این احساسات، اغلب تا حدی از کنترل افراد خارج شده و منجر به مشکلات زیادی چون افسردگی می‌شوند و وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، می‌تواند نشانه‌ای از اختلال یک شخصیت باشد.
بیشتر بخوانید
اختلالات شخصیتی به طور کلی به سه شاخه اصلی تقسیم می‌شوند و به طور کلی، ده اختلال وجود دارد و از آنجا که همه ما این احساسات و ویژگی‌ها را داریم، مهم است که به یاد داشته باشیم این مشکلات فقط در صورت طولانی‌مدت بودن، حاد تلقی می‌شوند.
البته، ناگفته نماند که تصمیم‌گیری در مورد اینکه شما یا شخص دیگری که می‌شناسید دچار اختلال شخصیت هستید یا خیر؟ به عهده یک درمانگر است چراکه تشخیص آن بسیار دشوار و درمانش بسیار سخت‌تر است.
در ادامه، چند ویژگی شخصیتی آورده شده است که به گفته کارشناسان ممکن است نشانه‌ای از یک اختلال شخصیت باشد.
واکنش فوق‌العاده احساسی نسبت به همه چیز
همه ما روز‌های بدی داریم و همه ناراحت می‌شویم، اما بین داشتن میزان روحیه عاطفی سالم و واکنش مداوم نسبت به افراد و شرایط، تفاوت وجود دارد.
وقتی یک فرد نسبت به هر مسئله‌ای واکنش تند و احساسی نشان می‌دهد و این مسئله تا مدت‌ها ادامه‌دار است، این احتمال وجود دارد که نشانه‌ای از اختلال شخصیت باشد، اما نکته مهم این است شخصی که با این ویژگی دست و پنجه نرم می‌کند، ممکن است خودش متوجه مسئله نشود و یا حتی اختلال شخصیتی خود را انکار کند و همین باعث می‌شود که درمان وی دشوار باشد.
اگر کسی را می‌شناسید که با این ویژگی دست و پنجه نرم می‌کند، او را به یک روانشناس معرفی کنید، چون صحبت کردن با یک درمانگر می‌تواند نقطه شروع خوبی برای درمان باشد.
وابستگی شدید به دیگران
وابستگی سالم به افرادی که به آن‌ها اهمیت می‌دهید، امری عادی و همچنین، مورد تشویق است، اما اگر این وابستگی شدید شود، می‌تواند نشانه یک اختلال باشد و روانشناسان معتقدند کسانی که بیش از حد به دیگران می‌چسبند و آن‌ها را در آغوش می‌کشند، ممکن است با اختلال وابستگی دست و پنجه نرم کنند.
به گفته روانشناسی امروز، اختلال شخصیت وابسته با وابستگی بیش از حد به دیگران مشخص می‌شود و همچنین علائم دیگری مانند احساس صدمه بیش از حد ناشی از انتقاد یا عدم تأیید، اجتناب از مسئولیت شخصی و ترس از ترک شدن را نیز شامل می‌شود.
تغییر خلق و خو
این که در طول روز، احساسات مختلفی را تجربه کنید، کاملاً عادی است و اگر استرس، کمبود خواب یا فشار‌های دیگر به شما وارد شود، ممکن است خلق و خویتان به طور کامل تغییر کند که این یک امر عادی است.
مشکل زمانی است که این تغییر خلق و خو به یک الگو تبدیل می‌شود و به طور چشمگیری در زندگی شما تأثیر می‌گذارد که ممکن است نشانه‌ای از اختلال شخصیت مرزی را نشان دهد.
افرادی با این مشکل، یک احساس پوچی دارند که می‌تواند فرد مبتلا را به دنبال درمان سوق دهد و در هنگام یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای و احساس کنترل بیشتر، بسیار مفید باشد.
داشتن بی‌اعتمادی شدید به دیگران
داشتن مقداری سطح بی‌اعتمادی به دیگران طبیعی است، زیرا همین امر باعث می‌شود ما دچار مشکل نشویم، اما اگر زیاد باشد با اختلالات شخصیتی، غالباً تا حدی شدید همراه است.
ویژگی‌های شخصیتی که ممکن است نشانه‌ای از اختلال شخصیت پارانوئید باشد، شامل بی‌اعتمادی مکرر به دیگران و انگیزه‌های آن‌ها، زیر سؤال بردن وفاداری مردم نسبت به آن‌ها به عنوان یک دوست، احساس فوق العاده مشکوک بودن به شخص و در تلاش بودن تا او اشتباه کند.
نیاز به توجه ۲۴ ساعته
همانطور که پیش از این ذکر شد، بیشتر ما توجه را دوست داریم و گاهی اوقات، حتی وقتی احساس تنهایی یا ناراحتی می‌کنیم کمی بیشتر، این نیاز را حس می‌کنیم.
نیاز به توجه تنها نشانه‌ای از یک مشکل است که به یکی از مشخص‌ترین ویژگی‌های زندگی فرد تبدیل شود.
کسی که نیاز به توجه دارد، ممکن است دارای اختلال شخصیت هیستریونیک باشد که به گفته دکتر کلاپو، روانشناس آمریکایی، با احساسات شدید همراه است.
اگر این ویژگی را بیش از حد در خود یا شخص دیگری مشاهده کنید، درمان می‌تواند برای کمک به آن فرد بسیار مفید باشد.
موافق بودن با همه حرف‌ها
همه ما به خاطر حفظ صلح میخواهیم با دیگران کنار بیاییم و این اغلب به معنای توافق بر سر مخالفت است، اما وقتی صحبت از اختلالات شخصیتی می‌شود، موارد معدودی وجود دارد که رضایت شدید می‌تواند یک علامت اختلال شخصیتی باشد.
به عنوان مثال، اختلال شخصیت وابستگی را در نظر بگیرید. همانطور که در بالا ذکر شد، این امر می‌تواند باعث ایجاد وابستگی و نیاز به اطمینان خاطر شود و همچنین می‌تواند باعث ترس از رانده شدن دیگران نیز شود.
اگرچه این مسئله می‌تواند نشانه نداشتن اعتماد به نفس باشد امّا می‌تواند نشانه یک مشکل بزرگتر باشد که باید با کمک یک متخصص رفع شود.
همدردی نکردن
همدلی، مهارتی است که بیشتر ما با پیرتر و خردمندتر شدن می‌توانیم روی آن کار و پیشرفت کنیم، اما برای برخی از افراد، همدلی و همدردی نکردن می‌تواند یک ویژگی عمیق‌تر و یا حتی نشانه‌ای از چیزی مانند اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) باشد.
فرد مبتلا به NPD ممکن است توانایی کمی برای در نظر گرفتن احساسات یا دیدگاه دیگران داشته باشد و این مسئله ممکن است در آن‌ها بدون هیچ گونه سؤالی، یا تلاش برای شناخت دیگران نشان داده شود.
البته، این مشکل می‌تواند به دلیل مسائلی مانند اضطراب اجتماعی نیز باشد. بنابراین، مهم است که به نتیجه نرسید، اما وقتی این ویژگی با چیز‌های دیگر همراه شود، مانند نیاز شدید به تحسین یا مشغله‌های قدرت و موفقیت، می‌تواند NPD باشد.
داشتن تفکر سیاه یا سفید
به یاد داشته باشید که اختلالات شخصیت با افراط در ویژگی‌های شخصیتی به وجود می‌آیند. بنابراین، ممکن است کسی که از آن رنج می‌برد فکر‌های زیادی در منطقه خاکستری نداشته باشد.
این مسئله می‌تواند روابط را دشوار کند، زیرا اینگونه افراد لحظه ای، شریک زندگی خود را ایده‌آل می‌دانند و لحظه ای دیگر، او را از خود دور می‌کنند. مانند سایر اختلالات شخصیتی، این ویژگی‌ها را می‌توان با کمک یک درمانگر برطرف کرد.
کمال‌طلبی افراطی
اگر دوست دارید که منزل و یا میز کارتان تمیز باشد، کاملاً طبیعی است، اما هر کسی نسبت به تمیز و مرتب بودن ایده خاص خود را دارد، ولی وقتی این ویژگی‌ها به یک تمایل شدید تبدیل شوند، زندگی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
این اختلال که اغلب، دامن افراد کمال‌طلب را می‌گیرد، باعث غیر انعطاف‌پذیری آن‌ها می‌شود و در نهایت، برای برطرف کردن این مشکل نیز به مشکل بر می‌خورد که تنها با مراجعه به یک روانشناس این مشکل حل خواهد شد.
به اشتراک گذاشتن زیاد اطلاعات
برخی از اختلالات شخصیتی با گرم گرفتن مشخص می‌شود که می‌تواند کسی را خیلی زود به اشتراک بگذارد.
افراد دارای اختلالات خودشیفتگی، مرزی و هیجان نمی‌توانند تفاوتی بین ارتباطات صمیمانه و معمولی قائل شوند و به این ترتیب، از همان ابتدای رابطه، اطلاعات زیادی درباره خودشان به طرف مقابل می‌دهند که از نظر روانشناسی، اعتماد زیاد به شخصی که تازه با او آشنا شده‌اید، می‌تواند مشکلات زیادی را به وجود آورد.
نادیده گرفتن دیگران
کسانی که بی‌پروا هستند و رفتاری مخرب با دیگران دارند و به نظر می‌رسد که به دیگران اهمیت نمی‌دهند، می توانند نشانه های یک اختلال به نام اختلال شخصیتی اجتماع گریزانه باشند.
بر اساس گفته‌های روانشناسان، این نوع اختلال همه نشانه های اختلال‌های دیگر را در بر می‌گیرد و بسیار خطرناک است. بنابراین، باید برای برطرف کردن این مشکل به یک روانشناس مراجعه کرد تا علاوه بر جلسات مشاوره با تجویز دارو نیز به مشکلات شخص رسیدگی شود.
بیشتر بخوانید
ترجمه از فاطمه میرزایی
انتهای پیام/