به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، گجت‌ها ابزارهای جدیدی نیستند و در حال حاضر این فناوری در حال افزایش و پیشرفت خوبی است. اکوسیستم گسترده اینترنت اشیا (IoT) نیز همین است. اگرچه در حال حاضر استفاده از سیلیکون کریستالی سنتی به عنوان پایه یا بستر تراشه‌های واقعی استفاده می‌شود، اما در مقابل، دستگاه‌های الکترونیکی انعطاف پذیر بومی از لایه‌هایی مانند کاغذ، فویل فلزی یا ماده‌ای مانند پلاستیک PlasticARM استفاده می‌کنند.
ترانزیستور‌های (TFT) در بالای آن بستر پیوند می‌خورند و در نتیجه تراشه‌های قابل انعطاف ایجاد می‌شوند و مزایای این فناوری فراتر از انعطاف پذیری است و TFTها را می‌توان روی لایه‌های قابل انعطاف با هزینه بسیار کمتری که ترانزیستور‌های میدان اثر اکسید فلزی-نیمه هادی (MOSFET) ساخته شده بر روی ویفر‌های سیلیکون کریستالی ساخت. محصولات نهایی همچنین تمایل دارند که نازک‌تر و راحت باشند و روی سطوح مختلف قرار بگیرند.
بیشتر بخوانید
توجه به این نکته مهم است که PlasticARM یک اثبات واقعی و کاربردی از مفهوم دارد که توسط ARM ایجاد شده و مساحت آن ۵۹.۲ میلی متر مربع (بدون پد) است و شامل ۵۶۳۴۰ دستگاه (نوع TFT به علاوه مقاومت) یا ۱۸۳۳۴ دروازه معادل NAND۲ بوده که حداقل ۱۲ برابر بیشتر از بهترین مدار مجتمع قبلی و شبکه (BNN) FlexIC) است. میکروپروسسور می‌تواند تا ۲۹ کیلوهرتز کلاک شود و فقط ۲۱ مگاوات مصرف می‌کند که عمدتا (> ۹۹ ٪) توان استاتیک دارد، پردازنده ۴۵ ٪، حافظه ۳۳ ٪ و لوازم جانبی ۲۲ ٪ را تشکیل می‌دهد.
SoC از ۲۸ پایه استفاده می‌کند که شامل ساعت، تنظیم مجدد، GPIO، پین و سایر پین‌های اشکال زدایی هست و به زبان ساده‌تر، این یک تراشه ۳۲ بیتی ARM کاربردی است. نه تنها پردازنده، بلکه حافظه، ورودی-خروجی کار می‌کند.
انتهای پیام/