به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان، سجاد مرادی دونده دو‌های نیمه استقامت است؛ یک دهه شصتی که با قد یک متر و ۹۳ سانتیمتر چندین بار رکورد شکنی کرده، نشان‌های رنگارنگ قهرمانی را بر گردن آویخته و در چهار دوره المپیک حضور داشته است. با او به گفتگو پرداختیم.
از شروع فعالیت خود در دو ومیدانی و اولین حضورتان در تیم ملی بگویید
دوومیدانی را به طور رسمی از سال ۷۸ آغاز کردم و یک سال بعد اولین بار با پیراهن تیم ملی در مراکش به میدان رفتم؛ در اردوی آسیایی چین یک مربی با تجربه به من گفت که استعدادت در رشته نیمه استقامت و سرعت است، یعنی۴۰۰ متر و۸۰۰ متر را باید تمرین می‌کردم و از همان زمان تمرکزم را روی این مواد از مسابقات گذاشتم. در آن زمان به عنوان دونده ۳ هزار و ۵ هزار متر استقامت تیم ملی اعزام شده بودم. بعد از آن تمریناتم را سرعتی کردم و در مسابقه بعدی در مواد ۴۰۰، ۸۰۰ و ۱۵۰۰متر شرکت کردم.
اولین نشان قهرمانی را در کدام مسابقات کسب کردید؟
افزود: این دونده دوی نیمه استقامت در مسابقات جوانان آسیا ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ نشان نقره و در مسابقات ۲۰۰۳ قهرمانی آسیا نشان برنز را کسب کردم، سال ۲۰۰۴ نیز به عنوان اولین دونده سهمیه المپیک یونان را به دست آوردم.
شما در رکوردزنی هم موفق بوده اید؛ در این زمینه بفرمایید
در مسابقات قهرمانی جهان فنلاند در سال ۲۰۰۵ به عنوان اولین دونده ایران رکورد کمتر از یک دقیقه و ۴۶ ثانیه را به دست آوردم و در همین سال مدال برنز آسیا را با ثبت زمان یک دقیقه و ۴۴ ثانیه و ۷۴ صدم ثانیه بر گردن آویختم که هنوز این رکورد در ایران در اختیار من است.
کسب مدال تا کجا ادامه پیدا کرد؟
سال ۲۰۰۷ دو مدال نقره آسیا را در مسابقات اردن و سال ۲۰۰۸ ورودی المپیک پکن را کسب کردم، در همان سال در مسابقات قهرمانی ارتش‌های جهان به میزبانی بلغارستان نشان نقره و در رقابت‌های دانشجویان جهان صربستان و قهرمانی آسیا در چین نشان طلا را کسب کردم. در سال ۲۰۱۰ در بازی‌های آسیایی گوانگ در مواد ۸۰۰ و ۱۵۰۰ متر صاحب دو نشان طلا شدم و به این افتخار در میان دوندگان ایرانی دست یافتم که در یک دوره از بازی‌ها دو مدال طلا گرفتم. همچنین کسب دو نشان نقره در مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۱ و نشان برنز از این رقابت‌ها در سال ۲۰۱۳ از دیگر افتخارات من است.
آیا مثل برخی ورزشکاران دیگر آسیب دیدگی به دوران حرفه‌ای کار شما پایان داد؟
بله متاسفانه سال ۲۰۱۵ به دلیل آسیب دیدگی در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکردم و سال بعد به عنوان مربی در المپیک ریو حاضر شدم. در کل من ۱۶ مدال قهرمانی آسیا و سه مدال بازی‌های آسیایی دارم و از معدود ورزشکارانی هستم که ۴ دوره المپیک شرکت کرده است.
آیا تجربیات خود را در اختیار نسل جدید دوومیدانی کشور قرار می‌دهید؟
بله من در حال حاضر مربی تیم ملی و عضو سازمان تیم‌های ملی و سرپرست و سرمربی تیم ذوب آهن اصفهان در لیگ و باشگاه هستم. چهار ورزشکار ملی پوش دارم که آن‌ها را برای بازی‌های آسیایی سال آینده آماده می‌کنم.
دوومیدانی چه تاثیری روی زندگی شخصی شما گذاشته است؟
رشته دوومیدانی تاثیر مثبتی در زندگی‌ام داشته و سختی تمرینات و مسابقات، تحمل من را زندگی‌ام بالاتر برده است. خیلی راحت از هدف هایم در زندگی دست نمی‌کشم، چون با فعالیت در این رشته مقاومتم بالا رفته و توان تحمل فشار‌ها و مشکلات زندگی را برایم بیشتر کرده است.
کرونا برای دومیدانی هم دردسرساز شده؟
کرونا به تمام رشته‌های ورزشی صدمه زده و بزرگترین آسیب آن به رشته‌های المپیکی بوده که یکسال مسابقات عقب افتاد و انگیزه ورزشکاران را کم کرد، چون تمام تمرینات لغو شد و حمایت‌های مالی از رشته‌های مختلف بدون ثمر مانده است.
طبیعتا این تاثیر منفی در دوومیدانی هم وجود دارد؛ و سخن پایانی؟
در دوره‌ای از زندگی‌ام، هدفم ورزش و کسب مدال و افتخار بود درحال حاضر رسالتم تربیت ورزشکاران و قهرمانان برای بالا بردن پرچم ایران و کسب افتخار سربلندی کشور عزیزم ایران است.
مصاحبه از زینب حقیقی
انتهای پیام/ی