سید محمد حسینی از نویسندگان و منتقدان سینمایی کشور، درباره محتوای فعلی فیلم‌های سینمای ایران به خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: سوژه و موضوع یک فیلم هم می تواند طرح یک مسئله باشد و هم راهکار‌های آن مسئله را بیان کند؛ در حال حاضر بیشمار فیلم با موضوع خیانت تولید کرده ایم، اما وقتی به قرآن کریم نگاه می‌کنیم، به قصه فوق العاده زیبای حضرت یوسف (ع) می‌رسیم، گویا خداوند می خواهد به ما بگوید که من قصه آدمی را تعریف می کنم که خیانت نکرد.
وی افزود: من فکر می کنم سینمای فعلی ایران به جای اینکه فکر کند، پاتولوژیست اجتماعی است و می‌خواهد بیماری ها، بدی‌ها و پلیدی‌ها را به مخاطب نشان دهد و آن‌ها را آگاه کند، به این فکر می کند که آیا گفتن این موضوع باعث ترویج و یا شکسته شدن قبح آن می‌شود؟ خیلی از مشکلاتی که امروزه به آن‌ها مبتلا هستیم، در دهه هفتاد تازه در سینما حضور پیدا کرده بود و به مرور آن قدر ترویج یافت که الان با معضلات جدی در مراودات اجتماعی روبرو هستیم.
حسینی با بیان اینکه سینما می تواند قصه را از یک منظر دیگر نگاه کند، اظهار کرد: سینما می‌تواند دنبال ترویج خوبی‌ها، احسان و نیکوکاری، از خودگذشتگی، مردانگی و فتوت باشد. قطعاً حسی که ایثار و ازخودگذشتگی به مخاطب می دهد، بسیار زیبا و ماندگار است و در بسیاری از فیلم‌ها سکانسی که این حس را تصویر کرده فراموش شدنی نیست.
وی ادامه داد: عنوان سینمای اجتماعی برای تولیدات سال‌های اخیر باید به سینمای اشتباهی تغییر می‌کرد؛ زیرا مسائلی را مطرح کرد که اصلاً مربوط به جامعه ما نبود. برای جشنواره ها تعداد زیادی فیلم با موضوع خیانت ساخته می‌شود، یک زمان درباره قصاص فیلم ساخته ایم، اما جالب است که هیچ وقت به این مسائل به صورت دقیق و کلی نگاه نکرده‌ایم. یک زمان درباره آدم‌های حاشیه‌نشین که دار و دسته یک آدم قولچماق هستند، اثر تولید کرده ایم. به کرات پریشان گویی کرده و اسمش را سینمای شخصی خودمان گذاشته ایم در حالی که این‌ها سینمای هنر و تجربه نبودند؛ بلکه فضای سینمایی پریشان و مخدوشی است که اتفاقاً از یکسری ناهنجاری‌های انسان‌ها نشأت می‌گیرد.
این منتقد تشریح کرد: آن چیزی که سینما را غنی می‌کند و باعث رشد آن می‌شود موضوعاتی است که ریشه در اقتباس دارد. این در حالی است که اقتباس در سینمای ما بسیار کمرنگ، اما در سینمای غرب بسیار مهم و کار شده است. در حال حاضر سینمای درجه یک دنیا هم به نوعی دنبال این است تا خوبی‌ها را ترویج کند. در سینمای ایران هنوز به این نرسیده ایم که در آثار اکشن هم می توان از خودگذشتگی و مباحث انسانی را نشان داد.
وی افزود: در حال حاضر اکشن‌های داعشی که جزو پرفروش‌ترین اکشن‌ها هستند همزمان مظلومیت انسان‌های بی پناه و ازخودگذشتگی عده‌ای برای نجات آن‌ها را نمایش می‌دهند، اما با اینکه ایران در نابودی داعش از همه پررنگ تر بود و در واقع کسی که مردم منطقه را از دست داعش نجات داد ما بودیم، قصه این فداکاری‌ها را تعریف نمی‌کنیم. در حال حاضر داشته‌های واقعی جامعه را روی پرده سینما نمی‌بینیم.
مدیر سابق مرکز تولید متن معاونت سینمایی حوزه هنری با بیان اینکه فضای جنوب شهر تهران در سینمای ایران مملو از دروغ، دزدی، تجاوز و... است، گفت: زندگی در فضای جنوب شهر جریان دارد، بچه‌های جنوب شاد هستند، با ابزار‌های خیلی ساده بازی طوری لذت می‌برند که همتای آن را نمی توان پیدا کرد؛ اما دوربین سینماگران کمتر به واقعیت زمانه خود می‌پردازد.
وی ادامه داد: سخاوت مردم جنوب شهر بیشتر از دیگران است؛ زیرا مساجد و حسینیه‌ها در پایین شهر متمرکز هستند. بساط سفره‌های بی نشان در جنوب همیشه برپاست، هنوز پدیده‌ای به اسم همسایگی در آنجا وجود دارد، اما شکل متداول سینمای ایران جنوب شهری را معتاد، دزد و... معرفی می‌کند.
حسینی تاکید کرد: سینما و رسانه باید بدانند آن قدر تماشای خوبی‌ها زیباست و می تواند برای مخاطب جذاب باشد که حتی قدم‌های بزرگ برای حل مشکلات از جمله مشکلات اقتصادی بردارد.
جشنواره‌ها هم بدانند که با تشویق و توجه خود می‌توانند سراغ فیلم‌های بهتر بروند. سینما برای ماندگاری، بیان درست و زبان جامعه بودن باید به سمت ترویج حسنات انسانی برود. در اختیار قرار دادن داده‌ها و اطلاعات هم می تواند سینما را کمک کند. راه دیگر کمک هم سیستم نظارتی است که می تواند با اکران سینما را اداره کند، مثلا بگوید الان این فیلم مناسب جامعه نیست پس دو سال دیگر آن را اکران می کنیم.
وی با بیان اینکه در این سال‌ها سینما و مدیرتیش راه خودشان را رفته اند، گفت: اگر بخواهیم با این سینما جامعه ایرانی را بشناسیم آیا این تصویر واقعاً از جامعه ایرانی است؟ ارکان خانواده ایرانی اعم از پدر، مادر، خواهر و برادر در فیلم‌های ایرانی تصویر درستی ندارند، پدر معمولاً سنبل عقب افتادگی، ضدعشق و درک نکردن نسل معاصر است، اما در سینمای هالیوود پدر یک عنصر مقدس است و هیچکس حق ندارد به پدر آمریکایی توهین کند. ما هم باید تصویر درست از جامعه و خوبی‌های آن ارائه کنیم.
انتهای پیام/