به گزارش حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، معصومه ابتکار، معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در آیین افتتاحیه طرح «توانمندسازی سفیران فرهنگی دانشگاه‌ها» گفت: یکی از اهدافی که ما در معاونت ریاست جمهوری، با جدیت دنبال می‌کنیم، توان‌افزایی جامعه به ویژه جوانان و خانواده‌ها، در موضوع مهارت‌های خوب زیستن است. اگر فردی این مهارت‌ها را به خوبی کسب کند می‌تواند به انسجام اجتماعی، امید و اعتماد در جامعه کمک کند. مهارت‌های خوب زیستن ابعاد و زمینه‌های مختلفی دارد. ما در قالب طرح‌هایی مانند طرح «گفت‌وگوی ملی خانواده» و طرح «گفت‌وگوی بین‌نسلی» به این مهارت‌ها پرداخته‌ایم.
او عنوان کرد: بر اساس بررسی‌ها، یکی از مهمترین مسائلی که در جامعه ایران خیلی شایع است، بحث «لکنت زبان» است. ما نمی‌توانیم خیلی خوب با همدیگر ارتباط برقرار کنیم. این مسئله، در خانواده ها، آثار ناخوشایندی بر جای می‌گذارد و گاهی باعث می‌شود اعضای خانواده نتوانند با هم رابطه صمیمی و متقابل برقرار و با هم گفتگو کنند. ممکن است این اختلال ارتباطی به سوءتفاهم منجر شود.
ابتکار با بیان اینکه این ناتوانی در برقراری ارتباط درست و سوءتفاهم‌ها را حتی در جامعه و در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی کشور هم مشاهده می‌کنیم، افزود: ریشه بسیاری از مشکلات به مهارت‌های خوب زیستن مربوط می‌شود. وقتی حرمت و عزت نفس افراد را به راحتی زیر پا می‌گذاریم، نمی‌توانیم انتظار احترام متقابل داشته باشیم. پدر و مادر زمانی می‌توانند از فرزند خود انتظاری داشته باشند که به موقع احترام به فرزند را حفظ کرده باشند و به او فرصت صحبت کردن و انتقاد کردن داده باشند. وقتی همه راه‌ها را می‌بندیم و انسداد ایجاد می‌کنیم نباید از فرزند هم انتظار پاسخ دلخواه را داشته باشیم.
او ادامه داد: همین رفتار را نیز در وسعت بیشتر، در سطح جامعه و عرصه‌های اجتماعی و سیاسی کشور می‌توان مشاهده کرد. اگر بزرگانی که باید خوب بشنوند و ارتباط برقرار کنند، لکنت زبان داشته باشند و نتوانند ارتباط درستی با مردم برقرار کنند، انسجام اجتماعی لازم ایجاد نمی‌شود. جایی که دعوتی و فرصتی انجام می‌شود، گفتگو اتفاق نمی‌افتد و ما شاهد قهر، سوءتفاهم و دلخوری‌ها هستیم.
معاون رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده با بیان اینکه فقط مردم نیستند که به مهارت‌های خوب زیستن نیاز دارند بلکه مسئولان هم باید به دنبال یادگیری این مهارت‌ها باشند، خاطر نشان کرد: هر کسی در هر موقعیتی که قرار دارد به این مهارت‌ها نیاز دارند. البته امروزه دانشجویان بیشتر از هر کسی به این مهارت‌ها نیاز دارند چرا که آن‌ها سازندۀ آینده ایران هستند. اگر آن‌ها نتوانند با وجود اختلاف نظر‌ها و تنوع دیدگاه‌هایی که وجود دارد، مهارت‌های گفتگو، شنیدن، حل و فصل اختلاف و تفکر نقادانه را به کار برند، در جامعه نیز رفتار‌های انسدادی یک طرفه شکل می‌گیرد و به انسجام اجتماعی لطمه وارد می‌شود.
او با اشاره به موضوع تاب آوری از دو جنبه فردی و اجتماعی، گفت: تاب آوری به مفهوم صبر فعال و توام با تلاش و امید است تا بتوان با تکیه بر آن از سختی‌ها و مشکلات عبور کرده و در دام بی تفاوتی و ناامیدی نیفتیم. تاب‌آوری لازمه یک جامعه بالنده است. جوامع برای اینکه بتوانند از مراحل سختی که با آن مواجه هستند به راحتی عبور کنند نیاز به تقویت تاب‌آوری دارند. امیدواریم اجرای طرح «توانمندسازی سفیران فرهنگی دانشگاه ها» بتواند به عنوان یک برنامه مستمر فرهنگی در دانشگاه‌های کشور دنبال شود و دانشجویان برای این موضوعات جریان سازی کنند.
رئیس دانشگاه علامه طباطبایی نیز در این آیین با ارزشمند دانستن این طرح، گفت: اشاره به دو نکته را لازم می‌دانم. نخست اینکه وقتی از سفیر فرهنگی سخن می‌گوییم معنای سنتی سفارت منظور ما نیست و سفیر، نمایندۀ رسمی و حامل اندیشه و منافع کسی نیست. وقتی سخن از «سفیر فرهنگی» می‌شود، فرهنگ به عنوان یک صفت به کار می‌رود. یعنی پیام رسانانی که از ویژگی و امتیاز فرهنگی بودن بهره‌مند هستند.
حسین سلیمی افزود: در اینجا فرهنگ هم به معنای تبلیغ و برتری یک نگاه بر نگاه دیگر نیست، بلکه به معنای نظام‌های معنایی است که انسان‌ها در درون آن‌ها هویت و معنی می‌گیرند و تمام رفتار‌های اجتماعی خود را در قالب آن انجام می‌دهند. منظور از سفیران فرهنگی، انسان‌های فرهیخته‌ای است که به صفت فرهنگی بودن متصل هستند و می‌دانند که زندگی در فضای اجتماعی، زندگی در عرصه فرهنگ و نظام‌های معنایی است.
او ادامه داد: نکته دوم نیز در مورد زنان و گفتمان زنانه است. در جامعه ما در دفاع از حقوق زنان، خلط مبحثی انجام شده است. گویا وقتی سخن از جایگاه زنان می‌شود، باید معترضانه به دنبال آن باشیم که پست‌های بیشتر و جایگاه اجتماعی بیشتری برای زنان بگیریم. اگرچه این اتفاق مبارکی است، ولی فرو کاستن بحث احیای حقوق زنان است.
او تاکید کرد: چیزی که می‌تواند نجات‌بخش حوزه‌های فرهنگی سیاست گذاری و اجتماعی باشد، حضور جنسیت زنانه نیست بلکه گفتمان زنانه است. گفتمان زنانه همراه با محبت، اقناع و به دور از خشونت است و به دنبال حل و فصل مسائل اجتماعی از طریق اقناع و گفتگو است. این عنوانی است که گفتمان زنانه در فضای امروز جهانی از آن برخوردار است. همان‌گونه که سفیر فرهنگی باید حامل گفتمان فرهنگی باشد، کسانی هم که به دنبال احیای حقوق زنان هستند، باید گفتمان زنانه را بیشتر تبلیغ و گسترش دهند و فقط به دنبال اعتراض برای کسب جایگاه اجتماعی بیشتر نباشند.
انتهای پیام/