امیرمحمد محدثی کارگردان نمایش «پلاک ۱۷ واحد ۱»، در گفتوگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره موضوع آن گفت: قصه این نمایش با جدایی زن و مردی آغاز میشود که دچار مشکلات فکری در میان خود شده اند. مهمترین اندیشه آنها این است که آیا در این شرایط و اوضاع، باید به هر قیمتی کار کنند یا نه. در واقع، روایت نمایش داستان پسر ایده آل گرایی است که میگوید، چون شرایط خوب نیست نباید کار کرد.
وی افزود: فکر میکنم این جدال بین زن و مرد، جدال افرادی است که در حوزه هنر در دوره کرونا کار میکنند. چیزی که در تئاتر برایم مهم است و هنگام تولید اثر از خود میپرسم این است که موضوع این نمایش چه ربطی به من و جامعه امروزی ما دارد. از این نظر این نمایش با لحظه اکنون مخاطب ارتباط دارد و مخاطب باید تاثیرگذاری آن را ببیند. نحوه انتخاب بازیگران نیز بدین شکل بوده که برخی از آنان در نمایشهای پیشین با من کار کرده اند و از آن طریق انتخاب صورت گرفته است.
کارگردان نمایش «پلاک ۱۷ واحد ۱» درباره فرم اجرای این نمایش توضیح داد: فرم اجرای این نمایش رئالیستی است که البته از عنصر مدیا تئاتر در آن استفاده میکنیم؛ یعنی فیلمی پخش میکنیم که آن یک روایت ثانویه دارد که گاه با نمایش هم مسیر میشود و گاهی هم مسیر خود را میرود. گویی که دو روایت با هم هستند. طراحی صحنه نیز شمایلی از یک خانه را نشان میدهد که در آن تغییراتی حاصل شده است که آن را از فرم رئالیستی خارج میکند. ایده این خانه نیز برای نشان دادن فاصله است که همه دیوارهای خانه از هم فاصله دارند به دلیل اینکه میان شخصیتهای نمایش در طی داستان فاصله ایجاد شده است.
وی همچنین درباره مشکلات کرونا در عرصه تئاتر بیان کرد: جدیترین مشکلاتی که کرونا به وجود آورد غیر از تعطیلیهای گاه و بیگاه تئاتر، کمرنگ شدن حضور تماشاگران بود. نمایشی که تماشاگر نداشته باشد، نمایش نیست. مسئولان نیز فکری به حال تئاتر نمیکنند و هنگام قرمز شدن وضعیت شهر اولین جایی که به فکر تعطیلی آن می افتند، سالنهای ۴۰ نفره تئاتر است و نه مترو و اتوبوسهای شلوغ! تنها خواسته ام از وزیر فرهنگ آینده قرار دادن امکانات کافی در اختیار اهالی تئاتر است. بهتر است حداقل تعداد تماشاخانههای خصوصی افزایش پیدا کند؛ زیرا در این صورت میتوان نمایشهای بیشتری را روی صحنه برد و نگذاشت سالن ها مانند تماشاخانه تئاتر مستقل تهران تعطیل شوند.
انتهای پیام/