می‌کنم تا سایر کشاورزان هم آتش بر حفر کنند.

به گفته لطفی مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری گلستان گرچه آتش بر طرح حفاظتی و مفیدی است، اما برای هر کیلومتر ۴۰۰ هزار تومان خرج روی دست بیت المال می‌گذارد.

مسئولان جهاد کشاورزی سال هاست که کشاورزان را به آتش نزدن مزارع خود تشویق می‌کنند و از آن‌ها می‌خواهند روش کشاورزی حفاظتی را در پیش بگیرند.

اما متاسفانه سالانه کشاورزان زیادی در گلستان برای پاکسازی زمین زراعی خود و آماده کردن زمین برای کشت محصولات، اقدام به آتش زدن کاه و کلش مزارع می‌کنند که علاوه بر مشکلات زیست محیطی و بعضا سرایت آتش به منابع طبیعی، کیفیت خاک اراضی برای کشت محصول بعدی را هم کاهش می‌دهد.

احمد نوری کارشناس کشاورزی در این رابطه گفت: در کشاورزی حفاظتی سطح پوششی زمین نباید سوزانده شود چراکه بقایای گیاهی برای حفظ ذخیره رطوبت خاک و جلوگیری از فرسایش و افزایش ماده آلی خاک تاثیرگذار هستند.

او افزود: از طرفی سوزاندن بقایای گیاهی باعث افزایش گاز گلخانه‌ای و تحمیل هزینه‌های سنگین به کشور می‌شود.

نوری ادامه داد: در کشاورزی به روش حفاظتی ماده آلی خاک حفظ می‌شود چراکه در این روش کشاورز در باقی مانده محصولات قبلی زمین زراعی اش کشت جدید را انجام می‌دهد.

گرچه آتش زدن زمین‌های زراعی جرم محسوب می‌شود و همه ساله مسئولان جهاد کشاورزی نسبت به این امر تذکر می‌دهند، اما باز هم شاهد این اقدام از سوی کشاوزرانی هستیم که در کمترین زمان به دنبال بیشترین بهره وری هستند و منابع عالی خاک برایشان اهمیتی ندارند.


گزارش از مونا محمد قاسمی

انتهای پیام/ق