به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، افراد می‌توانند هاگ‌های قارچ را استنشاق کرده یا از طریق چیز‌هایی مانند خاک، محصول یا نان فاسد یا توده‌های کمپوست در معرض آن‌ها قرار بگیرند.
اخیرا اخباری مبتنی با درگیری بیماران کرونایی در هند با این عفونت قارچی منتشر شده که نگرانی‌های بسیاری را در این رابطه ایجاد کرده است.
قارچ سیاه در بین بیماران مبتلا به کرونا رو به افزایش است. به نظر می‌رسد مهم‌ترین دلیل این عفونت در بدن بیماران کرونایی، استفاده بی رویه از دارو‌های استروئیدی و سطح قند خون بالا باشد.
چه کسی در معرض خطر است؟
عفونت موکورمایکوزیس می‌تواند برای هر فردی در هر سنی رخ دهد. بیشتر افراد در برهه‌ای از زندگی خود با قارچ‌ها در تماس خواهند بود. اما اگر به دلیل دارویی که مصرف می‌کنید یا به دلیل شرایط سلامت مانند مواردی که در ادامه به آن‌ها اشاره شده است از سیستم ایمنی ضعیفی برخوردار باشید، احتمال این که بیمار شوید نیز بیشتر می‌شود:
- دیابت به ویژه زمانی که این بیماری زیر کنترل نباشد
- اچ‌آی‌وی یا ایدز
- سرطان
- پیوند عضو
- پیوند سلول‌های بنیادی
- نوتروپنیا (تعداد کم گلبول‌های سفید خون)
- استفاده بلندمدت از استروئید
- استفاده از مواد مخدر تزریقی
- سطوح بالای آهن در بدن (هموکروماتوز)
- وضعیت بد سلامت ناشی از تغذیه نامناسب
- سطوح نامتعادل اسید در بدن (اسیدوز متابولیک)
- تولد زودرس یا وزن کم هنگام تولد
همچنین، اگر پوست دارای آسیب دیدگی مانند سوختگی، بریدگی یا زخم باشد، احتمال ابتلا به موکورمایکوزیس بیشتر می‌شود. همانگونه که قبلا نیز اشاره شد مواردی از ابتلا به این عفونت قارچی بین بیماران مبتلا به کرونا نیز گزارش شده است.
موکورمایکوزیس شرایطی واگیردار نیست.
بیشتر بخوانید
علائم
علائم موکورمایکوزیس به قسمتی از بدن که قارچ در آن رشد می‌کند، بستگی دارد. از جمله علائم این عفونت قارچی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب
- سرفه
- سینه درد
- تنگی نفس
- تورم در یک سمت صورت
- سردرد
- گرفتگی سینوس
- ضایعات سیاه رنگ روی پل بینی یا درون دهان
- شکم درد
- حالت تهوع و استفراغ
- خونریزی گوارشی
- خون در مدفوع
- اسهال
اگر پوست آلوده شده باشد، بخش تحت تاثیر قرار گرفته می‌تواند تاول زده، قرمز، یا متورم دیده شود. همچنین، ممکن است این بخش سیاه رنگ شده یا گرما یا درد احساس شود.
عفونت می‌تواند از طریق خون به بخش‌های دیگر بدن گسترش یابد. این شرایط به نام موکورمایکوزیس منتشر شناخته می‌شود. زمانی که این اتفاق رخ می‌دهد، قارچ می‌تواند اندام‌هایی مانند طحال و قلب را تحت تاثیر قرار دهد. در موارد شدید، فرد ممکن است تغییراتی در وضعیت روانی خود را تجربه کرده یا وارد کما شود. این شرایط حتی می‌تواند مرگبار باشد.
تشخیص و درمان
اگر در مورد ابتلا به موکورمایکوزیس مشکوک هستید، پزشک یک معاینه بدنی از شما خواهد داشت و پرسش‌هایی درباره سابقه پزشکی تان مطرح می‌کند. اگر در تماس با غذا‌های فاسد یا مکان‌هایی بوده اید که گرده‌های قارچ اغلب در آن‌ها یافت می‌شود، به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر این گونه به نظر می‌رسد که به یک عفونت ریه یا سینوس مبتلا هستید، پزشک ممکن است نمونه‌ای از مایع بینی یا گلوی شما گرفته و برای بررسی‌های بیشتر به آزمایشگاه ارسال کند. همچنین، ممکن است نمونه برداری از بافت انجام شود و یک بخش کوچک از بافت عفونی برای آزمایش برداشته شود.
همچنین، پزشک ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی اسکن یا ام‌آرآی را برای بررسی گسترش عفونت به مغز یا دیگر اندام‌های بدن تجویز کند.
در صورت تشخیص موکورمایکوزیس، درمان باید بلافاصله با دارو‌های ضد قارچ تجویزی آغاز شود. دارو رشد قارچ را متوقف کرده، آن را نابود می‌کند و عفونت را کنترل می‌کند.
دارو‌های زیر ممکن است تجویز شوند:
- آمفوتریسین B
- ایزاوکونازول
- پوزاکونازول
این دارو‌ها از طریق تزریق درون سیاهرگی وارد بدن شده یا به صورت قرص مصرف می‌شوند. پزشک ممکن است روند درمان را با دوز‌های بالا از طریق تزریق درون سیاهرگی آغاز کند تا زمانی که عفونت کنترل شود که این می‌تواند چند هفته طول بکشد. سپس، روند درمان به استفاده از قرص تغییر یابد.
اگر دارویی دارای عوارض جانبی مشکل‌ساز مانند معده درد، سوزش سردل، یا دشواری در تنفسی است، به پزشک خود اطلاع دهید. وی ممکن است قادر به تغییر برنامه درمان شما باشد.
در موارد شدید، پزشک شما ممکن است عمل جراحی برای برداشتن بافت عفونی یا مرده را به منظور پیشگیری از گسترش قارچ توصیه کند. این ممکن است شامل برداشتن بخشی از بینی یا چشم بیمار شود که می‌تواند بر زیبایی فرد تاثیر بگذارد، اما برای درمان عفونتی تهدیدکننده زندگی بسیار مهم است.
عوارض و چشم انداز
از جمله عوارض موکورمایکوزیس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نابینایی
- لخته‌های خون یا رگ‌های خونی مسدود شده
- آسیب عصبی
عدم درمان موکورمایکوزیس می‌تواند به مرگ بیمار منجر شود.
احتمال مرگ به این که کدام قسمت بدن تحت تاثیر قرار گرفته است، بستگی دارد.
چشم انداز برای افرادی که دارای عفونت‌های سینوسی هستند، نسبت به آن‌هایی که به عفونت‌های ریوی یا مغزی مبتلا می‌شوند، بهتر است.
پیشگیری
راهی برای پیشگیری از تنفس هاگ‌های قارچ وجود ندارد. اما شما می‌توانید برخی اقدامات را برای کاهش احتمال ابتلا به موکورمایکوزیس انجام دهید. اگر به شرایطی مبتلا هستید که خطر ابتلا به موکورمایکوزیس را افزایش می‌دهد، این اقدامات از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شوند.
از مناطقی با گرد و غبار یا خاک زیاد، مانند سایت‌های ساختمان سازی یا حفاری دور بمانید. اگر باید در این مناطق حضور داشته باشید، از یک ماسک مانند ماسک N۹۵ استفاده کنید.
از آب آلوده پرهیز کنید. این می‌تواند شامل سیلاب یا آب ساختمان‌های آسیب دیده، به ویژه پس از بالایای طبیعی مانند سیل و توفان شود.
اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است، از فعالیت‌هایی که شامل تماس با گرد و غبار و خاک می‌شوند، مانند باغبانی یا رسیدگی به حیاط خودداری کنید. اگر نمی‌توانید از این موارد پرهیز کنید، از پوست خود با پوشیدن کفش، دستکش، شلوار بلند، و پیراهن‌های آستین بلند محافظت کنید. بریدگی‌ها یا خراشیدگی‌ها را در کوتاه‌ترین زمان ممکن با آب و صابون شستشو دهید.
اگر به موکورمایکوزیس مبتلا شده اید، دارو‌های خود را بر اساس دستور پزشک مصرف کنید. اگر عوارض جانبی مشکل‌ساز شده اند یا عفونت بهبود نیافته است، بلافاصله پزشک خود را در جریان این شرایط قرار دهید.
منبع:ایسنا
انتهای پیام/