به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، مستند «شکوه کوه» از مجموعه مستند «دیار رنگین» با بهره‌گیری از دیدگاه‌های پژوهشگران و نویسندگان در خصوص نقش و جایگاه کوه در زندگی کوچ‌گران بختیاری، گام در دل کوهساران این دیار گذاشته و از زاویه دید دوربین خود آمیزه‌ای از هم‌بستگی و پیوستگی انسان و طبیعت را با نگاهی هنرمندانه تصویرگری کرده است.
امرالله محمودی تهیه کننده مستند « شکوه کوه» گفت: این مستند بر اساس طرح های پژوهشی" روح‌الله کریمی کیارسی" تولید می شود.
او با بیان اینکه: هر رهگذری که برای نخستین‌بار به چهارمحال و بختیاری پای می‌نهد در نخستین لحظه دیدار فریفته شکوه کوه‌های این استان کوهستانی می‌شود افزود: هر یک از این کوه‌های سر به فلک کشیده راز‌هایی نهان در سینه خود دارند.
راز‌هایی شگفت که هیچ‌گاه برای ما گشوده نخواهند شد و تنها با قوه خیال می‌توان فضای اسرارآمیز این کوهساران را دریافت نمود.
بیشتر بخوانید
او افزود: در تولید مستند « شکوه کوه» از همکاری محققانی همچون دکتر قنبری عدیوی، دکتر کریمی کیارسی و دکتر محمد کریمی منجرموئی بهره برده است.
کریمی کیارسی یکی از نویسندگان مستند« شکوه کوه» گفت: «در فرهنگ شفاهی مردمان بختیاری، کوه‌ها جایگاه ویژه‌ای دارند. آن‌ها باهم حرف می‌زنند، درد و دل می‌کنند. گاه از غم فراق می‌گویند و گاه از لحظه دیدار نغمه‌سرایی می‌کنند و این گفتمان در اشعار، ضرب‌المثل‌ها، حکایت‌ها و روایت‌های این قوم تجلی می‌یابد و منبع الهامی برای قوی‌تر و غنی‌تر شدن ادبیات شفاهی آنان می‌شود.»
در ترانه‌ها، پند‌ها و اندرزها، لالایی‌ها، متل‌ها، مثل‌ها و گفتار روزمره مردمان بختیاری، کوه‌ها نماد برجسته‌ای از صبر و شکیبایی، ایستادگی، رشادت، سخاوت و سرمنشاء فزونی و برکت هستند. ارزش‌هایی بسیار گران‌بها در متن فرهنگ بختیاری که تأثیری ژرف بر پندار و جهان‌بینی فرزندان این قوم دارند.
آقای قنبری عدیوی دیگر محقق این مستند افزود: «انسان‌های کوه‌نشین به سبب زندگی در اقلیم کوهستانی همواره به آسمان بی‌انتها نگاه می‌کنند.آیا می‌شود کسی که مدام به اوج آسمان می‌نگرد زاویه دیدی بسته و کوتاه داشته باشد؟! انسان‌ها در هنگام راز و نیاز به کدام جهت می‌نگرند و از خدای خود فزونی، عافیت و شفاعت می‌طلبند؟ برای درک بهتر موضوع کافیست با دیدی ژرف به قنوت نمازگزاران بنگریم، آن‌گاه به‌وضوح درمی‌یابیم که کدامین سو به نگاه آدمی جهت می‌دهد و موجب دیدی نافذ، قدرتمند و متعالی در او می‌شود؟»
آقای قنبری افزود: «سال‌هاست در روند یک طرح پژوهشی روی موضوع «سیاه‌چادر» متمرکز شده‌ام. سیاه‌چادر به‌عنوان خانه عشایری فاقد در و پنجره است و وقتی انسان در خنکای سایه آن می‌نشیند و به فضای بیرون نگاه می‌کند انگار تصاویری سیال و رؤیایی از لحظات باشکوه، جلو دیدگانش جاری می‌شوند.»
کریمی منجرموئی دیگر محقق مستند «شکوه کوه » هم که از زوایای متفاوت به موهبت بی‌نظیر کوهساران می‌نگرد اعتقاد دارد کوه‌ها علی‌رغم ظاهری سخت و خشن در دل خود زیبایی می‌آفرینند.
این پژوهشگر جوان گاه با دیدی هنرمندانه و شاعرانه به کوه‌های اطراف خود می‌نگرد!
او می‌گوید: «برای من جای بسی شگفتی است که چگونه اجسام سخت نظیر سنگ و صخره می‌توانند از بطن خود این‌همه لطافت و زیبایی پدید آورند! شکوه وصف‌ناپذیری که می‌توان مصادیق آشکار آن را در طبیعت و زندگی مردمان دیار بختیاری مشاهده نمود. جایی‌که دو رود پر خیر و برکت زنده رود و کارون از آن جان می‌گیرند و به سرزمین عزیزمان جان می‌دهند.»
از نگاه این نویسنده و پژوهشگر خوش‌ذوق، کوچ عشایر ارتعاشی آهنگین و تماشایی از جریان رنگ‌هاست. زندگی ایلی، رنگین‌کمانی هفت‌رنگ در آسمان پرافتخار تاریخ و فرهنگ بختیاری است.
از نگاه امرالله محمودی مستند‌ساز «شکوه کوه» که گرایش خاصی به مستند‌های شاعرانه دارد «شکوه کوه» نوای نی چوپان است، صدای بره کوچکی که در هیاهوی صدای گله، مادر خود را بی‌امان صدا می‌زند، صدای مشکی است که خیر و برکت را به سیاه چادر ارزانی می‌دارد، «شکوه کوه» آمیختن رنگ لباس دخترکان بختیاری با طبیعت رنگین است ، ترانه ماندگار هم‌زیستی انسان و طبیعت، صدا و تصویر زندگی.
عکاس:کبری تاجی
انتهای پیام/ش