به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ایالات متحده آمریکا در ماه مارس سال ۲۰۰۳ میلادی، به بهانه واهی وجود سلاح‌های کشتار جمعی به عراق حمله کرد و پس از سرنگونی رژیم صدام حسین، این کشور عربی را به تسخیر خود درآورد. وجه اشتراک جورج واکر بوش، باراک اوباما، دونالد ترامپ و جو بایدن در قبال عراق، نگاه واحد و سلطه‌محور آن‌ها نسبت به بغداد و معادلات امنیتی، اقتصادی و سیاسی جاری در آن است. این نگاه استعمارگرایانه در طول ۱۷ سال اخیر به عناوین گوناگون در ملاقات‌های آشکار و پنهان مقامات کاخ سفید با مسؤولان دولتی عراق نمود داشته است. در این مطلب، به مرور برخی از این موارد می‌پردازیم:
دستور می‌دهیم ایران را تحریم کنید!
یکی از مکالماتی که اخیرا به نقل از منابعی آگاه منتشر شده، مربوط به منازعه‌ای تلفنی میان مایک پمپئو وزیر خارجه سابق آمریکا و عادل عبدالمهدی نخست‌وزیر سابق عراق است. این مکالمه در بهار سال ۲۰۰۹ میلادی صورت گرفته است. هرچند دفتر عادل عبدالمهدی در قبال این مکالمه و انتشار آن سکوت کرده، اما پیگیری‌های خبرنگار جام‌جم، نشان‌دهنده صحت این سند است.
مایک پمپئو در این مکالمه تلفنی خطاب به عادل عبدالمهدی می‌گوید: «ترامپ دستور داده تحریم‌ها علیه ایران تشدید شود و شما هم موظفید این دستور را رعایت کنید!» در پاسخ به این درخواست طلبکارانه و وقیحانه، عادل عبدالمهدی خطاب به پمپئو تاکید می‌کند که این تحریم‌ها یکجانبه از سوی آمریکا وضع‌شده، نه سازمان ملل و شورای امنیت و عراق از نظر حقوقی و قانونی، نمی‌تواند و نمی‌خواهد به این تحریم‌ها پایبند باشد.
این پاسخ عبدالمهدی با خشم پمپئو مواجه می‌شود، تا جایی که وزیر امورخارجه آمریکا خطاب به نخست‌وزیر عراق می‌گوید: «شما باید به این تحریم‌ها پایبند باشید، اگرنه خودتان را نیز در معرض همین تحریم‌ها قرار می‌دهیم! تاکید می‌کنم که پیام آمریکا مشخص است! یا تحریم‌ها را علیه ایران رعایت و اعمال می‌کنید یا خودتان نیز به همین تحریم‌ها مبتلا می‌شوید!»
عادل عبدالمهدی بار دیگر در پاسخ می‌گوید: «گفتیم که نه می‌خواهیم و نه می‌توانیم ایران را تحریم کنیم. اگر من به تحریم‌های شما (علیه ایران) پایبند باشم، مردم کشورم من را به دلیل رعایت منافع آمریکا به‌جای حفظ منافع عراق و عراقی‌ها، خائن خطاب می‌کنند و با من برخورد خواهند کرد. ما می‌خواهیم چنانچه با شما رابطه داریم، روابط خوبی با ایران هم داشته باشیم، همسایه‌ای که تاریخ روابط دو کشورمان به بیش از ۷۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد و مرز‌های مشترک ۱۴۵۰ کیلومتری با روابط فرهنگی، مذهبی و اقتصادی که به هیچ عنوان نمی‌توان آن را نادیده گرفت.» پمپئو در ادامه این مکالمه، ادعا‌های همیشگی و دروغین مقامات آمریکایی را علیه ایران تکرار می‌کند و می‌گوید: «ایران یک کشور تروریستی است، در محور شرارت قرار دارد و امنیت و ثبات منطقه را به خطر انداخته است.» اما نخست‌وزیر سابق عراق این بار نیز پاسخ قاطعانه‌ای به پمپئو می‌دهد: «آقای پمپئو! شما می‌گویید ایران نباید در امور عراق که کشور همسایه‌اش هست، دخالت کند. درست است که هیچ کشوری حق دخالت در امور سایر کشور‌ها را ندارد، اما شما الان در امور داخلی ما دارید به‌صورت گسترده دخالت می‌کنید، در حالی که شما ۱۰ هزار کیلومتر دورتر از عراق هستید. آیا انجام این کار برای شما مجاز است؟!» پس از این سخنان، پمپئو باردیگر با تهدید درخصوص اعمال تحریم‌های مشابه علیه عراق، تلفن را قطع می‌کند. البته کمتر از یک ماه بعد، عوامل آمریکا در بغداد و دیگر نقاط عراق، تظاهراتی را به بهانه مسائل اقتصادی علیه دولت عادل عبدالمهدی برگزار کردند که هدف از آن، استقرار دولتی وابسته به واشنگتن در بغداد بود.
چشمک خطرناک بایدن به کرد‌های عراق!
یاسر المالکی، تحلیلگر حوزه امنیت و انرژی در منطقه غرب آسیا، نوامبر سال ۲۰۲۰ (پس از محرز شدن پیروزی بایدن در انتخابات آمریکا) در مقاله‌ای که در سایت موسسه خاورمیانه (MEI) منتشر شد، از نقشه خاص و خطرناک بایدن در قبال کشور عراق پرده برداشته است: «در عراق، کرد‌ها بایدن را یک دوست قدیمی می‌دانند که می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا از بغداد امتیاز بگیرند. مشکلات اقتصادی اربیل نسبت به بقیه عراق بسیار بدتر است. اقلیم کردستان (KRG) به‌رغم توافق با نخست‌وزیر الکاظمی در مورد گذرگاه‌های مرزی، تخصیص بودجه و ترتیبات امنیتی در سنجار، به‌سختی می‌تواند حقوق و دستمزد بخش دولتی را پوشش دهد و بدهی زیادی دارد. به‌علاوه، انتظار می‌رود روابط اربیل و بغداد بر سر ماجرای فروش نفت و تمرکز منابع انرژی در اقلیم کردستان، دچار تنش‌هایی شود. در چنین شرایطی بایدن قصد دارد از این وضعیت (به سود منابع آمریکا) استفاده کند. بایدن در این‌خصوص، تحولات عراق را به صورت جدی مورد رصد و تحلیل قرار خواهد داد.»
جو بایدن وضع‌کننده تئوری «تجزیه عراق» است. او وقتی سناتور ایالت دلاویر در کنگره بود، سال ۲۰۰۶ پیشنهاد تقسیم عراق به سه منطقه نیمه خودمختار شیعی، سنی و کردی را ارائه کرد. او این پیشنهاد خود را به طرحی جامع تبدیل کرد و در اختیار دولت جورج واکر بوش قرار داد. از آن زمان تاکنون، حتی در دوران ریاست جمهوری ترامپ، طرح بایدن به مبنای تحلیل، عمل، ارزیابی و محاسبه تحرکات و عملکرد واشنگتن در عراق تبدیل شده است. بایدن مهم‌ترین ابزار در راستای رسیدن به این طرح یا هدف خطرناک را ناامن‌سازی منطقه می‌داند. به عبارت بهتر، بایدن روی مفهومی به نام منطقه ناامن تکیه کرده تا از این مجرا به تجزیه منطقه برسد. از همان ابتدا مشخص بود دموکرات‌ها پس از حضور مستقیم در کاخ سفید قصد داشتند عوامل ناامن‌کننده در عراق و منطقه را به صورتی شدیدتر تقویت کنند. این رویکرد در جبهه دموکرات‌های آمریکا مسبوق به سابقه بوده است. نباید فراموش کرد آن‌ها (دموکرات‌ها) حتی سال ۲۰۱۳ میلادی و در دوران ریاست‌جمهوری اوباما، بابت تأسیس و تجهیز داعش، جبهه النصره و دیگر تروریست‌های تکفیری، حاضر شدند هزینه‌های زیادی پرداخت کنند. بایدن خود یکی از مؤسسان داعش و گروه‌های تروریستی-تکفیری در منطقه محسوب می‌شود.
بزرگ‌ترین ترس اوباما ایجاد ثبات در عراق بود!
اما اسکای، پژوهشگر و استاد مؤسسه آمریکایی جیل جکسون در آوریل سال ۲۰۱۵ میلادی و در حالی که هنوز اوباما در مسند ریاست جمهوری آمریکا قرار داشت، دست به افشاگری غافلگیرانه‌ای درخصوص سیاست‌های امنیتی دولت وقت آمریکا در عراق زد: «آینده‌های متفاوتی برای عراق قابل تصور است. بذر بحران در عراق به صورت خاص از سال ۲۰۱۰ میلادی پاشیده شد، جایی که ایالات متحده آمریکا اهمیتی برای نتایج انتخابات پارلمانی در این کشور (عراق) قائل نشد. من به عنوان فردی که در آن زمان به واسطه موقعیتم (مشاور امور عراق در دولت اوباما) در جریان امور بودم، این ماجرا را مشاهده کردم. فراتر از آن، ژنرال ریموند اودیرنو، فرمانده وقت نیرو‌های آمریکایی در عراق، در اوایل سال ۲۰۱۰ به من گفت: بزرگ‌ترین ترس من این است که ما صلح و امنیت در عراق را تثبیت کنیم و سپس این کشور دارای ثبات را در اختیار ایران قرار دهیم!»
آمریکا عامدانه عراق را در مقابل داعش تضعیف کرد
نوری مالکی، نخست‌وزیر اسبق عراق در یکی از جنجالی‌ترین مصاحبه‌های خود که با شبکه العالم که در دی‌ماه سال ۱۳۹۹ و حدود یک سال پس از شهادت حاج قاسم سلیمانی صورت گرفت، از مجازات عراق توسط آمریکا سخن به میان آورد: «ما (در دوران نخست‌وزیری مالکی و حضور اوباما در کاخ سفید) توافق کردیم که نیرو‌های آمریکایی از عراق عقب‌نشینی کنند. این توافق در زمان جمهوریخواهان و در زمان جورج بوش بسته شده بود، اما عملا در زمان دموکرات‌ها و در دوره ریاست جمهوری اوباما صورت گرفت.
به نظر می‌رسد که طرف نظامی آمریکایی با عقب‌نشینی نیرو‌ها از عراق، چندان موافق و خرسند نبود و موجی از نارضایتی و چالش در آمریکا به وجود آمد؛ موجی مبنی بر این‌که در عراق اموال بسیاری هزینه کرده‌ایم، افراد و نیرو‌هایی را از دست داده‌ایم و اینک بدون هیچ دستاوردی از عراق خارج می‌شویم. این غیرممکن است؛ پس از آن عملیات مجازات دولت عراق و مجازات من (نوری مالکی) که عاملی در عقب‌نشینی نیرو‌های آمریکایی از عراق بودند، آغاز شد. این مجازات خود را در نبرد علیه داعش نشان داد.
دونالد ترامپ دولت‌های سابق آمریکا را متهم کرد که آن‌ها باعث شکل‌گیری داعش بودند. باید بگویم که در قبال آن سکوت کردند، حمایت کردند، حمایت تسلیحاتی از ما را متوقف کردند و طرف عراقی را به نفع عملیات داعش تضعیف کردند. درواقع آنچه که رخ داد، مجازات عراق بود.»
اگر فداکاری حاج‌قاسم نبود بغداد سقوط می‌کرد
نوری مالکی در بخش دیگری از سخنان خود در گفتگو با شبکه العالم (دی‌ماه ۱۳۹۹)، به ممانعت آمریکا و متحدان اروپایی آن در ارسال سلاح به دولت عراق (جهت مقابله با داعش) اشاره کرده است: «حتی اگر بغداد سقوط می‌کرد؛ این‌ها (داعش و تروریست‌های تکفیری) حاکمان بغداد نبودند.
این احمق‌ها امثال داعش و طالبان پیشروی می‌کنند و می‌جنگند و منفجر می‌کنند، اما در نهایت شکست می‌خورند و نمی‌توانند هیچ پیروزی‌ای را نگه دارند. درنتیجه در صورتی که داعش پیروز می‌شد، باز هم عراق در دستان دولت آمریکا باقی می‌ماند.
در هر حال، صراحتا ما از دولت آمریکا خواهان سلاح، تجهیزات و ابزار‌های ذخیره شدیم. برخی سلاح‌های آمریکایی مانند آبرامز را در اختیار داشتیم، اما این تانک‌ها فاقد تجهیزات بودند. تلاش کردیم تا تجهیزات را از مصر خریداری کنیم؛ اما آن‌ها نپذیرفتند. زیرا آمریکا خرید این سلاح را مشروط کرده بود که تجهیزات آن‌ها را فقط با موافقت‌شان بدهند. درواقع ما ذخایر نداشتیم، حتی هلیکوپتر و جنگنده‌های اف-۱۶ را نیز با تاخیر یک سال به ما دادند و با این تدابیر توان ما را تضعیف کردند. ما سلاح داشتیم، اما سلاح ما در آن حد نبود که با چنین حمله‌ای که از حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی برخوردار بود، مقابله کند.
از این رو به هر قیمتی به دنبال سلاح بودیم. ما بر خرید سلاح توافق کردیم، اما سلاح در زمان مناسب به دست ما نمی‌رسید از این رو با حاج‌قاسم سلیمانی توافق کردیم که ایران این سلاح‌ها را در اختیار ما بگذارد. از ایران سلاح خریداری کنیم و این نقطه قوت و لطف بزرگ جمهوری اسلامی و به‌ویژه (شهید) حاج‌قاسم بود.»
باید نفت عراق را به آمریکا بدهید!
یکی دیگر از درخواست‌های جنجالی مقامات آمریکایی از دولت‌های عراقی، مربوط به درخواستی می‌شود که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا خطاب به حیدرالعبادی نخست‌وزیر وقت عراق مطرح کرد. رئیس‌جمهور آمریکا دو بار با نخست‌وزیر سابق عراق درباره گرفتن نفت این کشور در ازای هزینه‌های واشنگتن در جنگ، گفتگو و در یکی از جلسات شورای امنیت ملی کاخ سفید هم بر لزوم گرفتن نفت عراق تاکید کرده است.
طبق افشاگری پایگاه «آکسیوس» در سال ۲۰۱۷ میلادی، دونالد ترامپ دو بار با نخست‌وزیر وقت عراق، ایده پرداخت پول به آمریکا توسط نفت عراق را به منظور جبران هزینه‌های واشنگتن در جنگ مطرح کرده بود. این پایگاه آمریکایی در این خصوص می‌نویسد: «هرچند به نظر می‌رسد که بالاخره ترامپ این ایده (در اختیار گرفتن رسمی نفت عراق) را رها کرد، اما تاکنون افشا نشده بود که رئیس‌جمهور (آمریکا) دوبار در این‌باره با حیدرالعبادی صحبت کرده و همچنین این موضوع را در نشست تیم امنیت ملی کاخ سفید هم طرح کرده بود».
طبق گزارش این رسانه، ترامپ در دیدار ماه مارس سال ۲۰۱۷ میلادی با حیدر العبادی، نخست‌وزیر وقت عراق، موضوع اخذ نفت عراق درازای هزینه‌هایی که آمریکا در جنگ با تروریست‌ها در عراق متحمل شده را مطرح کرده بود. یک مقام آمریکایی حاضر در نشست ترامپ و العبادی به «آکسیوس» گفت: «این دیدار، به طور کلی یک دیدار خیلی عادی و معمولی بود، اما دقیقا در آخر دیدار بود که ترامپ در حالی که پوزخندی به چهره داشت، گفت که خب، ما قرار است درباره نفت (عراق) چه بکنیم؟».
ترامپ در کارزار انتخاباتی سال ۲۰۱۶ خود بار‌ها گفته بود که آمریکا تریلیون‌ها دلار در عراق هزینه کرده و هزاران نفر تلفات داده، اما در ازایش هیچ چیزی نگرفته است. به گفته منبع آمریکایی حاضر در دیدار ترامپ و العبادی در کاخ سفید، نخست‌وزیر وقت عراق در پاسخ به اظهارنظر رئیس‌جمهور آمریکا گفت: «منظور شما چیست؟»
ترامپ در جواب العبادی گفت: «خوب ما در آنجا (عراق) کار‌های خیلی زیادی انجام داده‌ایم، تریلیون‌ها دلار آنجا هزینه کرده‌ایم و افراد زیادی درباره نفت (عراق) دارند صحبت می‌کنند».
مقام آمریکایی حاضر در جلسه کاخ سفید به «آکسیوس» گفت که نخست‌وزیر عراق کاملا از قبل خود را آماده این سوال کرده بود، در جواب گفت: «خوب آقای رئیس‌جمهور! همان‌طور که می‌دانید، ما خیلی از نزدیک با بسیاری از شرکت‌های آمریکایی که در کشور ما منافع دارند، کار می‌کنیم».
طبق گزارش «آکسیوس»، ترامپ در تابستان سال ۲۰۱۷ هم طی تماس تلفنی با نخست‌وزیر عراق، باردیگر در این‌باره صحبت کرد. اما این گفتگو هم به جایی نرسید. هربرت مک‌مستر، مشاور امنیت ملی وقت کاخ سفید در انتقاد از طرح موضوع نفت عراق توسط ترامپ در این تماس تلفنی با العبادی، شروع به نصیحت رئیس‌جمهور آمریکا کرد. مک‌مستر به رئیس‌جمهور آمریکا گفت: «ما نمی‌توانیم این کار (درخواست نفت عراق در ازای هزینه‌های آمریکا) را بکنیم و نباید درباره این موضوع صحبت کنیم چراکه حرف زدن در این‌باره، کار بدی است و برای وجهه آمریکا بد است، متحدان‌مان و همه را خواهد ترساند. شما در نهایت قادر به انجام چنین کاری نخواهید بود و با صحبت در این‌باره، به اعتبارمان و اعتبار خودتان آسیب خواهید زد».
منبع: روزنامه جام جم
انتهای پیام/