زینب عرفانیان نویسنده کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است»، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره موضوع این کتاب گفت: «درگاه این خانه بوسیدنی است» روایتی است خواندنی از خاطرات مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی‌پور. خاطراتی از روز‌هایی که کنار فرزندانش گذراند و خاطراتی از روز‌هایی که با یادشان روزش را شب و شبش را روز کرد.
وی درباره قالب داستانی و نحوه پرداخت به روایت خطی در این اثر افزود: روایت قصه خطی نیست؛ بلکه قصه خاطرات یک مستند روایی است و برش‌های زمانی دارد. آغاز کتاب از میانه‌های داستان است؛ به عبارتی آغاز از وسط. با حفظ امانت اصول داستان و شخصیت پردازی و فضاسازی‌ها رعایت شده؛ به طوری که ردپای نویسنده بسیار کمرنگ است و مخاطب دست زیر چانه به روایت مادری که حالا غبار پیری بر صورتش نشسته گوش می‌دهد. گاهی می‌خندد و گاهی اشک می‌ریزد و گاهی حیرت می‌کند از صبر این مادر شهید.
عرفانیان درباره ویژگی‌های شخصیت اصلی داستان گفت: شخصیت اصلی کتاب مادر است و این کتاب را یک مادر روایت کرده است. مادری پر از حرف و پر از صبر و پر از مهربانی مثل همه مادر‌های دیگر؛ اما آنچه این مادر را ویژه کرده و حرف‌هایش را شنیدنی انقطاعش از این دنیا و غصه‌ها و شادی هایش است. کل کتاب حول صبر و مقاومت حاج خانم قصه می‌گردد.
وی درباره منابع اطلاعاتی و دخل و تصرف در داستان اظهار کرد: مصاحبه، راستی آزمایی، صحبت با دوستان و همرزمان شهیدان، یادداشت‌ها، فیلم‌ها و صوت‌های باقی مانده از شهدا از منابع اطلاعاتی من بوده است. البته در کنار آن از عناصر داستان تا جایی که غباری به واقعیت ننشیند، استفاده کردم. هدف اصلی از مکتوب کردن خاطرات عاملان و شاهدان دفاع مقدس، تکمیل تاریخ شفاهی است. اگر قرار باشد واقعیت تغییر کند دیگر نمی‌توان اسم تاریخ شفاهی بر آن گذاشت.
انتهای پیام/