به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، از سال ۱۳۸۱ تا امروز، ۱۹ دوره از لیگ‌برتر فوتبال کشورمان برای تیم‌های مختلف و هواداران‌شان با تلخی‌ها و شیرینی‌ها، خنده‌ها و اشک‌ها، موفقیت‌ها و حرص‌و‌جوش‌ها گذشته است.
در این ۱۹ دوره، ۷ تیم مختلف به مقام قهرمانی دست پیدا کردند: پرسپولیس ۶ بار، سپاهان ۵ بار، استقلال ۳ بار، فولاد ۲ بار و تیم‌های پاس، سایپا و استقلال‌خوزستان هم هرکدام یک‌بار موفق به کسب عنوان اول در جدول رده‌بندی و بالا بردن جام قهرمانی شده‌اند.
اتفاقاتی که هواداران‌شان را به وجد آورده و هیچ‌وقت از ذهن شان پاک نخواهد شد. ۷ خرداد سال ۱۳۸۱، یکی از آن روزهاست که قهرمان اولین دوره لیگ‌برتر مشخص شد. هفته پایانی اولین دوره لیگ‌برتر از حساسیت بالایی برخوردار بود و هر دو تیم استقلال و پرسپولیس، شانس قهرمانی داشتند.
البته استقلال با کسب یک مساوی قهرمان می‌شد و پرسپولیس فقط در صورت باخت استقلال و پیروزی در برابر حریفش به قهرمانی می‌رسید. امسال هم در حال‌حاضر، ۳ تیم سپاهان، پرسپولیس و استقلال شانس قهرمانی دارند و بازی هفته آخر استقلال در مقابل سپاهان، می‌تواند به یکی از همین نوع بازی‌های فراموش‌نشدنی تبدیل شود؛ بازی که نتیجه آن ممکن است در قهرمان شدن یا کسب سهمیه برای خود استقلال تاثیرگذار باشد یا قهرمان‌نشدن یکی از تیم‌های سپاهان یا پرسپولیس.
در سالروز مشخص شدن اولین قهرمان لیگ‌برتر فوتبال کشورمان و در پرونده امروز، علاوه بر به یادماندنی‌ترین و جالب‌ترین بازی‌هایی که قهرمان لیگ‌برتر در ۱۹ سال اخیر را مشخص کرد، به چند سوال هم پاسخ خواهیم داد: آیا در این فوتبال به ویژه در کشور ما که این همه حاشیه، خشونت، درگیری فیزیکی و کلامی و ... دارد، اصلا بگذاریم بچه‌هایمان دنبالش کنند یا نه؟ چطور از دیدن فوتبال لذت بیشتری ببریم؟ با ما همراه باشید.
ملوان، ناجی پرسپولیس شد
کدام دوره لیگ‌برتر: اولین دوره (سال ۸۲-۱۳۸۱)
۷ خرداد ۱۳۸۱ استقلال‌تهران در انزلی به مصاف ملوان رفت و اگر بازی را می‌برد یا حتی با یک مساوی از زمین خارج می‌شد، جام قهرمانی را بالای سر می‌برد. پرسپولیس هم در تهران به مصاف فجر شهید سپاسی رفت تا در صورت شکست استقلال در انزلی، با برد بتواند به قهرمانی در اولین دوره لیگ‌برتر دست یابد.
حتما به یاد دارید که پرسپولیس در آن بازی با تک گل ابراهیم اسدی موفق به شکست فجرسپاسی شد و ملوان هم با یک گل از سد استقلال گذشت تا در اتفاقی به یادماندنی، پرسپولیس موفق به کسب اولین قهرمانی در لیگ‌برتر کشور شود.
نکته به یادماندنی دیگر درباره این دوره از مسابقات، آقای گل آن است. تا قبل از هفته پایانی، شانس اصغر مدیر روستا برای آقای گل شدن بسیار زیاد بود، اما در هفته پایانی، ابومسلم با نتیجه باورنکردنی ۹ بر ۲ استقلال رشت را شکست داد و غلامرضا عنایتی در رکوردی خیره کننده، زننده ۷ گل در یک بازی شد. مجموع گل‌های زده او با این ۷ گل به عدد ۱۷ رسید و نامش به عنوان آقای گل اولین دوره لیگ‌برتر در تاریخ ثبت شد.
دراماتیک‌ترین قهرمانی در دقیقه ۹۶
کدام دوره لیگ‌برتر: هفتمین دوره (سال ۸۷-۱۹۸۶)
دیدار فینال‌گونه پرسپولیس و سپاهان در هفته پایانی لیگ‌هفتم، بدون شک یکی از هیجان‌انگیزترین بازی‌های سرنوشت‌ساز لیگ برتر بوده که قهرمان در آن مشخص شده است. دیداری که در آن سه بار قهرمان عوض شد. سپاهان در آن بازی با یک مساوی هم قهرمان لیگ‌برتر می‌شد، اما پرسپولیس، راهی جز برد برای تجربه شیرین قهرمانی نداشت.
در این بازی، خیلی زود و قبل از دقیقه ۲۰، محسن خلیلی که آقای گل فصل هم شد برای پرسپولیس گل زد تا ورزشگاه آزادی منفجر شود، اما کمتر از ۱۰ دقیقه بعد، حاج صفی بازی را به تساوی کشاند تا جام قهرمانی دوباره به سپاهان چشمک بزند. ۹۰ دقیقه بازی تمام شد و هواداران پرسپولیس ناامید شدند، اما فوتبال، هیچ گاه قابل پیش بینی نیست و اصلا جذابیت اش هم به همین است.
داور ۶ دقیقه وقت اضافه گرفت و در نهایت پرسپولیس با گل دقیقه ۹۶ سپهر حیدری به قهرمانی رسید تا یکی از دراماتیک‌ترین قهرمانی‌های تاریخ لیگ‌برتر اتفاق بیفتد.
قهرمانی استقلال با چاشنی تفاضل‌گل
کدام دوره لیگ‌برتر: هشتمین دوره (سال ۸۸-۱۳۸۷)
امیر قلعه‌نویی در این فصل دوباره به استقلال برگشته بود تا با این تیم به دومین قهرمانی‌اش در لیگ‌برتر دست یابد. اتفاقی که هفته آخر به، اما و اگر‌های زیادی نیاز داشت. ذوب‌آهن ۶۶ امتیازی هفته آخر در اصفهان میزبان فولاد بود و با یک تساوی قهرمان می‌شد. استقلال ۶۳ امتیاز داشت و اگر در مشهد مقابل پیام به پیروزی می‌رسید، قهرمانی‌اش به خاطر تفاضل گل بهتر مسجل می‌شد. ذوب‌آهن در این بازی برابر فولاد با نتیجه سنگین ۴ بر یک شکست خورد و استقلال موفق شد با تک گل جانواریو، ۶۶ امتیازی شود و به لطف تفاضل گل بهتر به مقام قهرمانی برسد.
قهرمانی یونانی‌طور استقلال‌خوزستان
کدام دوره لیگ‌برتر: پانزدهمین دوره (سال ۹۵-۱۳۹۴)
استقلال‌خوزستان به عنوان یکی از سه تیم شهرستانی که در تاریخ لیگ‌برتر به قهرمانی رسیده، در پانزدهمین دوره از مسابقات لیگ‌برتر با کسب اقتصادی‌ترین برد‌ها به این موفقیت دست یافت. این تیم خوزستانی در یک فصل تنها ۱۴ بار دروازه‌اش باز شد و نسبت به تیم‌های دوم، سوم و چهارم جدول بین ۱۷ تا ۱۰ گل کمتر زد، اما به لطف برد‌های یک بر صفر و بهره بردن از خط دفاع قابل‌اعتماد، شانس قهرمان شدن در هفته آخر را به دست آورد. در این فصل، پرسپولیس از رده پانزدهم با آمدن برانکو به یک قدمی صدر آمد و اگر در بازی پایانی موفق به پیروزی با تفاضل ۴ گل در برابر راه‌آهن می‌شد، قهرمان بود، اما نتیجه این بازی ۲ بر یک به نفع پرسپولیس شد تا استقلال خوزستان قهرمان شود و این تیم، یاد قهرمانی یونان در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ را در ذهن‌ها زنده کند.
جشن‌قهرمانی تراکتور در روز قهرمان شدن سپاهان
کدام دوره لیگ‌برتر: چهاردهمین دوره (سال ۹۴-۱۳۹۳)
یکی از عجیب‌ترین و به یادماندنی‌ترین اتفاقات برای مشخص شدن قهرمان لیگ‌برتر در چهاردهمین دوره این مسابقات رخ داد، جایی که تراکتورسازی میزبان نفت بود و در صورت پیروزی به مقام قهرمانی دست می‌یافت. البته سپاهان هم این شانس را داشت تا در صورت مساوی شدن بازی تراکتور و پیروزی در برابر سایپا، به این عنوان دست یابد.
ماجرا زمانی جالب شد که سوت بازی سپاهان که با ۲ گل موفق به شکست سایپا شده بود، چند دقیقه زودتر از بازی نفت و تراکتور که مساوی بودند، زده شد. طبیعتا با این نتیجه، سپاهان به مقام قهرمانی می‌رسید و زردپوشان اصفهانی از طریق اسکوربرد ورزشگاه نتیجه دیدار شهر تبریز را دنبال می‌کردند تا در صورت مساوی شدن بازی، دور قهرمانی در ورزشگاه شهرشان بزنند.
پس از ۶ دقیقه وقت تلف شده سرانجام داور دیدار نفت و تراکتور، سوت پایان بازی را با نتیجه تساوی ۳ بر ۳ به صدا درآورد و بازیکنان تراکتورسازی با در دست گرفتن پرچم‌های این تیم، به دور زمین دویدند و دور قهرمانی زدند! بعد‌ها گفته شد که در آن لحظات از بلندگوی ورزشگاه یادگار امام تبریز اعلام شده که سپاهان برابر سایپا به تساوی رسیده و تراکتورسازی با این تساوی قهرمان شده است! هرچه که بود، این اتفاقات یکی از به یادماندنی‌ترین قهرمانی‌های تاریخ لیگ‌برتر را ثبت کرد، جایی که سپاهان جام را بالای سر برد، اما در ورزشگاه خانگی تراکتور برای دقایقی، جشن قهرمانی برپا شد!
بیشتر بخوانید
آقایان قرار بود از فوتبال لذت ببریم
فوتبال ما این‌روز‌ها بیشتر از هر زمان دیگری لبریز از خشم است؛ در حالی‌که زمانی حال خوب‌کن بود. فوتبال می‌بینیم تا هیجانی شیرین را در دل برد و باخت تجربه کنیم. زمان زیادی از روز‌هایی نگذشته که تیم‌ها در صورت بُرد در خانه حریف جلوی تماشاگران حریف شادی نمی‌کردند تا میزبان را تحقیر نکرده باشند.
هنوز به‌لحاظ زمانی خیلی از روز‌هایی فاصله نگرفتیم که فوتبال باعث همدلی جامعه بود. هواداران قرمز و آبی گروهی به ورزشگاه می‌رفتند و بعد بازی فارغ از نتیجه در کنار هم به منزل برمی‌گشتند. اما فوتبال به اصطلاح حرفهای شد و کم‌کم جنگ‌ها شروع شد. بعد از هر دربی مینی‌بوس‌ها آسیب‌دیده، صندلی‌های شکسته و شیشه‌های خُرد شده تصاویر عادی فوتبال شدند. فکر کردیم با رسیدن کرونا و نبود تماشاگران، کم کم این صحنه‌ها کم می‌شود، اما بیشتر هم شد. رفتار تیم‌های بزرگ از همه‌بدتر. فوتبال بی‌کیفیتی که حالا فقط بیانیه، شکایت، دعوا و فحاشی در فضای مجازی دارد.
کار به‌جایی رسیده که اگر مهارت راننده اتوبوس قرمز‌ها در اصفهان نبود، ممکن بود یک فاجعه بزرگ رخ دهد و در آستانه بازی‌های حساس تیم‌ملی برای صعود به‌جام‌جهانی یک شوک تلخ به فوتبال ایران وارد شود. مگر یک نتیجه چقدر ارزش دارد که باید شاهد چنین صحنه‌هایی باشیم؟ برنامه‌های چند هفته اخیر «فوتبال برتر» را نگاه کنید.
باید تاسف خورد به حال مدیران فوتبالی که به جامعه دروغ گفتن، سفسطه و اهانت را یاد می‌دهند و البته برنامه‌ای که بار فنی و محتوایی بالایی هم ندارد به این رفتار‌ها برای جذاب و پرحاشیه شدن دامن می‌زند. روز‌هایی که فوتبال به‌خاطر کرونا تعطیل بود آرزو می‌کردیم لیگ از سر گرفته شود تا به جامعه هیجان تزریق کند.
اما این‌روز‌ها فوتبال فقط خشم جامعه را افزایش می‌دهد. فوتبالی‌ها شده‌اند گلادیاتور‌هایی که اصول رقابت سالم را بلد نیستند، هرکسی فریاد و هیاهو و هوچی‌گری بیشتری داشته باشد خودش را برنده می‌داند. مسئولان دو تیم پرهوادار پایتخت پشت هواداران پرشور مخفی می‌شوند و به‌جای فرهنگ‌سازی، مثل یک هوادار نوجوان و دوآتشه برطبل دعوا می‌کوبند. این فوتبال لذتی ندارد، فرقی ندارد طرفدار کدام تیم باشی، نمی‌توانی با این جنس از حاشیه‌ها ارتباط برقرار کنی.
آقایان مدیر در سپاهان و پرسپولیس و استقلال، بازیکنان و کادر فنی، فوتبال برتر محترم و خانواده وابسته فوتبال در هر جا و مقامی، اجازه بدهید از فوتبال لذت ببریم. مدیریت ضعیف، فدراسیون ناکارآمد قبلی، حاشیه‌های جدید، غرامت ویلموتس و... به‌قدر کافی باعث دلسردی ما از فوتبال شده، شما حداقل این یک دلخوشی بزرگ را از جامعه با این حجم از تنفر و حاشیه نگیرید.
تماشای‌فوتبال پر از حاشیه و خشونت توسط بچه‌ها، آری یا نه؟
بالا گرفتن خشونت کلامی و رفتاری به ویژه هفته‌های اخیر در مستطیل‌سبز، نگرانی‌هایی را برای والدین دغدغه‌مند درباره آسیب‌های تماشای این ورزش ایجاد کرده است.
وقتی چند مورد مانند فحاشی بازیکنان در چند بازی لیگ‌برتر، زد و خورد بین کادر تیم و بازیکنان و حمله به اتوبوس یک باشگاه در فاصله کوتاهی از همدیگر روی می‌دهد، گروهی از والدین، نگران تماشای بازی‌ها توسط فرزندان‌شان می‌شوند. در این بین برخی والدین تصور می‌کنند که بهتر است فرزندشان به کل مسابقات فوتبال را نبیند. اما بد نیست بدانید مطالعات روان‌شناسی، عوارضی قطعی برای تماشای دیدن چنین صحنه‌هایی (با این میزان خشونت) گزارش نکرده‌اند. در عین حال که با توجه به نکاتی که در ادامه مطرح می‌شود، می‌توان عوارض احتمالی تماشای این صحنه‌ها را تا حد زیادی کم کرد.
همراهی نکنید| در زمان تماشای فوتبال اگر رفتار نادرستی را شاهد هستیم، مهم است که به عنوان والد موضع خود را بلند اعلام کنید. «چه رفتار زشتی»، «هیچ از این رفتار خوشم نیومد»، «صدا رو کم می‌کنم، چون دارند حرفهای زشت می‌زنند» و موضع‌گیری‌هایی از این دست می‌تواند احتمال تکرار کردن رفتار‌های نادرست را توسط فرزند ما کاهش دهد.
هزینه را پررنگ کنید| خوشبختانه تا حد زیادی رفتار‌های خشن در فوتبال بی‌پاسخ نمانده و باشگاه‌ها یا لیگ‌های فوتبال جریمه‌هایی برای این موارد در نظر می‌گیرند. مهم است که اگر فرزند ما شاهد رفتار نادرستی بوده، از جریمه‌ای که برای رفتار نادرست در نظر گرفته شده است هم اطلاع داشته باشد. به این ترتیب احتمال تکرار کاهش خواهد یافت.
رفتار‌های خوب را تحسین کنید| در غالب بازی‌ها لحظاتی وجود دارد که بازیکنی بازی اخلاق‌مدار را دنبال می‌کند. سعی کنید با صحبت درباره این لحظات، این رفتار‌ها را در ذهن فرزندتان پررنگ کنید.
نکته آخر| مطالعات جدیدتر در زمینه یادگیری رفتار‌های خشن نشان می‌دهد کودکان با انجام بازی‌های ویدئویی خشن، بیش از تماشای رفتار‌های خشن دیگران، خشونت را می‌آموزند پس به عنوان والد اگر روی موضوع خشونت حساس هستیم، شاید بهتر باشد بیشتر از فوتبال، روی موضوع بازی‌های رایانه‌ای خشن حساس باشیم چراکه فوتبال در اغلب اوقات چندان خشن نیست و در عین حال می‌تواند فرصتی را برای آموزش رفتار‌های مثبت فراهم کند.
منبع:روزنامه خراسان
انتهای پیام/